Gevallen voor mijn vijand..

Zonder vrienden heb je niets..

Na de uitputtende dag, ben ik meteen naar huis gegaan. Ik had zin om niemand te zien of te spreken. Ik wilde gewoon alleen zijn en rust hebben in mijn hoofd. Ik wilde nadenken over alles. Hoe ben ik hier beland? Op welk moment is mijn leven zo'n duistere wereld geworden? Wanneer is alles veranderd? Is het mijn schuld? Wat heb ik verkeerd gedaan? Ga ik om met de juiste mensen? Zoveel vragen en geen antwoorden. Misschien had ik de antwoorden op enkele vragen, maar was ik niet sterk genoeg om ze te accepteren?

Heel de weg naar huis heb ik zitten nadenken, ik weet één ding zeker. Ik ga mij niet meer bezighouden met de mensen. Ik ga mijn focus leggen op mijn geloof en vertrouwen op God. Enkel zo geraak ik verder. Thuis doe ik mijn pyjama aan, mijn gebed en ga ik eten. Mama had zoals altijd eten gemaakt, ik spreek niet vaak over haar, maar zij is oprecht mijn pilaar. Ik zou geen dag verder kunnen zonder dat zij aan mijn zij staat. Ze kent mij door en door. Ze weet wanneer er iets is en meestal wanneer iets slecht voor mij is. Zelfs nog voor het slecht is haha.. Moge God onze ouders beschermen!

Toen sprak ik ook nog met veel vrienden die ik had leren kennen tijdens mijn zomerwerkje. De leukste waren Ayoub en Salim, beide 23 jaar oud. Salim was precies een Belg. hij was 1m75, blond, smal en de graafste stijl ooit. Met hem op straat lopen voelt als lopen op de rode loper. Iedereen keek! Hij was de goeie vriend van mijn droomman ;)

** Flashback**

We waren tijdens onze eerste werkweek bezig. Mijn nicht en ik waren nog knock out sinds de trouw van mijn tante. Het werken was dus niet echt makkelijk, maar ik was te blij om Farid terug te zien. Ik had hem eerder ontmoet toen ik mijn kleine monsters was komen oppikken. P.S. monsters zijn mijn neefjes en nichtjes. Yes, hij werkte er dus al. Anyway, die dag zag hij ons en kwam hij ons gelijk begroeten. Ik vertrek erna richting mijn groepje. Ik werkte samen met Hossam, een kennis en Souad een oudere vrouw die de zotste acties uitvoerde. Ik was dus super blij om in deze groep te zitten en met hen te moeten werken.

Enkele dagen later.. We zitten op de speelplaats wanneer Farid mijn richting uitkomt. Ik doe alsof ik hem niet zie en speel verder met de kindereren.

Hij: Salaam

Ik: Alaykoum Salaam (Ik glimlach)

Hij: Whe, eentje is blij mij te zien.

Ik: Droom verder! (Ik keer mijn rug en speel verder)

Hij: Je bent schattig als je zo'n acties uitvoert.

Ik: Ik voer geen actie uit. Heb je mij nodig?

Hij: Ja, ik wilde weten of je samen na huis wilt gaan. Ik moet naar de moskee in je straat, dus dacht we gaan samen.

Ik: Hoe weet je waar ik woon?

Hij: Jouw tante heeft mij de info gegeven (hij knipoogt en mijn hart smelt!)

Ik: Hmmm, mensen vragen info enzo. Ja, dat is goed, ben wel pas klaar om 18u.

Hij: Maakt niet uit. Ik wacht wel.

Ik denk dat als ik kon zweven, ik sowieso op dat moment op een wolk zou zijn. Ik blijf naar hem staren terwijl hij wegwandelt. Hij draait zich om, om een kind te nemen en kijkt naar mij. Ik kijk meteen naar beneden, hij lacht terwijl ik voelde dat ik begon te blozen. Wanneer ik terug naar hem kijk, knipoogt hij naar mij.. Piouh, ik smelt!! 

Het is 18u. Ik ga naar mijn nicht om haar op te hoogte te brengen. Ze vond het niet echt ideaal, omdat ze bang was dat we gezien zouden worden door de nonkels, maar mij boeide het niet echt. Ik deed niets verkeerd.

Farid: Komen jullie?

Ik: Ja, we gaan uitbadgen en we komen.

We wandelen richting hem en dat is het moment dat ik Salim voor de eerste keer zie. Hij werkte er ook, maar had hem niet echt graag. Hij was zo knap en ik denk dat hij dat ook wist. Elk meisje bij ons wilde wel iets met hem te maken hebben. Ik ben dan net de persoon die niets met je te maken wilt hebben.

Ik: yes, we kunnen vertrekken.

Farid: Ja we waren ook op je aan het wachten hé.

Ik: Wel ik zeg toch, we kunnen vertrekken. (Ik trek een gezicht en zucht)

Hij: Stop met zuchten, dat maakt je lelijk.

Ik: Ik hoef niet knap te zijn.

Mijn nicht: hé kindjes, stop is met zeveren. Ik ben jullie al beu. (Naar mij) Doe normaal jij, hij plaagt je maar.

Ik: Ah, je verdedigd hem nog, terwijl je niet eens wilde dat hij meeging.

Farid: Ahzo, de waarheid komt aan het licht. De nicht heeft ons niet graag.

Ik: Jaa jaa, maar Saraha ik begin haar te begrijpen.

Zij: He doe normaal. Ik was gewoon niet op mijn gemak, maar heeft niets met je te maken.

Zij blijven discussiëren terwijl Salim gewoon naar ons aan het kijken is met een glimlach. Ik blijf ene beetje achter hangen terwijl Farid en mijn nicht blijven praten. Ik check even mijn GSM om te zien of mijn oma had gebeld.

Ik: Shit, heb haar oproep gemist! (Ik sprak alleen): Allo? Labas?

Mijn oma: ...

Ik: Naam rani jaya. (Ja, ik kom.)

Zij: ....

Ik: Shhal bghiti? (Hoeveel wil je er?)

Zij: ...

Ik: Wagha, beslama. 

Ik leg neer en probeer de bende in te halen. Mijn nicht en Farid waren als van onderwerp geswitcht en Salim stapte naast mij. Hij kijkt mij aan en ik voel zijn blik.

Hij: Spreek je Arabisch met je vrienden? 

Vanwaar komt dees nu? Waarom spreekt die zelfs met mij?

Ik: Hoezo?

Hij: Je sprak toch net Arabisch, niet?

Ik: Ja klopt, ik wist niet dat je dat had gehoord, bleef vanachter met een reden haha..

Hij: Dan moet je niet zo luid spreken. (Hij lacht naar mij, gewoon wauw!)

Ik zwijg want ik weet dat ik inderdaad luid spreek soms. Hij staart naar mij en praat verder..

Hij: Wie was dat dan? Je vriendje?

WHAAAAAAAT?? Wat zegt hij?? Sebiet hoor Farid hem nog!!

Ik: Heu? Wat zeg jij? Ik heb geen vriend.

Hij: Aah sorry, je deed geheimzinnig dermee.

Ik: Totaal niet. Ik was gewoon met mijn oma aan het praten en uit respect heb ik een beetje afstand gehouden, meer niet.

Hij: Ah ok ok, schattig.

Ik: Wat is schattig?

Hij: Jij!

Ik: Ik begrijp je niet?

LOOOOOOOOOOP!! DE TRAM IS ER!!

Ik: Nee Farid, ik loop niet. Dat is geen optie!

Salim: Wij hebben een prinsesje hier.

Ik kijk hem met een dodelijk blik aan.

Ik: Inderdaad! 

Farid: Saff tranq, we nemen de volgende.

Mijn nicht kijkt mij aan met haar dodelijke blik. Dodelijke blikken zitten in onze familie haha..

Zij: Je kon lopen man! Nu moeten wij wachten voor niks.

Ik: Nee echt niet. En we moeten langs de winkel voor ons oma.

We wachten op de tram en eens aangekomen in onze straat nemen wij afscheid. Zo is mijn vriendschap met Salim begonnen.We waren sinds die dag bijna onafscheidelijk, maar op vriendschappelijke manier off course! Hij wist ook van Farid en ik, waardoor ik voor veel bij hem terecht kon. We waren allebei verslaafd aan Milka chocolade dus telkens eentje van ons ene nieuwe smaak had ontdekt, liet wij deze proeven aan elkaar.

** Einde flashback**

En dan hadden we nog Ayoub. Hij was mijn beertje! Hij was bruin bruin bruin, breed en ook ongeveer 1m75. Hij had een hartje van goud. Zotste Colgate smile, ma al deze gasten hadden dat hier.

Hoe heb ik heb ontmoet?