7 dakika | barış alper yılmaz

2.7

Yüzündeki öfkeyle karışık şaşkınlık dolu ifadesi, içinde bulunduğu karmaşayı temsil ediyordu. Mavi'nin adıyla ilgili doğrulamanın ardından onu başka bir adamın kollarında ve yine o adamı evinde görmek tüm bildiklerini altüst etmişti. Barış, Mavi'nin gerçek kimliğini ve o adamın kim olduğunu anlamak için bile kafa yoracak mentalde değildi. İçinde bulunduğu karışıklık ve bir güven kaybıyla daha başa çıkmaya çalışırken karşısına çıkan bu sırlar onun hem kişisel hem de ilişki dinamikleri açısından büyük bir dönüm noktası olacaktı.

Perdeyi aniden çekerek görüş alanını kapatan Levent, Barış'ın öfkesini ve kıskançlık ateşini alevlendirmişti. Bu saatten sonra kendisine engel olamayacağını biliyordu. Yumruk yaptığı ellerini daha da sıkılaştırıp açık olan bina kapısından hızla içeri adımladı. Asansörün hızına engel olacağını düşünüp merdivenleri üçer beşer çıkmayı tercih ettiğinde bu fikrinde yanılmadığını anladı. Sertçe kapıyı yumruklarken kapının açılmasının bu kadar gecikmesi daha da sinirlerini bozuyordu, bu konuda sabırsızdı.

Levent, kapıyı çarpık bir gülümseme ve üstsüz açtığında Barış'ın ela gözlerinde okunan karanlık görülmeye değerdi. Açıklamaya, dinlemeye tenezzül etmedi. Tahammülü de yoktu. Levent'in omuzlarından tuttuğu gibi kafayı gömdüğünde Levent sarsıntıyla geriye sendeledi. Barış, hızını alamayıp kafasını tekrar geçirdiğinde Levent sarsıntıya dayanamayarak yere yığıldı. Karşılık vermek için acele etmiyordu hatta kıpırdamıyordu bile. Barış, üstüne çıkıp yumruklarını suratına acımadan indirirken kendisini çoktan kaybetmişti.

Levent'in ağzı yüzü kanlar içinde kalırken Mavi'nin kapı girişine çok geç gelmesi Levent açısından talihsizdi. Gördüğü manzara karşısında şoka uğrarken sevdiği adamı abisinin üstünden çekmek adına Barış'ın omzuna tutundu. Barış'ın gözü Mavi'yi bile görecek durumda değildi. Mavi'yi tek eliyle farkında olmadan sertçe ittirdiğinde Mavi beklemediği tavır karşısında sertçe yere düşmüştü. Canının acısı ve gördükleri üzerine ağlamaya başladığında Barış'ı durdurabilecek kadar yıkıcı güce sahip olan Mavi'nin gözyaşlarıydı.

Barış, yaptığından gram pişmanlık duymuyordu. Öfkesi dinmek bilmiyordu. Levent'in kendisine karşılık vermemiş oluşu onu daha da delirtmeye yetmişti. Yerde kan içinde yatarken bile dudaklarındaki hafif tebessüm yüzüne bir yumruk daha indirmesi için yeterliydi. Yine de zaten yarı baygın olan bir adama bunu yapmadı.

Mavi'yi kolundan tuttuğu gibi ayağa kaldırdı. Mavi, ağlayarak kendisini geri çektiğinde kadının gözlerindeki korku ona engel olmaya yetmemişti. Ona zarar veremezdi. Ne kadar kontrolden çıksa da Mavi'nin saçının teline zarar gelme ihtimaline karşı canını bile feda etmeye hazırdı.

Mavi'nin daha fazla o adamla aynı evde kalmasına göz yumamazdı. Bileğinden kavrayıp çekiştirerek kapının dışına çıkardı. Mavi, ayakkabılarını bile ayağına tamamen geçirecek vakti bulamamıştı. Üzerinde askılı pijamalarıyla Barış'ın peşinden sürüklenmek durumunda kalmıştı. Korkudan ya da şoktan dili tutulduğu için kendisini açıklayacak gücü bulamamıştı.

Barış, merdivenleri Mavi'yi arkasından sürükleyerek hızlı hızlı indiğinde Mavi'nin sürekli ayağının takılması ve ona yetişememesi sinirlerini bozduğunda durdu. Tek elini Mavi'nin şortunun açıkta bıraktığı bacaklarının altından geçirdi. Diğer elini de Mavi'nin sırtına sabitlediğinde hızla kucaklayıp merdivenleri inmeye devam etti. Mavi ağzından kaçan küçük çığlık dışında fazla bir tepki verememişti. İndirmesi ve onu bırakması için yakarışı karşılık bulamadığında pes etmişti.

Barış, arabasının yanına geldiğinde tek eliyle kilidi açıp ön kapıyı da açarak Mavi'yi pek de nazik olmayan bir tavırla koltuğa yerleştirdi. Fazlasıyla sinirliydi ve ona bu kadar sakin yaklaşıyor oluşu bile mucizeydi. Mavi'nin inmesine fırsat bırakmadan kapıyı kapatıp sürücü koltuğuna geçti.