Gevangen {Harry Styles}

25.

Kim
De volgende dag word ik wakker door harry's mobiel die af gaat. Harry zijn plek is leeg, netzoals zijn nachtkastje. Zijn mobiel gaat nog steeds af. Ik open een laadje van zijn nachtkastje om te kijken of zijn mobiel daar ligt. Mijn oog valt op het zilveren fotolijstje. Wat? Hij heeft gewoon onze foto in zijn nachtkastje gedaan?! Waar slaat dat op? Inmiddels is zijn mobiel weer stil. Ik haal het laadje verder uit het kastje en zie daar zijn mobiel liggen.

"Wat doe je in mijn nachtkastje?" Ik schrik en kijk op. "Je mobiel ging af." Zeg ik. "Dus? Ik zit toch ook niet in jouw nachtkastje?" Snauwt hij en doet zijn laadje dicht. "Ik dacht de wekker van je mobiel afging." Zeg ik. "Ik gebruik nooit mijn mobiel als wekker." "Oke." Zeg ik en kijk weg. "Dan ga ik me maar aankleden." Zeg ik en stap uit bed. Ik loop vlak langs Harry de kamer uit. "Fuck you." Zeg ik zacht, maar net hard genoeg zodat hij het hoort.

Ik twijfel even of ik Harry's ketting om moet doen die hij voor mijn verjaardag gaf. Normaal gesproken draag ik hem elke dag, maar nu hij zo tegen me doet wil ik hem liever niet omdoen. Ik pak het kettingtje op en doe hem toch om.

Ik doe snel mijn schoenen aan als ik Harry de auto al hoor starten. Als hij weg rijd zonder mij dan heeft hij echt een probleem. "Wil je nog mee?" Roept Harry. Ik loop de deur uit en trek de deur achter me dicht. "Ik kom al." Snauw ik en stap in.

Ik ben ontzettend moe van gisteravond, ik heb nog uren wakker gelegen. Nadacht over Harry en mij. Hoe moet dit nu verder? Hebben we nu echt ruzie? Is het uit of moet ik het uitmaken?

"Ik ga vandaag niet naar het park, dus je kan me gewoon ophalen om half 4." Zeg ik. "Oke." Zegt Harry en stopt de auto. "Doei." Zeg ik en stap de auto uit. "Doei."

Ik voel mijn ogen prikken, snel veeg ik met mijn vinger een traan weg als er mensen me tegemoet komen lopen.

Als het pauze is loop ik naar een tafel toe. Ik ga zitten en Ashton komt tegen over me zitten. "Gaat het?" Vraagt hij bezorgd. "Het kan beter." Zucht ik. "Is het uit tussen jou en Harry?" Vraagt hij. "Nee, nog niet denk ik." Even is het stil. "Kim, ik vind dat je dit moet weten..." Zegt Ashton en haalt zijn mobiel uit zijn zak. Paniek gaat door me heen. "Ik wou je het gister al vertellen maar ik wist niet of je het al wist.." verteld hij verder en ontgrendelt zijn mobiel. Mijn mond word droog en ik trek wit weg als ik de foto zie. Ik zie een foto van Harry zoenend met een meisje op een bank zitten tijdens een feestje.

"Maar dat is Lottie?" Zeg ik met open mond en kijk naar Ashton. Hij knikt. "Hoe kom je aan die foto?" Vraag ik. "Ik was toevallig ook op dit feest, en toen zag ik het.. ik vind dat ik je dit moest laten zien.." zegt hij. "Wanneer was dat?" Vraag ik verbaast. "Al een paar weken geleden ofzo.." zegt Ashton voorzichtig. "Wat?! Is dit een grap? Waarom heb je me dit niet eerder verteld?!" Zeg ik boos en loop kwaad de kantine uit. Tranen stromen over mijn wangen. Is alles voor niks geweest?

Ik ga buiten zitten op een stoeprand en pak met trillende handen mijn telefoon. Ik typ Harry's nummer in. Ik geef het op als ik de telefoon voor de vijfde keer laat overgaan. "Klootzak." Mompel ik. "Kim, het spijt me.. ik had het eerder moeten zeggen.. sorry." Zegt Ashton en komt naast me zitten. "Ja dat had je inderdaad eerder moeten zeggen." Snauw ik.

"Ik ga naar huis." Zeg ik en sta op. "Lopend?" Vraagt Ashton. "Ja, want die klootzak neemt niet op." Zeg ik. "Ik kan je wel brengen?" Stelt Ashton voor. "Maar je hebt nog les toch?" Vraag ik. "Ja dus, jij toch ook?" Grinnekt hij. "Op dit moment boeit school me niet zo." Zucht ik. "Kom we gaan." Zegt Ashton en staat op. "Oke." Zeg ik en we lopen naar zijn auto toe.

Als we aankomen rijden bij mijn huis zie ik dat Harry zijn auto er niet staat, hij is nog aan het werk. "Is hij wel thuis?" Vraagt Ashton. "Nee, maar hij kan elk moment thuis komen." Zeg ik en Ashton stopt de auto. "Dankje." Zeg ik en stap uit. "Graag gedaan, als er iets is kan je me altijd bellen." Zegt Ashton. Ik glimlach nog even en doe de auto deur dicht. Ik hoor achter mij dat Ashton wegrijd.

Ik doe mijn sleutel in de deur en loop naar binnen toe. Mijn hart zit in mijn keel, ookal weet ik dat Harry er niet is, maar toch, hij kan elk moment thuis komen.

Ik doe mijn jas en schoenen uit en loop de keuken en open het kastje waar de paracetemols liggen, maar de paracetemols zijn op. Ik zucht en loop naar de bank toe. Ik laat me neerploffen op de bank en sluit mijn ogen, ik heb zo'n hoofdpijn. Het is doodstil, het enigste wat ik hoor is de klok die elke seconde tikt.

Ik schrik als ik de voordeur hoor dichtvallen. Zal dat Harry zijn? Ik sta op en loop richting de gang. "Hey Kim, ben je al thuis?" Vraagt Anne. "Ja." Zeg ik. "Ben je ziek?" Vraagt ze verbaast. "Ja ik voel me niet zo lekker." Lieg ik. "Heb je al een paracetemol genomen?" Vraagt ze. "Nee, die zijn op." "Oke, ik haal ze wel even voor je." Zegt ze lief en haalt haar hand door mijn haar heen. "Dankje." Glimlach ik.

Ik loop terug naar de huiskamer als Anne weg is. Ik kijk op de klok en zie dat het al half 5 is. Harry zou allang thuis moeten zijn.. waar is hij ingodsnaam. Ik pak mijn mobiel uit mijn tas en zie dat ik geen gemiste oproepen heb. Wat raar, want hij zou me om half 4 ophalen en ik had nog niet tegen hem gezegt dat ik eerder naar huis ging. Zou hij me dan echt vergeten zijn? Ik typ opnieuw Harry's nummer in. Weer neemt hij niet op. Het enigste wat ik kan doen is naar zijn werk gaan.

Ik doe mijn jas en schoenen aan en loop de deur uit. Waar is hij toch? Hij laat niks van zich horen, dat is niks voor hem..

-------------
Sorry dat het zo lang duurde :)