Gevangen {Harry Styles}

7.

Kim
"Omdat wat?" Vraag ik hem. Hij wrijft zenuwachtig over zijn onderlip heen. "Ik ben verliefd op je." Zegt hij zacht. "Echt?" Is het enigste wat ik kan zeggen. "Ja, vanaf het eerste moment toen ik je zag, voelde ik al iets voor je." Legt hij uit. "Ik heb nog nooit zo'n moedig meisje ontmoet zoals jij, je bent een stoer meisje met een klein hartje.." Zegt hij glimlachend, ik weet zeker als ik zijn ogen zou zien, dat zijn ogen er bij zouden stralen. Deze woorden raken mij, niemand heeft dit ooit tegen mij gezegt. "D-dankje." Zeg ik verbaast.

Als we eindelijk thuis zijn doe ik zachtjes mijn schoenen uit en hang mijn jas op, netzoals Harry. Het is tenslotte al 3 uur 's nachts dus Robin en Anne liggen al te slapen. We lopen zachtjes de trap op naar boven en poetsen onze tanden.

Als we klaar zijn met tanden poetsen spoelen we de tandenborstels om. Mijn ogen vallen op de wondjes op zijn handen. "Is dat van net?" Vraag ik geschrokken en pak zijn hand. Het ziet er niet goed uit, het is helemaal blauw en paars, en opgedroogd druppeltjes bloed. "Jup" Zegt hij. "Je moet het ontsmetten." Zeg ik. "Hoeft niet, valt wel mee." Zegt hij. Ik loop naar het kastje toe, en kijk of daar een flesje alcohol staat.

Als ik een flesje alcohol heb gevonden pak ik het uit het kastje en zet het op de waskbakrand. "Geef je hand is." Zeg ik en hij steekt zijn hand uit. Om een paar vingers zitten zilvere ringen en heeft hij ook een paar tattoos op zijn hand, wat er sexy uitziet. Damn, hij heeft zulke lange vingers. Ik pak een watje en doe wat alcohol erop. "Het kan gaan prikken." Zeg ik en dep op de wondjes. Harry spant zijn hand aan als ik begin met deppen "je moet je hand ontspannen, dan doet het minder pijn." Zeg ik en hij ontspant zijn hand. "Je kan wel dokter worden." Grinnekt hij. "Ja." Grinnek ik. "Doet het nog pijn?" Vraag ik en kijk naar Harry, in zijn groene ogen. Hij komt langzaam naar mijn gezicht toe. Zijn andere hand legt hij op mijn wang, hoe dichter hij naar me toe komt, hoe harder mijn hart begint te bonken. Ik krijg kippenvel van zijn aanraking. Ik voel zijn lippen op de mijne gedrukt.

Het voelt zo veel beter dan Louis en andere jongens. God. Ik weet niet of ik dit wil, ik ben bang, bang om verliefd te worden. Ik duw Harry een stukje weg zodat onze lippen elkaar niet meer raken. "Uhm was je andere hand ook onder bloed?" Vraag ik snel en pak zijn hand. Ik hoor hem grinneken. Ik heb echt geen idee wat voor houding ik moet geven, ik ben nu zo in de war. "Nee, deze hand is oke." Grinnekt hij en houd zijn hand omhoog. "Oke." Zeg ik en gooi de watjes weg in de prullenbak.

Daarna loop ik onze kamer in en kleed me alvast om. Ik moet morgen Jade bellen. En dan vertel ik gelijk over Harry en mij, ik heb echt geen idee hoe dit verder moet. Ik wil niet met hem zoenen... ookal is het fijn, en veel beter dan met andere jongens.. maar toch. Hij is niet mijn typ, we zijn heel verschillend. Maar misschien passen we juist daardoor bij elkaar. Ik zucht diep en ga in bed liggen en wacht totdat Harry onze kamer in komt.

Harry komt, in zijn boxer, de kamer binnen. Ik draai me om naar de muur toe. "Weltrusten." Zeg ik. "Weltrusten." Zegt hij terug en doet het licht uit. "Kim?" Vraagt hij.
"Ja?" Vraag ik. "Ik hou van je." Zegt hij. Zonder dat ik het door heb, verschijnt er een glimlach op mijn mond.

"Harry, ik hou van je." Zeg ik en hij streelt me door mijn haar heen. "Ik ook van jou." Zegt hij en geeft me een kus op mijn slaap. "Ik kan niet wachten tot ons kind er is." Zeg ik. "Ik ook niet.'' Zegt hij en glimlacht. "En morgen is onze bruiloft, dat word de mooiste dag van me leven, ik snap niet waarom ik tegen je zei dat ik nooit verliefd op je zou worden." Grinnek ik. "Ik ben blij dat we samen zo gelukkig zijn." Zegt hij en geeft me een kus op mijn voorhoofd.

What the hell heb ik gedroomd?! Het leek zo echt.. ik kijk op de klok, het is al 11 uur. Ik kijk naar het bed van Harry en zie dat die leeg is.
Ik weet niet of ik ooit verliefd word op Harry, ik bedoel hij is wel lief enzo, maar ik weet het niet..

Ik ga recht op zitten en leg mijn hand op mijn voorhoofd als ik plotseling een steek voel, fijn een kater. Ik stap uit bed en loop naar beneden.

Moeizaam loop ik de trap af en loop de keuken in waar ik Harry zie. "Heb je honger?" Vraagt hij. "Een beetje." Zeg ik schor. "Waar zijn Anne en Robin?" Vraag ik als ik rond kijk. "Aan het werk, ze begonnen om 9 uur vannochtend." Zegt hij.

"Ik heb een eitje voor je gebakken." Zegt hij trots en geeft een bordje aan me met een broodje met ei erop. "Thanks." Zeg ik en pak het aan. Plotseling voel ik me misselijk worden en ren naar de wc toe. "Kim?" Vraagt Harry geschrokken. Ik zak neer bij de wc pot en begin over te geven. Ik voel dat Harry mijn haar bij elkaar pakt en met zijn andere hand wrijft hij over mijn rug.

Ik voel me zo klote, ik voel zweet druppels, inclusief tranen, over mijn hoofd gaan. Ik laat me neer zakken op de grond, het voelt net alsof al mijn spieren verlamd zijn. "Kom ik breng je naar boven." Zegt Harry en hij tilt me op, in een bruilofts houding, de trap op.

Ik sluit mijn ogen en leun tegen zijn sleutelbeen aan. Bij elke stap die hij zet hoor ik zijn ketting rinkelen. Harry buigt zich langzaam voorover en legt me neer op zijn bed, omdat die dichter bij staat. Hij doet de deken over me heen tot net boven mijn borst. Ik sluit weer mijn ogen, en open mijn mond een stukje om beter te kunnen ademen. "Als er iets is kan je me roepen, oke?" Zegt hij. Een zachte "Oke." Is het enigste wat eruit komt. Hij geeft me een teder kusje op mijn voorhoofd en verlaat de kamer. Voor ik het weet val ik al in slaap.

Harry
Ik loop naar beneden en pak mijn koffie mok. Ik ga zitten aan het kookeiland en neem een slok. Ze vind me leuk, denk ik. Alleen durft ze het niet toe tegeven aan der zelf. Ik hoop dat ze zich bedenkt en dat ze toch voor mij kiest.. en dat ze uit de buurt blijft van Louis, dat is het allerbelangrijkste. Mijn zus werd bedreigd en verkracht door Louis, ik zou er niet aan moeten denken als hetzelfde zou gebeuren met Kim. Mijn zus zou nu 23 jaar oud zijn, maar ze is dood, en dat is mijn schuld. 5 jaar geleden was er brand in ons huis. Ik was aan het roken en toen viel ik in slaap. De sigaret viel op de grond..

*flashback*
Ik word wakker van de warmte, ik kijk rond en word verblind door flikkerende lichten, ik ben beland in een vlammenzee. Ik spring uit mijn bed en ren mijn vaders kamer in. "Brand." Schreeuw ik en schud mijn vader wakker. "Brand!'' Schreeuw ik weer. Mijn vader kijkt me verward aan maar het dringt al snel door dat het echt is. "Waar is Gemma?" Vraagt mijn vader en springt uit bed. "Nog in onze kamer." Mijn vader rent naar onze kamer toe en ik volg hem. De kamer is al moeilijk bereikbaar door de vlammenzee. "Ga naar buiten." Schreeuwt mijn vader. Ik ren de trap af naar beneden en ik pak snel de huistelefoon en toets met trillende vingers 112 terwijl ik naar buiten ren.

Het lijkt wel eeuwen te duren, maar eindelijk komen de sirenes dichterbij. Mijn vader en mijn zus zijn nog steeds in het brandende huis, de vlammen slaan al uit de ramen. Plotseling komt mijn vader het huis uit rennen, zonder Gemma.. ik raak in paniek "Waar is Gemma?" Schreeuw ik. Mijn vader geeft geen antwoord. Gelijk komen er twee mensen van de ambulance op mijn vader afrennen. Ik zie hoe een paar brandweermannen het huis inrennen. Ik moet Gemma zoeken! Ik ren in paniek naar het brandende huis toe. "Ik moet naar binnen!" Schreeuw ik als een politieman me tegen houd. "Buiten blijven, het is te gevaarlijk.'' Wat ik ook probeer om me los te maken, lukt niet. "GEMMA!" schreeuw ik door mijn tranen heen. "GEMMA! MIJN ZUS, MIJN ZUS IS BINNEN." schreeuw ik weer. "We weten het, we doen er alles aan om haar er levend uit te halen." Zegt de politieman die me nog steeds tegen houd. Levend, dat is het enigste wat ik wil. Er komt een brandweerman terug lopen en hij schud nee naar de politieman. "Ze heeft het niet gehaald." Zegt de brandweerman tegen de politieman. Mijn wereld stort in. Mijn grote zus is dood. DOOD. Ik ben totaal in shock. Een politieman legt een deken over mijn schouders heen. Mijn vader is inmiddels al naar het ziekenhuis gebracht.

"We brengen je naar je moeder." Zegt een politieman, en legt zijn hand om mijn schouders heen.
*einde flashback*

___________

Heeei, hier weer een nieuw hoofdstuk :)