Gevangen {Harry Styles}

28.

Kim
"What the fuck is dit." Weet ik uit te brengen. Er staan 2 volle verhuisdozen in onze slaapkamer. Word ik het huis uit gezet met dat gedoe met Harry?! Ik loop paniekerig de kamer rond opzoek naar mijn spullen. Ze staan er nog.

"Ik ga weg." Ik schrik en kijk om. Ik zie Harry tegen het deurkozijn aan leunen. "Je gaat weg?" Herhaal ik hem en kijk hem verbaast aan. "Waarom?" Stotter ik. "Ik ga dichter bij de bakkerij wonen." Zegt Harry en loopt de kamer binnen. Ik ga zitten op het bed. "Maar de bakkerij is hier om de hoek." Zeg ik. Oke, om de hoek is het niet, maar met de auto ben je er zo. Hij geeft geen antwoord en tilt een verhuisdoos op. "Sorry." Zegt hij en verlaat de kamer.

Starend kijk ik naar de andere verhuisdoos die nog in de kamer staat. Ik ben boos maar ook teleurgesteld. Wilt hij het zo makkelijk opgeven? Hem boeit het verdomme niks wat hij doet met mijn gevoelens. Wat probeert hij hier mee te bereiken.

Harry komt de kamer weer binnen lopen. "Wanneer ga je weg?" Vraag ik. Mijn keel is droog en krijg ontzettend veel hoofdpijn. "Nu." Zegt hij. Zijn gezicht staat strak. Het lijkt wel of iemand een stomp in mijn maag geeft. Nu. Verhuizen. Weg. De woorden vliegen door mijn hoofd. Ik word gek. "Harry waar slaat dit verdomme op?!" Hopeloos kijk ik hem aan. "Ik leg het je later nog wel is uit." Zegt hij en verlaat de kamer met de laatste verhuisdoos.

De woorden blijven me achtervolgen. Ik kan het nog niet beseffen dat hij echt weg gaat en dat ik hem niet meer zie. Alleen als hij even op bezoek is bij Anne en Robin. Nooit meer zijn warme lichaam naast me. Nooit meer zijn adem met de woorden dat alles goed komt. Nooit meer hem. Ik vind het moeilijk om het aan mezelf toe te geven dat ik hem mis. Maar ik mis hem echt. En wat bedoelde hij met 'ik leg het je later nog wel uit' wat valt er uit te leggen?

Ik sta op en kijk rond. Misschien heeft hij wel iets achter gelaten of is hij iets vergeten mee te nemen. Ik kijk als eerste in zijn nachtkastje. De foto. Hij is weg. Zal hij het weg gegooid hebben? Of toch mee hebben genomen? Ik sluit weer zijn nachtkastje en loop naar de kast. Zijn t-shirt ligt er nog, het is grijs en heeft aan de rechterkant een borstzakje. Hij is iets wijder dan zijn andere t-shirts. Deze droeg hij veel en is ook zijn lievelings shirt.

Ik pak het shirt op en ruik er aan. Hij ruikt naar Harry. "Kim, kun je even komen?" Hoor ik Anne roepen vanaf beneden. "Ja!" Roep ik terug. Ik leg het shirt terug en loop de kamer uit. Ik stop boven aan de trap als ik stemmen hoor in de gang. "Moet je kim echt niet even gedag zeggen?" Hoor ik Anne zacht zeggen. "Mam, ik wil gaan, Lottie komt zo." Zegt hij zacht en loopt naar de voordeur toe. Wat? Lottie? Ik bijt op mijn lip. Ik zie Harry bij de voordeur staan. "Harry." Zucht Anne en loopt naar hem toe. "Mam ik bepaal het zelf wel oke?" Zegt Harry en opent de voordeur. "We komen morgen wel even langs" Zegt Anne. Harry knikt en loopt de voordeur uit. "Klootzak." Sis ik.

Ik haal diep adem en loop naar beneden toe. Anne is bezig met koffie aan het zetten in de keuken. Ze glimlacht als ze mij ziet, maar haar gezichtsuitdrukking verandert in bezorgt. "Huil je?" Vraagt ze. Snel veeg ik een traan weg. Ik wist niet dat ik aan het huilen was. "Nee." Zeg ik. Mijn keel klinkt schor. Ik kijk weg als ik mijn ogen voel vol lopen. Ze heeft het gezien. Ik geef me over. Ik laat mijn tranen lopen. "Het is niet eerlijk." Snik ik. Anne omhelst me. "Ik weet het." De manier waarop ze me troost doet me goed.

Ik loop de kamer in. Er hangt een kille stilte. De kamer is leeg, op mijn spullen na. Nu is deze kamer helemaal van mij alleen. Wat een feest, denk ik sarcasties.

Het lijkt alsof mijn hoofd elk moment kan ontploffen. Ik voel me leeg. Ik doe mijn kleding uit en loop naar de kast toe. Mijn oog valt op het shirt van Harry. Ik pak het op en trek het aan. Ik sluit mijn ogen en ruik aan het shirt. Weer voel ik mijn tranen opkomen.

Ik word wakker en ik leun omhoog. Leeg. Het was geen droom. Zuchtend stap ik het bed uit. Gelukkig is het zaterdag, geen school en tijd voor mezelf. Ik loop naar beneden. Ik ben alleen thuis, Anne en Robin zijn aan het werk.

Ik kijk op de klok. Het is al half 12, Anne is al bijna klaar met werken en Robin is pas om 5 uur klaar.

Ik pak een vers broodje uit een plastic zakje wat op de aanrecht ligt. Ik heb echt totaal geen honger maar ik moet toch wat eten. Ik ga zitten aan de tafel en neem een hap. Ik zit vol. Ik stop het broodje terug in de zak. Ik eet het later wel op.

Ik schrik als ik de voordeur hoor open gaan. "Hey Kim." Zegt Anne en komt binnen lopen. "Hey." Zeg ik. Anne blijft staan en kijkt naar mijn shirt. "Is dat niet Harry's shirt?" Ik knik en kijk naar de grond. "Kom." Zegt ze en houd haar armen open om mij in haar armen te nemen. "Het komt goed oke?" Zegt ze en geeft me een kus op mijn slaap. Ik knik. Hoezo zou het goed komen? Harry is nu zelfs verhuisd. Wat is het volgende? Veel goede hoop heb ik niet. "Ga je mee vanmiddag naar Harry's appartement kijken? Ik zou het leuk vinden als je met me mee gaat." Deze vraag overvalt mij. Zou Harry het wel leuk vinden als ik ineens voor zijn deur sta? "Ik moet er even overna denken." Zeg ik. "Snap ik." Zegt ze lief.

Ik loop de badkamer in en kleed me om. Daarna doe ik een klein laagje mascara op. Ik heb toch besloten om mee te gaan. Voor Anne.

We stappen de auto in en rijden er naar toe. Na ongeveer 20 minuten zijn we er. Ik ben zenuwachtig. Als Lottie er is dan vermoord ik haar.

Anne en ik lopen naar een donker blauwe voordeur toe en bellen aan.

De deur gaat open en Harry verschijnt in de deur opening. "Leuk dat jullie er zijn." Zegt Harry vriendelijk. Ik citeer: 'leuk dat JULLIE er zijn.' are you kidding me? Waarom is hij zo aardig ineens? Is hij het allemaal vergeten wat er gebeurt is?

We lopen binnen en hangen onze jassen op aan de kapstok. Alleen Harry zijn jas hangt aan de kapstok, dus Lottie is er niet. Hij opent een deur en we komen in een kleine huiskamer. "Het is nog niet zoals het moet zijn, maar ik ben er druk mee bezig." Zegt hij trots. Anne knikt. "Het zal vast mooi worden." Complimenteerd Anne. "Vind je niet Kim?" Ik knik. Ik weet niet wat ik er van moet denken op dit moment.

"De nieuwe keuken staat er al." Zegt Harry en we lopen naar de keuken toe die aan de huiskamer grenst. "Erg mooi." Zegt Anne en haalt haar hand over het aanrecht. "Hoelang staat die keuken er al?" Vraag ik. "Sinds een paar dagen." Geeft Harry antwoord. Zijn stem klinkt koel.

"Hier is de badkamer." Hij opent een deur en we komen in een kleine badkamer terecht. In de hoek staat een douchecabine en daarnaast een toilet met daar tegenover een wasbak.

"En dan is dit de slaapkamer." Zegt hij en opent een deur naast de badkamer. In het midden staat een twee persoonsbed en een grote kast aan de linkerkant. Ook deze is net zoals de huiskamer nog niet helemaal af. Hier neukt hij dus met Lottie. Ik word er misselijk van als ik er aan denk. 

"Willen jullie wat drinken?" Vraagt hij vriendelijk als we het huis hebben gezien. "Ja lekker." Zegt Anne en we nemen plaats op de bank. "Kim jij ook?" Vraagt Harry. Ik knik ja. Even later komt hij terug lopen met een kop koffie en een kop thee. En hij loopt weer terug naar de keuken om zijn drinken te pakken, het zal wel ook koffie zijn. "Oh ik heb nog iets. Ik loop even naar de auto toe." Zegt Anne en staat op. Als ik de deur hoor dichtvallen ontstaat er een stilte.

Ik pak mijn kopje thee van een klein wiebelig tafeltje af. "Dit is maar een tijdelijk tafeltje hoor." Grinnekt hij. "Waarom doe je zo aardig ineens?" Vraag ik en kijk hem strak aan. "We kunnen toch gewoon aardig tegen elkaar doen." Hij haalt zijn schouders op en neemt een slok van zijn koffie. "Jij doet verdomme alleen aardig als het jou uitkomt!" Schreeuw ik. Ik ben zo kwaad. "Waarom ben je ineens weg? En laat je mij achter? Jij hebt geen idee hoeveel pijn jij me doet!" Schreeuw ik. "Kan je iets zachter praten, het is hier heel erg gehoorig." Zegt hij koel. "Wat kan mij die kut buren nou schelen! Waarschijnlijk hebben ze jouw toch al horen neuken met Lottie gisteravond!" Schreeuw ik. "Kan je nu je mond houden?" Schreeuwt Harry terug. "Jij bent echt zo een klootzak." Sis ik. "Dat weet ik, maar daar moet je maar mee leren leven." Snauwt hij. "Weet je, ik hoef daar niet meer mee leren te leven, ik wil je nooit meer zien. En denk maar niet dat ik ooit nog is op de koffie bij je kom." Snauw ik. Ik zet mijn half gevulde kopje thee terug op de tafel en verlaat met grote passen de kamer. Ik trek mijn jas van de kapstok en trek de voordeur hard achter me dicht. Onderweg naar de auto toe kom ik Anne tegen. Ze houd een grote witte veirkante doos vast. "Moet je geen taart?" Vraagt ze verbaast. "Nee, ik wacht wel in de auto." Zeg ik. Anne krijgt door wat er aan de hand is. "Hier heb je de sleutel, ik kom er zo aan." Ze geeft mij de autosleutel aan. Ik maak de auto open en ik ga zitten op de bijrijdersstoel met mijn armen over elkaar. Ik schrik uit mijn gedachtes als er iemand stopt voor de deur van Harry. Het is Lottie.
----------------
Toen ik op vakantie ben ik weer veel gaan schrijven! En heb ik weer heel veel goeie ideeën voor dit boek gekregen!