Gevangen {Harry Styles}

43.

Kim
Vandaag is het zo ver, nu ben ik dan echt jong volwassen. Ik ben 18 jaar geworden! Ik sta voor mijn kast om mijn outfit voor vandaag uit te zoeken. Ik voel dat Harry zijn armen om me heen slaat vanaf achter. En leunt met zijn hoofd op mijn schouder. "Wat gaat mijn prinsesje vandaag aandoen?" Vraagt hij en geeft me speelse kusjes in mijn nek. "Niks, helemaal niks." Zeg ik en lach. "Oeh, dat klinkt niet verkeerd." Grijnst Harry. Ik begin te lachen en draai me om. "Ik hoop wel dat je een cadeautje voor me hebt, want anders is daar de gat van de deur." Grap ik en wijs naar de deur. "Kim kom op zeg je hebt mij toch, ik ben je cadeautje." Plaagt Harry.

Een paar maanden was dat nog niet het geval. Toen konden we amper samen door één deur. Maar nu is hij weer van mij en dat zal hij ook blijven, wat er ook gebeurd. Onze band is de afgelopen maanden zoveel sterker geworden. En geloof het of niet maar we hebben nog geen één keer ruzie gehad de afgelopen maanden.

Nu Louis weg is is de rust teruggekeerd. Ik heb getuigt tegen Louis in de rechtbank. Ik vond het zwaar om er met zo veel mensen over te praten over wat hij me heeft aangedaan. Maar nu is het allemaal voorbij. Lottie is verhuist met haar gezin, door de slechte naam konden ze hier niet blijven. Ook ga ik weer naar school. Het lijkt alsof ik nooit ben weggeweest. School was net zoals vroeger, gewoon saai. Maar ik ga er wel met een beter gevoel naartoe. Ik ben nog steeds bevriend met Ashton maar nu heb ik meer het idee dat ik hem echt ken. Nu er geen geheimen meer zijn.

"Oké sluit je ogen." Zegt Harry als ik op de rand van het bed zit. "Oeh Harry, krijg ik een lapdance van je." Grijns ik. "Stil en luister naar me." Zegt Harry. "Maak van je handen een kommetje." Ik doe wat hij zegt. Ik voel iets kouds in mijn handen gelegd worden. Sleutels? "Open je ogen maar." Zegt Harry. Ik open mijn ogen en kijk in mijn handen. Ja het zijn sleutels! "We gaan samen wonen!" Zegt Harry enthousiast. "Ja!" Zeg ik enthousiast en omhels Harry. Van blijdschap ontsnapt er een traan uit mijn oog en druk ik Harry stevig tegen me aan. Ik durfde niet eens te dromen dat dit ooit zou gebeuren maar het is toch echt zo! "Wanneer gaan we daar wonen?" Vraag ik ongeduldig aan Harry. "Vanmiddag gaan we kijken of je het echt leuk vind en dan gaan we tekenen en is het officieel van ons." Verteld Harry. "Oh wat gaaf!" Het liefst zou ik een vreugde dansje willen doen of een gat in de lucht springen maar ik houd me in. Ik heb me in tijden niet zo gelukkig gevoeld als nu. Het leven kan soms zo ineens omslaan.

"En er is meer." Zegt Harry, ik kijk hem aan. "Nog meer, wat dan?" Ik kijk hem afwachtend aan. "Dit." Zegt hij en tilt met twee vingers mijn kin naar boven en begint me te zoenen. "Dit is misschien wel mijn leukste cadeautje." Grijns ik. Hij duwt me met mijn rug op het bed. Zijn shirt is al uit. "Zeker weten." Grijnst hij terwijl hij zijn riem losmaakt. Ik bijt op mijn lip. Nog steeds word ik zo opgewonden van hem, het verveelt nooit en ik raak er ook nooit aangewend. Hij komt boven mij hangen en geeft me kusjes in mijn nek en beweegt steeds meer naar beneden toe. Tot hij bij mijn tepel komt. Zijn tong begint met mijn tepel te spelen. Het laat me zachtjes kreunen en mijn vingers klem ik mij vast aan zijn rug.

Harry start te auto en we rijden naar ons potentiële appartement. Ik ben zenuwachtig maar op een positieve manier. Toch ben ik ook wel trots op mezelf. Ik ben verandert naar een beter persoon. Inplaats van mijn zware make up en mijn te donkere sexy kleding stijl, ben ik nu een net meisje. Iemand die inziet dat ze mooi van zichzelf is en niet hoeft te verbergen achter de make up. Ook ben ik iemand die sterk is geworden door wat ze allemaal heeft door moeten maken. Het enigste wat niet is verandert is mijn humor. Dat staat als een huis. Vroeger was ik ook echt snel emotioneel en werd ik snel boos maar dat is nu een stuk minder gelukkig. Ik zie het leven wat positiever in en heb nu een doel. Samen met Harry van het leven genieten, trouwen en kinderen krijgen en die het mooiste leven geven wat er is.

Gelukkig gaat het met mijn moeder ook een stuk beter. Vorige week was ik nog langs geweest en ze ziet er echt beter uit. Ze vertelde ook dat ze misschien dat huis kan verkopen voor iets mooiers.

"We zijn er babe." Zegt Harry en parkeert de auto. We stappen uit de auto en lopen naar een nieuwbouw flat toe. "Het is prachtig!" Zeg ik tegen Harry als we het flatgebouw binnen komen. Er zijn drie grote rijen met brievenbussen. De vloer is van zwart steen wat zo erg glimt dat het bijna een spiegel is. We lopen naar de lift toe en stappen in. Het lijkt wel een hotel, zo mooi is het. Harry drukt het cijfer 5 in en de deuren sluiten zich. "We hebben ons appartement op de hoogste verdieping." Zegt Harry trots.

Als de liftdeuren open gaan lopen we de gang op. "Jij mag hem openmaken." Zegt Harry en geeft de sleutels aan mij. "Nummer 28." Zegt Harry. Langzaam loop ik langs de mooie grote deuren van de appartementen. "24...26...28!" Zeg ik als we voor de juiste deur staan. Ik open de houten eikendeur en we betreden 'ons' appartement. Het appartement is al helemaal gereed. Alles is tot op de puntjes helemaal afgewerkt. Het ziet er prachtig uit. De hoge plafonds en de grote ramen zorgen voor veel licht in de kamer. De plafonds zijn wit en de muren zijn van oude stenen. Nooit gedacht dat ik in zo een mooi appartement zou komen wonen. De donkerbruin leren meubels zijn ook echt prachtig. De meubels heb ik gekregen van Anne en Robin voor mijn verjaardag.

"En vind je het iets?" Vraagt Harry een beetje onzeker. "Schat, het is geweldig!" Zeg ik en omhelzend geef ik hem een kus.

Nadat ze terug komen van het appartement parkeert Harry de auto. We stappen uit en lopen naar de deur toe. Ik kan niet wachten om mijn blijdschap met Anne en Robin te delen. Harry doet de sleutel in het slot en opent de deur. Mijn hart begint sneller te kloppen als ik stemmen hoor, misschien wel bezoek voor mijn verjaardag? Misschien mijn moeder?

Snel loop ik de woonkamer in en alles om mijn heen staat even stil. 'Hoi Kim.' Hoor ik haar zeggen. 'Mevrouw van Keteren wilt je iets vertellen.' Zegt Anne ernstig. Dit meen je niet, dit ga je niet menen.