the great war | aslaz

Bölüm 18

Selamlar başlamadan önce hikayeyle ilgili 2 notum olacak okumadan geçmezseniz sevinirim.

Birincisi bu hikayede Çağla ve Alaz ikiz değil Alaz Çağla'dan büyük bunu hikayeye ilk başlarken twitterda söylemiştim görmeyenler olmuştur diye hatırlatmak istedim. Böyle yapmamın sebebi dizide de rahatsız olduğum bir nokta olan Alaz'ın erkek olduğu için herrrr şeyi halletmesi detayı. Bu yüzden burada Alaz kardeşlerin en büyüğü olduğu için her şeyi halletti diyebiliriz.

Ikincisi Çağla ve Rüzgar dizide izlediğimiz gibi toksik bir çift değil, ikisinin sahnelerini okurken rahatsız olmamanız için belirtmek istedim.

Keyifli okumalar 🩶

--------------------------------------------------------------------

Asi Alaz'ın kollarındaki huzurlu uykusundan kapısının sertçe çalınmasıyla yerinden sıçrayarak uyandı. Alaz gece erkenden kalkıp gideceğini söylemişti ama hala derin bir uykudaydı.

"Asi! Neden kilitledin kapını?" Asi kapının arkasındaki Neslihan'ın sesini duyunca paniğe kapıldı ve kadını nasıl göndereceğini düşünürken Alaz'ı dürtüklemeye başladı. "Alaz uyan! Annen kapıda! Hani erken kalkıp gidecektin." Alaz ağzının içinde bir şeyler geveleyip Asi'yi tekrar kollarına çekti. Asi kendisini saran kollardan kurtulmaya çalışırken Neslihan kapıyı ısrarla çalmaya devam ediyordu.

"Neslihan Hanım uyandım. Giyiniyorum birazdan gelirim."

"Asi neden kilitliyorsun kapını?"

"El alışkanlığı... Hemen geliyorum."

Asi Neslihan'ın kapıdan uzaklaştığını hissedince rahatladı ve kulağının dibinde bağıran Asi yüzünden uykusundan uyanan Alaz'a baktı. "Alaz ne işin var senin burada?"

"Sana da günaydın bebeğim." Alaz Asi'yi öpmek için yaklaşınca Asi alelacele kollarından çıktı.

"Alaz erken uyanıp giderim demiştin! Ya annen görseydi bizi."

"Asi 2 gündür doğru düzgün uyumadım, dalmışım işte. Görmedi zaten sakin ol artık."

Asi Alaz'ın hafiften sinirlenmesiyle kendini kötü hissetti. Alaz geçen gece kendisi yüzünden uyuyamamıştı ve erkenden uyanıp gidememesi normaldi.

"Benim yüzümden uykusuz kaldın hep... Özür dilerim." Asi'nin dudaklarını büzmesiyle Alaz anında Asi'yi tekrar kollarına çekti. "Senin yüzünden değil bebeğim. Senin için... İkisi çok farklı şeyler öğrenmiştik bunu." Asi kıkırdadı ve Alaz'ın uzanıp yanağından öpmesine izin verdi.

Alaz bu kez de kafasını boynuna gömmeye niyetlense de Asi onu durdurdu. "Alaz çıkman lazım artık." Alaz yine suratını astı ama itiraz etmedi. Asi kapıyı açıp etrafı kontrol ettikten sonra Alaz'ın kendi odasına çıkmasını izledi.

*

Asi kahvaltı için aşağı indiğinde Yaman'ın da orada olduğunu gördü. Gerginlikten elleriyle oynamaya başladı. Yaman'ın gözlerinin kıpkırmızı olduğunu fark etti.

Eşref Bey bugün de ortalıkta yoktu ve Neslihan baş köşeye oturmuştu. Bir yanında Alaz diğer yanında Yaman oturuyordu ve Yaman'ın yanındaki sandalyede Güven oturuyordu. Çağla ve Ece ise muhtemelen okuldalardı.

"Asi gel yanıma otur." Asi zaten başka yer olmadığı için Alaz'ın kendisi için geriye çektiği sandalyeye oturdu.

"İyi misin?" Asi Yaman'a dönüp kafasıyla onayladı.

"Şey ben yemeğimi yedikten sonra evime gitsem olur mu?"

"Ayyyy Asi." Neslihan sıkıntıyla oflayıp çatalını tabağına bıraktı. "Ne evmiş. Sus otur işte şurada."