Gevallen voor mijn vijand..

Je wist het!!

Ik: Maar er is helemaal niets! Ik heb niet geniest vandaar.. En en vertel!! Met wie ga je trouwen??
Hij: Nee, laat maar! Ik wil er niet meer over praten! Ik had je dit nooit moeten zeggen!

Ik voel de pijn in mijn borst wanneer hij deze woorden uitspreekt! Ik had hem zo graag willen opvangen! Ik ben zijn beste vriendin en ik moet er voor hem zijn, JA zelfs als dit betekent dat ik mijn eigen geluk opzij moet zetten!

Ik: Hoe bedoel je? Je zou dit niet vertellen aan je beste vriendin? Ben je gestoord ofzo? Ik wil ALLES weten!
Hij: Je bent mijn beste, ja, maar dat maakt de dingen zeker niet makkelijker.. Ik bel je terug!
Ik: Ok..

Ik leg neer en begin weer te huilen! Zijn laatste zin maakte alles erger klinken.. 'Dat maakt de dingen niet makkelijker' Je moest een weten, Haroen! Je moest eens weten hoeveel verdriet en pijn ik heb, wat ik allemaal voel op dit moment! Het is iets dat ik zelfs mijn grootste vijand niet zou toewensen ( niet dat ik een vijand heb).  Het gevoel dat maar niet weg wilt gaan, het gevoel dat de aarde vergaat, dat we je het beste afnemen en dat je helemaal NIETS, maar ook NIETS kan doen!
Ik, Yasmina, jaren langen een halve jongen geweest, maar toch vrouwelijk genoeg. Ja, dat meisje is nu verliefd, gek op haar vijand.. De vijand die ze nu ziet als toekomstige man.. Ow, nee, SORRY, dat ze ZAG als toekomstige man, want het is te laat...

Ik beslis om niet naar beneden te gaan, mijn familie zou teveel vragen hebben als ze mij zo zien. Ik blijf nog even wakker en beslis uiteindelijk om mijn gsm uit te zetten en te gaan slapen.. al huilend..

De volgende morgen word ik wakker, mijn ogen zijn helemaal opgezwollen, vraag mij maar niet waarom..

Ik maak mij met moeite klaar en vertrek naar school.. Mijn moeder houdt mij nog even tegen voor ik vertrek..

Mams: Wat is er ?
Ik: Niets, gewoon moe.
Zij: Ik heb je gisteren horen huilen. Lieg niet en vertel.

Ik vertelde haar alles, maar echt alles. Ze was de persoon die er steeds voor mij was, mijn beste vriendin! Maar dit was nog een stap hoger, dit lag nog te gevoelig. Ik vertel enkel een deel.

Ik: Haroen gaat trouwen.
Zij: Wat? Haroen? Haroen? Met wie? Wanneer?
Ik: Weet ik allemaal niet.
Zij: Huh? Hij heeft je toch gebeld?
Ik: Ja, maar ik moest dan weg en nadien was hij dat.
Zij: Raar! Het lijkt precies moeilijk te zijn?
Ik: Wat is moeilijk?
Zij: Om te aanvaarden dat hij gaat trouwen.
Ik: Totaal niet! Ik ben blij voor hem, maar had het gewoon niet verwacht.
Zij: Begrijp ik, maar ik had het ook over hem hoor. Ik ken Haroen, hij zou nooit weg moeten als hij echt iets wilt vertellen.

Ik kijk haar aan en neem afscheid. Mijn mams is altijd een zeer slimme vrouw geweest, met haar kan je echt niet sollen. Wanneer ze beweert dat iemand slecht is, iets van plan is, ja, dan heeft ze 99% van de tijd gelijk. Ik hou zoveel van haar!

In de bus bel ik mijn beste vriendin.

Zij: Salaam schat, alles goed?
Ik: Salaaam goed hamdlh met jou?
Zij: Oei, dat lijkt niet zo. Vertel!
Ik: Ik heb Haroen aan de lijn gehad...
Zij: NEE! Heeft hij je het verteld?
Ik: Was je op de hoogte?
Zij: Tuurlijk! Ik ben zijn nicht.
Ik: Waarom zei je niets? Je had mij toch kunnen voorbereiden.
Zij: Het was niet aan mij om je het te zeggen, ik wist dat hij het ging doen.
Ik: Meen je dat? Je wist dat ik mijn gevoelens ging toegeven en je steunt mij dan nog, terwijl je wist dat hij ging trouwen?
Zij: Ja, ik wilde niet dat je met je gevoelens bleef, je moest het hem zeggen! Voel je je niet beter?
Ik: NEE!! Ik heb hem niets gezegd!! Hij vertelde het mij voor dat ik sprak.
Zij: Neeeeeeeeeeeeeeeee!! Dat meen je niet!! Waarom zei je niets??
Ik: Omdat hij eerder sprak.. Ik ga niet erna nog zeggen "btw, ik hou van je Haroen". Ik ga je laten, ben aangekomen!
Zij: Goed! We horen elkaar later.
Ik: beslama

Ik zit in de les en weer kan ik mij niet concentreren! Ik kon het nog steeds niet geloven dat ze mij niets zei. Zelfs geen mini waarschuwing, een woord, een gebaar, gewoon iets?? Ik was echt zo teleurgesteld in haar, in hem en zelfs in mezelf! Ik weet niet of je dit al hebt meegemaakt, maar het is een rot gevoel!

...: Yasmina, ben je nog steeds aanwezig?
Ik: ja, mevrouw, sorry
Zij: Je lijkt ergens anders te zijn dan in de les ? Alles oké?
Ik: Nee nee, ik volg de les! Alles gaat goed, dank je!

Zzzzzzzt.. Een nieuw bericht!

Ik laat mijn gsm in mijn zak.. Ik wil niet antwoorden, ik wil niets zien en zeker met niemand spreken.

Tijdens de middagpauze zit ik met mijn vrienden van de hoge school. We zitten over alles en nog wat te spreken. Het zijn super toffe mensen en het doet goed om even over iets anders te spreken.
Ondertussen neem ik mijn gsm en zie ik 4 berichten en 2 gemiste oproepen.. Wie is het nu weer?

<3<3<3