Gevangen {Harry Styles}

35.

Who do I call now? (Hellbent) -Sofia camara

Kim

De directeur geeft mij een tissue en ik houd 'm tegen mijn neus aan. Ik haal even de tissue er af en zie dat die rood gekleurd is.

"Wie van jullie begint met praten?" Vraagt de directeur als we in zijn kantoor zitten. Het blijft stil. "Nou?" Vraagt hij en hij loopt heen en weer. "Zij begon." Zegt Lottie en wijst naar mij. Ik kijk haar boos aan. "Is dat zo?" Vraagt de directeur aan mij. "Nee." Zeg ik. "Zij begon mij uit te dagen." Voeg ik eraan toe. Hij knikt en gaat zitten aan zijn bureau. "Waar ging de ruzie over?" Vraagt hij. Het blijft stil.

"Goed." Begint hij. "Wees blij dat we de politie niet hebben gebeld dames, maar dat betekent niet dat jullie geen straf krijgen. Jullie zijn allebei geschorst voor 3 maanden." "Wat?" Vraag ik. Ik kijk hem geschrokken aan. "Dat kunt u niet doen!" Hoor ik Lottie zeggen. "Onee? Dan moet jij is opletten. Wij willen geen leerlingen die gaan vechten op school, het spijt me." Zegt hij en staat op. Lottie en ik mogen het kantoor verlaten. De pauze is al voorbij en iedereen zit weer in de les. De gang is leeg, het enigste wat ik hoor is Lottie die snikt. We lopen de hoek om naar de uitgang. Daar staat Harry, te wachten op zijn slet Lottie. Lottie loopt op hem af en omhelst hem. Hij kijkt me kwaad aan als ik langs loop en ik doe hetzelfde. Lul dat ie is.

Ik loop over het schoolplein naar de parkeerplaats toe. Wat heb ik hier te zoeken? Ik heb geen idee hoe ik thuis moet komen. De schoolbus rijd pas vanaf 4 uur en het is pas half 2. Ik schrik als een motor mijn kant komt oprijden. Het is Zayn. Hij stopt.

"Kom, ik breng je naar huis." Zegt hij. Ik kijk hem verward aan. "Hoe weet je dat ik naar huis moet?" Vraag ik verbaast. "Doet er niet toe, ik breng je naar huis oke?" Ik schud mijn hoofd. Wat als hij mij naar Louis brengt? Louis zal me vermoorden als hij hoort dat ik heb gevochten met Lottie. "Ik weet dat je me niet vertrouwd, maar ik zweer het dat ik je thuis breng." Zegt hij. Hij pakt een extra helm en geeft het aan mij. "Oke, goed dan." Zeg ik en pak de helm aan. Ik stap bij hem achterop en hou hem stevig om zijn middel vast als we wegrijden. We rijden langs het plein en ik zie Harry en Lottie samen lopen.

"Dankje." Zeg ik als ik afstap en mijn helm af doe. "Graag gedaan." Zegt hij. "Kim, het spijt me van gister. Ik moest wel. Als ik niet doe wat Louis zeg dan heb ik een probleem." Zegt hij en zucht. Ik knik maar zeg niets. Hij heeft me pijn gedaan. Ik durf en kan hem niet meer vertrouwen. "Het is beter als we elkaar niet meer zien. Ik wil niet dat het weer gebeurt." Zegt hij. Ik knik. Ik kan mijn tranen niet bedwingen. Ik ben van hem gaan houden, denk ik. Niet dat ik verliefd op hem ben, maar dat ik hem nooit meer ga zien doet me pijn. "Ik wil niet dat je huilt." Zegt Zayn en kust me. "Ik ga je missen." Snik ik. "Ik jou ook." Zegt hij en drukt me tegen zich aan.

"Doei." Zegt hij en doet zijn helm op. "Doei." Zeg ik en hij start zijn motor. Als hij de straat is uitgereden loop ik naar de voordeur toe. Als Louis en die hele kut familie van hem niet hier woonde dan was er niks aan de hand geweest.

Ik open de deur en loop naar binnen toe. Ik loop gelijk door naar mijn kamer. Ik kijk in de spiegel. Ik heb een blauw oog en bij mijn neus zit nog opgedroogd bloed. Ook heb ik krassen op mijn wang zitten, door die klote nagels van haar. Mijn neus is ontzettend gevoelig, het zal me niks verbazen als hij gebroken is. Hij staat niet scheef gelukkig. Ik loop naar de badkamer toe. Ik ga douchen. Ik wacht even totdat het water op de goede temperatuur is en ga er dan onder staan. Op mijn armen heb ik nog meer krassen en blauwe plekken. Ik was voorzichtig mijn gevoelige gezicht.

Ik ben vergeten mijn ondergoed en kleding te pakken. Met een handdoek om mij heen gebonden naar mijn kamer. Ik open de deur en loop mijn kamer in.

"What the fuck doe jij hier?" Ik schrik als ik Harry op mijn bed zie zitten. "Ik wacht wel tot je omgekleed bent." Zegt hij en draait zich met zijn rug naar mij toe. Ik doe hetzelfde en laat mijn handdoek op de grond vallen. Snel pak ik mijn ondergoed en kleren en doe het aan. "Ik ben klaar." Zeg ik en Harry draait zich om. "Waarom heb je gevochten met Lottie?" Vraagt hij. "Ze verdiende het. Je weet verdomme waar het over ging, je was er zelf bij." Snauw ik. Hij staat op en loopt naar me toe. "Denk je dat het makkelijk voor me is om jou met haar te zien?" Zeg ik en voel mijn tranen opkomen. Ik wil weg lopen maar Harry houd me tegen. "Waarom loop je altijd weg?" Snauwt hij. "Ik ben misschien de gene die elke keer weg loopt, maar jij bent de gene die me verlaten heeft, weet je nog?" Zeg ik kwaad. "Hé, jij was de gene die het uit maakte, weet je nog?" Zegt hij kwaad en hij kijkt me doordringend aan. "Ja, omdat ik boos op je was, niet omdat ik niet meer van je hield!" Schreeuw ik, mijn tranen komen weer tevoorschijn. "Hou je nog van me?" Vraagt hij rustig. "Nee." Zeg ik snel, maar het klinkt als een zekere ja. Hij begint te grijnzen. "Ik wist het wel." Zegt hij en laat me los. Ik zeg niks en kijk weg. "Je bent zo verandert." Zeg ik zacht. "Tja, dat gebeurt met mensen, ze veranderen." Zegt hij en gaat weer op mijn bed zitten. "Je kwam zeker niet voor mij om te kijken hoe het met me ging maar om mij de schuld te geven van alles." Zeg ik zacht als hij opstaat. "Dat zijn jouw woorden." Zegt hij en verlaat de kamer.

Ik laat me op mijn bed vallen, voor ik het weet val ik in slaap.

Ik word wakker en kijk op de klok, het is half 6. Ik sta op en rek me uit. Ik loop naar beneden en zie Anne in de keuken staan. "Hoi." Zeg ik. "Kim, wat is er met jou gebeurt?" Vraagt Anne geschrokken als ze mijn gezicht ziet, Robin staat op en komt naar me toe lopen. "Wat heb jij gedaan?" Vraagt hij geschrokken. "Ik-k moet jullie iets vertellen." Zeg ik. "Ik heb gevochten met Lottie, en ik ben voor drie maanden geschorst." Zeg ik zacht. "Wat?" Anne kijkt geschrokken naar Robin en daarna weer naar mij. "Kim, waarom?" Vraagt Robin. "Om Harry." Ik begin te snikken. "Zo los je dat niet op." Zegt Anne. "Ik weet het maar ik werd zo boos." Snik ik. "Wat wil je in die drie maanden gaan doen?" Vraagt Robin. Ik haal mijn schouders op. "Ik weet het niet." Zeg ik zacht. "Misschien kan je wel werken bij het cafè?" Zegt Robin. Anne knikt. "Is dat geen goed idee?" Vraagt Anne na. "Ja, is goed." Zeg ik aarzelend.  "Misschien kan je na het eten wel even langs gaan en vragen of je daar kan werken?" Vraagt Anne. Ik knik.
----------
Sirieus, ik ga echt huilen als ik het laatste hoofdstuk ga schrijven ook omdat het sad is en omdat ik meer dan een jaar er mee bezig ben xD