Gevangen {Harry Styles}

23.

*3 maanden later.*
Kim
Ik zie hoe Anne de trap afkomt lopen in haar mooie witte jurk. "Hij staat je prachtig!'' Geef ik toe, ze is zo mooi. "Dankje." Zegt ze zenuwachtig.

"Het komt goed." Zeg ik en omhels haar. "Je hebt gelijk." Glimlacht ze. "Jij ziet er ook geweldig mooi uit." Zegt ze en kijkt naar mijn lichtpaarse jurkje."dankje." Glimlach ik.

"Harry kom je ook?" Roept Anne naar boven. Ze krijgt geen antwoord terug. "Ik ga 'm wel halen." Glimlach ik en pak het roosje van de keuken af. "Wil je ook een kopje thee?" Vraagt Anne en loopt naar de keuken toe. "Ja." Zeg ik en loop de trap op naar boven.

"Kan ik binnen komen?" Ik klop op de deur. "Ja." Zegt hij en ik open de deur. Ik zie Harry op de rand van ons bed zitten en staart naar de grond. "Gaat het?" Vraag ik zacht en ga naast hem zitten. "Ja." Zegt hij en glimlacht. Zijn ogen zijn knal rood van het huilen.

Harry
"Ik heb hier nog een roosje voor je." Zegt ze en ik kijk toe hoe ze het roosje vast maakt aan mijn jasje. Wat is ze mooi. Ik wil haar niet kwijt.

"Dankje." Glimlach ik als ze het roosje heeft vast gemaakt. "Zullen we naar beneden gaan?" Vraagt ze en staat op. Ik zucht en sta ook op. "Je ziet er mooi uit." Complenteer ik haar. "Jij ook." Zegt ze en drukt haar lippen op de mijne.

Kim
Als Anne en Robin hebben uitgezwaaid lopen Harry en ik, hand in hand, naar zijn auto toe. Het is een mooie dag, het zonnetje schijnt en het is niet koud.

We stappen in en rijden weg. Ik leg mijn hand op Harry's been en glimlach naar hem. "Ik ben blij dat jij erbij bent." Glimlacht hij.

Als we er zijn, na drie kwartier rijden, stappen we uit. We lopen hand in hand naar de witte kerk toe. We lopen op een grint pad met aan beide kanten witte bloesems, wat er sprookjes achtig uitziet.

We lopen de kerk binnen. Aan de buitenkant leek de kerk niet zo groot, maar van binnen is de kerk mega groot. Het is al vrij druk. Harry en ik nemen voorin plaats.

Het duurt niet lang of Robin komt voorin staan. Nu is het nog wachten op Anne die straks de kerk binnen komt. Harry legt zijn hand op mijn been en ik leg mijn hand op zijn hand. "Over een paar jaar staan wij hier." Fluisterd Harry. Ik grinnek. Daar had ik nog niet overna gedacht.

De deuren gaan open en Anne loopt naar binnen. Door het velle zonlicht lijkt het wel een engel die binnen komt.

Als het tijd is voor de ringen staat Harry op. En loopt met een kussentje met 2 ringen naar het altaar toe. Harry grijnst en werpt een blik naar mij toe.

Als we de kerk uit lopen feliciteren we Anne en Robin. "Harry!" Hoor ik een wat oudere vrouw roepen. "Oma!" Roept hij terug en we lopen naar de vrouw toe. "Lang niet gezien. Hoe gaat het met je?" Vraagt ze enthousiast en omhelst hem. "Goed! Met u?" "Prima." Zegt de vrouw en went haar blik naar mij toe. "Is dat je vriendinnetje?" Vraagt de vrouw. "Ja!" Zegt hij en glimlacht naar me. "Oh wat leuk! Ik ben Beth de moeder van Anne." Zegt ze enthousiast en geeft me een hand. "Ik ben Kim." Zeg ik en glimlach. "Willen jullie op de foto met de mooie bloesems op de achtergrond?" Vraagt Beth vriendelijk. Harry en ik knikken en gaan voor de witte bloesems staan. "Lachen!" Roept Beth en haalt een camera voor haar gezicht. "En nog èèn!" Roept Beth. Harry glimlacht naar me en drukt zijn lippen op de mijne.

Na een lange, maar leuke dag, is het tijd voor het avond eten. Het is een grote zaal met aan de zijkant allemaal ronde tafels en in het midden is waarschijnlijk de "dansvloer"

Er is èèn grote ronde tafel waar naam bordjes staan. Ik neem plaats waar mijn naam bordje staat en Harry gaat naast mij zitten. Aan dezelfde tafel zitten Robin, Anne, Beth en nog een paar mensen die ik niet ken.

Nadat we klaar zijn met eten is het tijd voor een openings dans van Robin en Anne. Iedereen staat als een kring om Anne en Robin heen.

Als het liedje is afgelopen begint iedereen te klappen.

"Mag ik deze dans van u?" Grijnst Harry en steekt zijn hand uit als het volgende liedje begint. "Tuurlijk." Grinnek ik. En we lopen naar het midden van de zaal toe. Maar een enkeling zit aan de zijkant en het is gezellig druk op de dansvloer.

Ik leun dicht tegen Harry aan en we bewegen op het ritme van de muziek. Nooit gedacht dat dit zo romantisch zou zijn. En sterker nog, nooit gedacht dat ik met Harry hier zo zou staan. Na al die ruzies en twijfels die we hebben gehad is dit het mooiste moment van alles. Nu merk ik pas hoeveel ik eigenlijk wel niet van hem hou en dat hij zo veel voor me betekend. Ik wil hem nooit meer kwijt, maar dan ook nooit meer. We blijven altijd samen, wat er ook gebeurd. Hij is mijn alles.

Ik kijk naar boven en staar in Harry zijn mooie groene ogen. "Ik hou van je Kim." Zegt Harry en drukt zijn lippen op de mijne. "Ik hou nog meer van jou" glimlacht ik.

Als het liedje is afgelopen, lopen we naar buiten toe om een frisse neus te halen. Een frisse windvlaag komt me te gemoet.

Overal staan kaarsjes en hangen kleine lampjes over het terras heen. "Wauw wat is het mooi hier." Zeg ik met open mond.

"Jij bent nog mooier." Zegt Harry en grijnst. Hij komt langzaam met zijn hoofd naar mij toe en voel zijn warme ademhaling in mijn gezicht. Hij drukt zijn lippen op mijn mond en voel zijn tong naar binnen glijden.

Harry
We nemen weer plaats aan onze tafel. Ik kijk naar Kim die naast me komt zitten. "Wat zie je er ontzettend mooi uit in die jurk." Zegt mijn oma tegen Kim. "Dank u wel." Zegt Kim beleefd en ze raken in gesprek. Ik haal mijn mobiel uit mijn broekzak als ik 'm voel trillen. Ik word gebeld. "Ik ben zo terug." Zeg ik en sprint de zaal uit. Wie belt er nou nog zo laat?

Kim
Als Harry na ongeveer 20 minuten er nog niet is besluit ik hem te zoeken. Ik vraag me af wie er nou nog zolaat moet bellen? Plotseling zie ik Harry de zaal weer inlopen. "Waar bleef je?" Vraag ik verbaast. "Ik werd gebeld door mijn werk." Zegt Harry. "Zo laat nog?" Vraag ik verbaast. "Ja, er is morgen iemand ziek dus moet ik invallen." Glimlacht Harry maar hij kijkt bepaald niet echt heel vrolijk uit.

"Wat is er?" Vraag ik. "Niks." Zegt Harry en we lopen terug naar onze tafel toe. Wat is er mis met Harry? Waarom doet hij zo raar ineens? Hij is de hele dag al stil en anders, maar ik dacht Harry het gewoon moeilijk vond dat Anne en Robin gingen trouwen vandaag, maar blijkbaar is er meer aan de hand.

Als het feest afgelopen is zeggen we iedereen gedag. Anne en Robin blijven vannacht slapen in een Hotel en Harry en ik blijven thuis gewoon slapen omdat ik morgen weer naar school moet en Harry moet morgen werken.

Over een paar weken, in de meivakantie, gaan we met zijn vieren ergens een week camperen. Ik heb nog nooit gecampeert en ben ook nog nooit op vakantie geweest dus ik ben benieuwd.

"Heb je het koud?" Vraagt Harry als we naar de auto toe lopen. Ik knik. Harry doet zijn jasje uit en legt 'm over mijn schouders heen. "Dankje." Zeg ik.

Als we in de auto naar huis zitten is er een stilte. Ik leg mijn hoofd tegen het koude raam aan. "Dus je moet werken morgen?" Vraag ik maar. "Jup." Zegt hij. "Maar kan je me wel naar school brengen morgen?" Vraag ik en kijk naar Harry die naar de weg kijkt. "Sure." Zegt hij.

Mijn gedachtes dwalen af. Waarom is hij zo afstandelijk ineens? Ik heb toch niks fout gedaan?

---------------
Dit was echt een saai hoofdstuk.. sorry! Volgende worden echt beter!