Gevallen voor mijn vijand..

Is alles voorbij?

Enkele weken gaan voorbij.. Ik heb niets meer van Haroen gehoord en hij heeft niets meer van mij gehoord. Ik kwam tot het besef dat ons band voor goed gestopt was. Het deed mij pijn en het gemis maakte mij op bepaalde moment zot en zwak. Ik heb meermaals overwogen om hem te sturen, maar ik kreeg het niet over mij hart. Het was nu zo, en ik moest verder.
Nogal een geluk had dit geen impact om mijn vriendschap met zijn nicht en Narjiss. Daar was alles hetzelfde gebleven.
We probeerden zoveel mogelijk het onderwerp 'Haroen' te vermijden, want ze wisten dat ik er kwaad van werd... Hij, daarentegen, probeerde niet eens achter mij te vragen.

Enkele maanden later..

Ik leer ondertussen andere mensen kennen, dankzij een vriendin van mij, Noor. Ook zij had bij mij op school gezeten. Zij was echt mijn tegenpool. Ze was sociaal, enthousiast, positief, vol leven en zot. Eén dag met haar op stap eindigden nooit hoe wij het hadden gepland. We maakten de gekste dingen mee op de gekste plaatsen. Ik vond altijd mijn levenslust terug nadat ik met haar was.

Via haar had ik een super lieve, knappe jongen leren kennen. We waren gaan eten en hij was daar met een vriend. Terwijl ik naar ons tafel ging met ons eten, ging zij hun begroeten. Ze had mij gevraagd mee te komen, maar ik was veel te verlegen. Ik keek naar hun terwijl ze elkaar begroeten en van alles vertelden. Op een gegeven moment keek ze naar mij en het werd snel duidelijk dat het gesprek over mij ging. Ze lachte en wees naar mij. Ik lachte vragend terug. Hij keek mij aan, lachte met heel zijn tanden (colgate smile!!!) en zwaaide. Ik begreep er niets van, maar zwaaide terug. Ik keek erna naar mijn bord en probeerde verder te eten zonder opnieuw oogcontact met hem te maken. Enkele seconden later kwam ze zitten.

Zij: Zo leuk om hun terug te zien!
Ik: Ja, het leek gezellig!
Zij: Haha, ja. Super lieve jongens. Ik heb hem hun gewerkt in de horeca als student toen.
Ik: Aaah, zijn die Imad en Mehdi?
Zij: JAAAAAA!! Imad vroeg wie je was. Hij leek geïnteresseerd.
Ik: Wie is dat?
Zij: Diegene naar wie je zwaaide haha. Eerlijk mooi of mooi?
Ik: Euhm, jaa knap! Iets te knap.
Zij: Oh nee, Mina! Ik weet wat die zin wilt zeggen. Je gaat niet weer beginnen he!
Ik: Haha, je weet dat ik gelijk heb! Zo'n gasten zijn niet van mijn niveau.
Zij: Als dat niet zo is, waarom vroeg hij wie je was? Waarom zwaaide hij?
Ik: Kan een mens ni curieus zijn? Mag hij niet weten met wie je hier bent?
Zij: Nee, dat boeit gasten niet zo'n informatie.
Ik: Anyway, kunnen wij gewoon verder eten nu.
Zij: Jaa, saaf.

We babbelen verder terwijl wij eten. Hierna gaan we richting thuis. Onderweg krijgt Noor een bericht en zij flipt helemaal. Ik begreep niets.

Zij: OMG! Ik had gelijk! Ik had echt gelijk!
Ik: Wat is er?
Zij: Ik zei je toch dat gasten nooit zomaar vragen stellen.
Ik: Over wat praat je?
Zij: Mehdi?
Ik: Ah, wat is er met hem?
Zij: Hij vraagt of je iemand hebt en of hij je gegevens kan krijgen.
Ik: HAHAHAHA.. heel grappig jij!
Zij: Ik ben serieus he! Kijk!

Ze laat hun berichten zien en inderdaad, hij vroeg achter mij. Ik begreep niet goed waarom, dus ik bleef in mijn meest droge reactie hangen.

Zij: Ik ga je nummer geven.
Ik: Hé, nee! Wa geef je gelijk mijn nummer?
Zij: Hij is super lief en knap! Je kan hem toch gewoon leren kennen. Je hoeft die niet te daten he, ik weet hoe je bent.
Ik: Zo'n gasten willen niet iemand leren kennen. Er zit sowieso iets achter.
Zij: Mina, oprecht, ik weet dat je gebroken werd in het verleden en dat je nog elke das sukkelt met Haroen die ook weg is, maar komaan je gaat niet stoppen met leven. Deze gast heeft interesse en je wilt dat niet eens een kans geven.

Ik bleef stil voor mij uit staren. Ze had gelijk en dat wist ze zelf ook. Ik had geen zin om gekwetst te worden of om terug achter gelaten te worden, maar ik wilde deze kans ook niet voorbij laten gaan. 

Ik: Oké, geef mijn nummer maar.
Zij: YES !!!

Zo is het contact met Mehdi begonnen. Hij was inderdaad super lief en attent. Je zou denken dat zo'n knappe gast een zware macho gedrag zou vertonen, maar hij was totaal het tegenovergestelde. Hij werkte in een restaurant als barman, woonde aan de andere kant van het water, dus was ook niet echt gekend door mijn buurt. Alles verliep goed, ons eerste meeting kwam er aan. We hadden afgesproken in het stad en zouden samen een dessertje gaan eten. 

Ik kwam aan, hij zat al een tafel. We begroeten elkaar en ik ging dood van de stress. Hij probeerde mij gerust te stellen door ons gesprek van eerder voort te zetten. We bestellen ons desserten en drankjes en babbelen verder. Naast ons zaten 2 meisjes aan een tafel. Ik had hen al enkele keren zien kijken, maar kon hun hun nieuwsgierigheid niet kwalijk nemen.
Wij krijgen ons desserten, ik had een wafel genomen en Mehdi een ijscoupe.

Hij: Je moet dit echt proeven!

Hij neemt ijs in zijn lepel en brengt die richting mijn mond. Ik voel mijn wangen rood worden, ik schaam mij en kijk naar de meisjes die in shock zijn van de scène die ze zien. Ik duw zijn hand rustig weg en hij kijkt teleurgesteld.

Hij: Wil je niet?
Ik: Nee niet van dat, maar ik ga mijn lepel wel gebruiken. Sebiet ben je vies van mij.
Hij: Opnieuw. Proef!

Dit keer neemt hij mijn handen vast en duwt hij de lepel in mijn mond. Ik kijk hem snel aan en zie de prachtige big smile op zijn gezicht.

Ik: Is heel lekker, inderdaad!
Hij: Straks krijg je de andere smaken ook te proeven. Bereid je voor.
Ik: Moet ik alle smaken afgaan?
Hij: Wat ik proef, proef jij ook.

Ik kan het niet laten om de meisjes hun blik opnieuw te zien. Het zou mij niets moeten doen, maar toch voel ik mij ongemakkelijk. Hun blikken spreken boekdelen: Wat doet HIJ met HAAR? Je kan dezelfde vragen op mijn gezicht aflezen, want Mehdi heeft het door.

Hij: Wat is er?
Ik: Nee, niets. Hoezo?
Hij: Je bent al heel de tijd gefocused op iets, maar ik weet niet op wat.
Ik: Serieus? Heb je het niet door?
Hij: Wat?
Ik: De meisjes naast ons. Ze zijn heel de tijd naar je aan het kijken. Ze kleden je praktisch uit.
Hij: Ik had daar niet eens op gelet. Ik heb jou voor mij, waarom zou ik naar hen kijken?
Ik: Juist daarom. Je zou moeten kijken, dan zal je zien dat je mij niet nodig hebt.
Hij: Yasmina? Voel je je onzeker door hen?
Ik: Euh, ja.. Ik weet het niet.. Ik denk dat ik hun vraag wel begrijp.
Hij: Vraag?
Ik: Ja, ze vragen zich zeker af wat zo'n gast als jij, doet met iemand als mij.
Hij: Omgekeerd bedoel je! 

Hij neemt mijn hand vast vooraleer ik kon reageren. Zijn blik houdt de mijne vast en zijn glimlach is zo breed dat zijn ogen lichtjes verdwijnen. Ik voel mijn hart kloppen in mijn keel. Ik durf hem niet aan te kijken dus staar naar onze handen. Mijn vingers die nu tussen de zijne liggen. Hij neemt mijn kin vast met zijn andere hand. Ik kijk hem aan en onze blikken lijken verdwaald te zijn in elkaar. Alles rondom ons vervaagt. Enkel hij en ik zitten hier.

Hij: Besef je nu wat ik voel?
Ik: Hoe bedoel je?
Hij: Enkel jij bestaat. Nu en hier. De rest doet er niet toe. Zij zouden zich ongemakkelijk moeten voelen, jij niet. Zij zouden moeten beseffen wat voor geluk IK heb dat jij hier met mij bent. 

Ik verdrink in mijn ogen en glimlach. Ik kan niets zeggen behalve terug glimlachen. De ober komt ons tafel afruimen waardoor ons moment stopt. Hij staat recht en gaat betalen. Ik doe mij jas aan en draai mij om richting de meisjes. Ze kijken mij een beetje afwachtend aan en zijn in shock als ik een grote glimlach laat verschijnen. Dit voelt zo goed!! 

Jammer genoeg, is ons relatie van korte duur. Mijn onzekerheid zorgt ervoor dat ik niet verder geraak. Ik stel alles in twijfel en doe hem op die manier enkel onrecht aan. Ik probeer erover te geraken, maar de schade die mij werd aangedaan was nog niet verwerkt. We beslissen samen om vrienden te blijven die later elkaars pad nog enkele keren zullen kruisen.

Een week na onze beslissing, blijven we elkaar nog sturen. Ik was hem al vrij gewoon geworden, dus wanneer ik zijn bericht open let ik niet op de zender.

**Bericht**

Salaam Mina, Alles goed? Sorry dat ik je stoor. Ik wilde eens horen of je nog steeds bevriend bent met Narjiss? Ik denk dat je al weet dat wij terug contact hadden. We waren aan het spreken wanneer ze over jou begon. Ze vertelde mij een paar dingen waar ik bezorgd over ben. Ik hoop dat ik een antwoord zal krijgen. Beslama.

Ik (aan mezelf): Heu? Waarom zou Mehdi zoiets sturen? Wacht? Wat?
Ik ga terug kijken naar de afzender en mijn hart stopt. Alles wordt wazig wanneer ik besef dat het berichtje van Haroen komt. Ik word misselijk als ik besef wat het inhoud van dit berichtje is. 

Hoe kan dit zelfs?