Gevallen voor mijn vijand..

Hold... Someone is back

In deze periode was ik me heel veel gaan verdiepen in mijn religie (zoals ik al zei). Ik begreep snel en veel dat alles in het leven een doel heeft. Als Allah swt niet heeft gewild dat jij eindigt met iemand, dan zal het zo zijn, en als Hij wil dat jullie samen eindigen, dan zal het ook zo zijn. Het enige wat me nog restte, was om gebeden te doen en te wachten, terwijl ik mijn lot in de handen van de Almachtige legde!

Dus ik stelde ons verhaal even uit, omdat er een andere persoon terug in mijn leven verscheen. Ja, wie is die persoon? Ik stel je voor aan mijn eerste liefde, mijn jeugdliefde, de eerste persoon die ik anders zag dan een vriend... Deze persoon werd aan me voorgesteld door mijn vriendin Nayla... Op dat moment zat ik in haar klas en zij stelde me voor... Ik herinner me nog dat ik 13 jaar oud was..

Flashback, 10 jaar geleden

Nayla: Hé Mina, log in op MSN vanavond, ik wil je een goede vriend van me voorstellen!
Ik: Euh, oké! Maar wie is het?
Zij: Je zult wel zien...

--De avond--

 Ik kijk en het is een groepsgesprek... Ik herken snel Nayla met haar hartjes, en daarna zie ik een nieuw adres dat nog niet toegevoegd is... Ik begin het gesprek te lezen.

Nayla: Dit is Yahya, Mina
Hij: Hoi dames... Mina, aangenaam
Zij: Voor jou is het momenteel Yasmina, sorry!
Hij: Oh oké, sorry!
Ik: Salaam, hetzelfde. Mina is oké hoor.
Zij: Dit is een van mijn beste vrienden... Hij is echt heel aardig, je zult wel zien..
Hij: Zoals  de zotte van de bende zegt, ik ben echt aardig.
Zij: Oh stop met me zo te noemen...

Ze blijven praten, en elkaar een beetje plagen, en ik... Nou ja, ik LEES ^^

Hij: Nayla? Ik denk dat we je vriendin een beetje bang hebben gemaakt, haha
Zij: Nee hoor, ze is gewoon verlegen, wacht maar tot je haar kent.. Mina?! Praat eens!
Ik: Ik was jullie gesprek aan het lezen... Ik ben hier
Hij: Nou, kom op, praat dan, we gaan je niet opeten, hoor.
Ik: Je bent grappig! Ik heb niet veel te zeggen... Maar ik ben hier, dat is al iets, toch?
Hij: Oh, ik zie dat ze wakker wordt..
Ik: Ik was altijd al wakker..

Ik blijf praten totdat ik ineens het bericht zie verschijnen: "Nayla heeft de groep verlaten"

Meent zij dit? Ze laat me achter met een vreemde, ziek kind! Nou, dan ga ik hem gewoon zelf spreken! Ik stuur haar privé een bericht en vraag waarom ze dit doet. Ze legt uit dat ik gewoon met hem moest blijven praten, omdat ze dacht dat ik het wel zou aankunnen, haha... Nou, ik blijf met hem praten en zo begon Yahya deel uit te maken van mijn leven.

Yahya is een jongen die twee jaar ouder is dan ik. De meisjes? Ze kennen hem allemaal en hij kent ze allemaal... Hij is van gemengde afkomst, heeft zwart haar en donkere ogen. Hij is vrij lang en breed gebouwd. Zijn karakter? Hij is rustig, weet wat hij doet en neemt verantwoordelijkheid voor zijn daden. Hij is er zelfs trots op... Na zijn woorden en daden was ik onder de indruk en viel ik voor hem. We waren in contact gedurende 2 of 3 jaar, met af en toe onderbrekingen door ruzies... LET OP, we waren nooit een koppel, absoluut niet... Maar we spraken vaak als een oude koppel. Zelfs Haroen kende hem... Omdat Yahya meisjes in mijn school had die zijn vrienden waren, hielden zij me in de gaten en natuurlijk vertelden ze hem over Haroen... Na het uitleggen, stoorde het hem niet meer, haha... Anyway, na een tijd werd ik zijn verhalen en gedrag beu, omdat hij kickte op vrouwenaandacht, wat ik niet leuk vond.

Einde flashback

Na onze ruzie had ik geen nieuws meer van hem en hij ook niet (we waren allebei koppig). Op een dag zie ik dat Nayla me belt...

Ik: Hallo?
Zij: Mina? Hoe gaat het?
Ik: Ja, goed,  jij?
Zij: Ja... Yasmina, ik moet je iets vertellen.
Ik: Ja, vertel het is (met een glimlach)
Zij: Zit je?
Ik: Nee, waarom zeg je dat? Wat is er?
Zij: Het spijt me.
Ik: Nayla, kom op, dit is niet grappig!
Zij: Het is Yahya...
Ik: Yahya? Eh, wat heeft hij nu weer gedaan?
Zij: Hij heeft een ongeluk gehad... Hij is...
Ik: Nee? Nee? Wat is er gebeurd? PRAAT!
Zij: Hij is... in coma.
Ik: .... (ik voel de tranen opkomen)
Ik: Nee, dat kan niet! Wanneer? Waar? Hoe?
Zij: Hij werkte als pizzabezorger... Iemand is tegen hem aan gereden...
Ik: Ik bel je terug.

Ik kon het niet geloven!! Hoe kan ons leven zo ineens veranderen... Hij was in coma... Ik wist verder niets, ik kon niet gaan... Niemand van zijn familie kende mij.

Ik
Stuur me zijn nummer alsjeblieft.

Nayla
Oké, maar waarom? Wat wil je doen?

Ik
Ik ga hem een bericht sturen, ik kan niet zomaar blijven zonder iets te doen. Hij moet het lezen wanneer hij wakker wordt en hij zal dan wel antwoorden.

Ik weet dat het dom was, maar ik moest het doen... Voor mezelf, voor hem! Ze stuurde me zijn nummer en ik stuurde hem een bericht.

Ik
Salaam  Yahya... Het is Yasmina, als je nog weet wie ik ben. Ik heb net gehoord over je ongeluk en ik ben er echt kapot van... Je moet wakker worden, want ik moet weten, ik moet horen dat het goed met je gaat... Je moet mij een antwoord geven... Moge Allah met je zijn!

Na dit bericht bleef ik raar genoeg naar mijn gsm staren, wachtend op een antwoord dat nooit zou komen..

Weken later kreeg ik een bericht...

Nieuw bericht

Salaam Mina! Hoe kan ik je vergeten! Het gaat veel beter met me... Sorry dat ik nu pas antwoord, maar ik had geen tijd om iedereen een antwoord te geven zonder dat ik uitgeput was... Dank je wel voor je bericht... Ik hoop dat het ook goed met jou gaat.

Ik was zo gelukkig, opgelucht! Ik stuurde heb en we bleven praten... Hij merkte op dat ik veranderd was... We waren allebei volwassen nu... Ja, het was bijna 8 jaar geleden dat we elkaar voor het laatst spraken. Ik droeg een hoofddoek en jah, ik was gewoon veranderd... Maar hij NIET! Na een paar berichten raakte ik geïrriteerd... Hij was nog steeds dezelfde 'playboy' als vroeger, ondanks dat hij de dood voor zijn ogen zag! Ik zette hem op zijn plaats en hij vond het niet leuk... Ik hoorde niks meer van hem totdat na de periode Haroen-Yasmina.

En ja, de Yahya van vroeger was officieel verdwenen!! Hij was een echte broeder geworden! Na het ongeluk en de moeilijkheden in het leven had hij zijn leven op rails gekregen en begreep hij dat de wereld hier niets te bieden heeft... We zaten allebei op dezelfde golflengte en hij wilde trouwen... Hij wilde zelfs zo snel mogelijk om mijn hand vragen...

Ik was zo gelukkig en voldaan bij het idee om eindelijk mijn kleine familie te stichten met iemand die zo vroom is en die ik al ken... Ik wist dat hij me nooit pijn zou doen en dat ik mijn leven in vrede met hem kon doorbrengen...

Hij vroeg het me dus opnieuw om het te bevestigen...

Hij: Mina? Wil je mijn vrouw worden? Mag ik bij je ouders om je hand vragen? Ik zie je als mijn vrouw, als de moeder van mijn kinderen...

Ik: ....