Gevallen voor mijn vijand..

Vriend- vijand

"Salam, ik ga bijna vertrekken. Geniet van je vakantie en tot snel inshaAllah."

"Nu al? Ok, fijne vakantie. We spreken elkaar via FB nog hé en zorg goed voor jezelf!"

"Yes, doe ik! Jij ook!" 

Ik spoel even door de vakantiemaanden. Het was super gezellig en leuk om mijn familie terug te zien. We hebben veel gedaan..
Ik had het wel heel druk waardoor ik niet echt vaak online ben gekomen. Jullie kennen het wel, in die tijd, was internet in Marokko nog zo speciaal dat je steeds naar een cybercafé moest gaan. Ik was daar meestal veel te lui voor. Ik heb dus maar enkele keren met mijn vrienden/ vriendinnen kunnen spreken, maar dat vond ik nog niet zo erg. Je moet elkaar een beetje missen toch?

Terug naar eigen land.. Dus terug naar school! Ik zat in mijn laatste jaar, dus ik moest echt alles geven.. Geen tijd voor zever!

Eerste schooldag! Ik sta op, maak me klaar. Ik doe een zwarte broek aan met een wit hemdje en een zwarte blazer.. Ik moest er een beetje deftig uitzien hé, de eerste dag toch.
Ik had nog niets gehoord van mijn klasgenoten, dus vertrek ik met mijn klein zusje die dit jaar in hetzelfde gebouw zat.

We komen samen aan, wanneer ik Haroen naar ons zie wandelen..

Hij: Salam, alles goed?
Ik: Goed hamdoulilah met jou?
Smarties (mijn zusje): Hamdlh
Hij: Whe, je bent gegroeid (aan mijn zus)
Zij: (glimlacht) Dank je
Hij: Je bent echt verlegen hé, niet zoals je zus (uitdagende blik naar mij)
Ik: Je moest wéér over mij beginnen hé
Hij: Altijd, anders zou ik geen leven hebben.. De bel gaat zo, gaan we?
Ik: Ja, ik volg..

Ik neem snel afscheid van mijn zus en we gaan naar de klas.. De eerste maanden zijn vrij rustig. Iedereen moet alles terug gewoon worden en de leraren verliezen geen second tijd om ons stress te geven. Ze leggen een zware druk op onze schouders, vooral voor ons eindwerk. We moeten hiervoor een bedrijf vinden die met ons wilt werken omdat we allerlei informatie hierover nodig zouden hebben gedurende het schooljaar. Ik had er één uiteindelijk gevonden, al was het niet echt de ideale bedrijf.

Haroen had mij toen ook gebeld om te vragen of ik naar een bedrijf kon bellen voor hem. Hij dacht dat een vrouwenstem veel aantrekkelijker zou zijn dan een mannenstem, maar hij was vergeten dat hij uiteindelijk wel naar daar moest gaan. Ik had het dus genegeerd in de hoop dat hij dit zelf zou doen, maar dat was dus niet het geval..

Haroen: En heb je gebeld?
Ik: Nee, we hebben niet dezelfde stem, dus dat gaat echt raar zijn als jij daar ineens aankomt.
Hij: Ben je serieus? En dan?
Ik: Ja! Je kan toch zelf bellen?
Hij: Ts laat maar! Ik fiks dat wel! Je bent echt voor niets goed! Ik vraag wel aan Anissa om te bellen.
Ik: Wat? Hoezo voor niets goed? Ik werk niet voor je ofzo hé.
Hij: Ja, dat is duidelijk! Mhm saaf, ik regel dat wel.

Hij draait zich om naar enkele meisjes die achter ons stonden en zegt: "Zij dacht dat ik met haar omging voor haar lieve karakter ze, grappig!"

Ik kijk hem aan vol frustraties en nog steeds in shock van zijn woorden. Ik voel mijn ogen tranen, maar huilen is geen optie! Hij gaat denken dat het mij raakt, terwijl ik gewoon boos ben.. Ik draai mij om en wandel mijn vriendinnen achteraan de klas. Ik ga daar zitten, maar luister niet naar hun gesprek. Ik ben nog steeds aan het trillen van ons moment. Ik besluit om diep te ademen en hem te negeren.

<3 <3 <3