the great war | aslaz

Bölüm 27

Ballarım merhaba. Bu bölümü yazmak çok zordu benim için geç gelmesinin bir sebebi de buydu zaten. Böyle yapmayı hiç istemiyordum ve son ana kadar değiştirsem mi dedim ancak bu da bir şeye hizmet edeceği için böyle olmak zorundaydı. Bölümü sadece 1 kez kontrol edebildim eğer yazım yanlışı, anlatım bozukluğu vs olduysa gözümden kaçmış olabilir.

-----------------------------------------------------------------

Asi bir türlü her şeyin iyi olacağını hissedemiyordu.

Umut'un illa ameliyat olmak istemesine saygı duymuştu ancak içinde çok kötü bir his vardı. Üstelik odadan çıkmadan önce Umut'un hem daha sizin düğününüzde göbek atacağım demesi çıktıklarında Asi ve Yaman'ın kavgaya tutuşmasına sebep olmuştu.

''Yaman sen niye içerde amin inşallah diyorsun?''

''Ne deseydim Asi? Biz ayrıldık boşuna heves etme mi deseydim?''

''Evet!'' Asi'nin dünyanın en normal şeyini söyler gibi davranması Yaman'ı daha da sinirlendirmişti.

''Kendin söyleseydin o zaman Asi!''

''Umut hala birlikteymişsiniz gibi düşünse ne olur ki Asi niye gerildin sen bu kadar?'' Asi Cesur'un imalı sesini sadece kendisinin anladığını düşünerek hışımla ona döndü. ''Cesur bana öyle ağzını yüzünü eğerek konuşma kafanı patlatırım senin!''

''Bence hepiniz de biraz sakin olun.'' Alaz yanlarına gelip bir eliyle Asi'yi diğeriyle Cesur'u tuttu. ''Burası bir hastane ve doğal olarak hasta var. Bu kadar bağırmanız doğru değil.''

Cesur kolunu hışımla Alaz'ın elinden çekti. ''Sana mı soracağız sakin olup olmayacağımızı?''

''Cesur!'' Yaman'ın sert sesiyle hepsi sustu. ''Alaz doğru söylüyor. Hadi bizim eve gidelim orada konuşuruz bunları.''

Asi ve Cesur istemeyerek de olsa kabul ettiler. Alaz da Asi'ye tamam demesi konusunda kaş göz yapmıştı ve Asi'nin şu an gerçekten de Alaz'a ihtiyacı vardı.

Sessiz bir yolculuktan sonra dörtlü eve vardılar. Yaman babasının daha sonra geleceğini söyledi ve Asi'nin Umut'un doktoru olarak Güven tarafından ikna edilmeye de ihtiyacı vardı. Eve vardıklarında Rüya'nın da orada olduğunu gördüler ve Yaman evdekilere detayları anlattı.

''Ameliyat ne zaman olacak peki?'' dedi Çağla.

''Yarın.'' Neslihan hariç herkes orada olacaklarını söylediler. Alaz kısa süre önce odasına çıkmıştı ve Asi'ye odama gideceğim de yanıma gel diye mesaj attı. Asi diğerlerine biraz uzanmak istediğini söyledi ve kimseye görünmeden Alaz'ın odasına çıktı. Alaz kapıyı açar açmaz Asi yorgunlukla kendini Alaz'ın kollarına bıraktı.

''Alaz içimde çok kötü bir his var. Kimse beni dinlemiyor.''

Alaz Asi'nin saçlarıyla oynayarak yatıştırmaya çalıştı. ''Balım ben seni anlıyorum ama Umut kundakta bebek değil ve bunu istediğini söyledi. Senin veya diğerlerinin elinden bir şey gelmez ki artık.''

Asi Alaz'ın kollarından çıkıp gözlerine baktı. ''Alaz ya ona bir şey olursa-''

''Deme öyle.'' Alaz Asi'nin elinden tutup yatağına doğru yürüdü ve ikili yatağa oturdular. ''Kötüyü çağırma hemen. Hem Güven doktor ne dedi bu benim uzmanlık alanım daha önce hiçbir hastamı kaybetmedim dedi... İyi düşünelim iyi olsun.''

Asi istemeyerek de olsa kafasını salladı ve yine Alaz'ın kollarına girdi. Asi saçlarının oynanması ve yorgun olmasının da etkisiyle Alaz'ın kollarında uyuyakaldı. Uyandığında ne kadar zaman geçtiğini bilmiyordu ancak Alaz hala yanındaydı ve uyandığını fark eder etmez Asi'nin dudaklarına minik bir öpücük kondurdu.