Gevallen voor mijn vijand..

Mina turns 18 !!

Today Mina turns 18 years !!

Ik was dus net wakker en had al een reeks smsjes ontvangen van de familie. Van mijn vrienden had ik niets ontvangen. Goed, niet erg! Ik sta op, maak mij klaar, bid en vertrek naar school. Vandaag gingen we op 3-daagse, dus ik had een redelijk grote koffer mee ( al hadden de leraren gezegd om een kleine mee te nemen) Een meisje heeft veel nodig, toch ?

Ik had een week ervoor een surprise party gekregen van mijn mams en was daar nog zo enorm dankbaar voor! Ik had totaal niets door en zij hebben alles in elkaar gestoken.. Zo lief!! <3

Aangekomen op school.. Iedereen was drukjes bezig met het aanmelden en de koffer in de bus te zetten.

Leraar: Yasmina? Heb je je koffer al in de bus gezet?
Ik: Nee mevrouw, u ziet die toch naast mij staan?
Zij: Klopt! Zet die dan in de koffer, zodat we rustig kunnen beginnen instappen.

Ik knik en zet mijn koffer in de bus. Ik stap nadien in want de rest zit er al. We gingen met 2 klassen en daar zouden we elks appart een huisje hebben. 

...: Hier ben je? Ik zocht je nog.
Ik: Ja! Waarom? Had je mij nodig?
Hij: Nee? Ik wilde gewoon weten waar je was?
Ik: Hier ben ik dan. 
Hij: Kom je naast mij zitten?
Ik: Goed!

Ik ga naast Haroen zitten en neem mijn mp3 speler om muziek te luisteren. Hij leek niet echt enthousiast hierover.

Hij: Is er iets?
Ik: Hmm? Nee.. Waarom?
Hij: Je bent zo stil.
Ik: Ik ben nooit een ochtendmens geweest, dat weet je toch.

Dat was waar, maar dat was niet de enigste reden. Ik was JARIG!! Niemand had me een gelukkige verjaardag gewenst en zeker HIJ niet. Ik hoopte toch een beetje belangrijk te zijn.. Maar blijkbaar was dat niet. Ze waren het vergeten en HIJ was het vergeten. Ik blijf dus stil tijdens de rit.
Na 45 minuten komen we aan. Iedereen stapt uit, neemt zijn koffer en is klaar om te vertrekken.. Maar naar waar? Ik zie niets..

Leraar: Goed! Luister even. De huizen liggen afgelegen waardoor we er niet geraken met de bus. We zullen dus vanaf hier moeten wandelen tot daar. Het is een eindje dus sluit goed aan en stap goed door.

RELLE! Niemand was blij, want iedereen had een te grote, te zware of te lastige tas/ koffer bij om ermee te wandelen. Mo had een voetbaltas bij die veel te zwaar was waardoor zijn schouder  scheef hing. Raja had een te grote koffer bij, groter dan de mijne, waardoor ze die amper verder kon trekken op de helling. Ik geraakte wel verder maar had net beslist om mijn nieuwe schoenen aan te doen, dus had veel last. Anyway, we gingen verder en iedereen sukkelde op zijn eigen manier.

Haroen: Mina? Lukt het?
Ik: Ja, stap gewoon verder.
Hij: Moet ik helpen?
Ik: Nee! Het lukt wel!
Hij: Sgoed. 

Hij stapte verder en Ili komt naast mij stappen.

Zij: Wat heb je?
Ik: Niets.. Hoezo?
Zij: Je blafte hem zwaar af terwijl hij wilde helpen.
Ik: Hoe kan hij mij nu helpen als hij zijn eigen zak moet dragen.
Zij: Jullie konden toch wisselen?
Ik: Nee! Hoeft niet.

Het was dus duidelijk. Ik was slechtgezind en iedereen had het door. Pfff ik had mijn 3-daagse zo anders verwacht.
We komen na een halfuur aan. De jongens krijgen een kamer en de meisjes ook. We zetten onze koffers daar, kleden ons om en zitten samen in de salon. De meisjes waren iets aan het voorbereiden in de keuken en ik trok foto's van alles en iedereen.

Ik: Wat maak je ?
Ili: Euhm.. Soep.
Ik: Heb je daarvoor zoveel room nodig?
Zij: Ja. Je mag naar binnen, we hebben geen hulp nodig.
Ik: Zeker?
Zij: Ja ja..

Ik ga naar binnen en zie de jongens in de zetel. Ik ga erbij zitten, en kijk een beetje teleurgesteld.

Mo: Wat is er?
Ik: Niemand geeft mij nog tijd!
Hij: Hahahaha.. Waarom zouden ze ?
Ik: Zwijg! 
Hij: Mocht je niet in de keuken blijven fwa?
Ik: Nee! Ik moest naar binnen.
Hij: Geniet er dan toch van.
Ik: Ik wil dat niet. Niet vandaag!
Hij: Waarom niet vandaag? Morgen dan wel ofwa?
Ik: Laat maar!

Ik sta recht en vertrek naar mijn kamer.. Eindelijk rust! Ik lig rustig om mijn bed en hoor vanuit de zaal de leraar roepen. Het is tijd om te eten, een soort aperitief ofzo. Ik heb niet echt veel honger, maar moet gaan.

De meesten zitten al aan tafel, dus ik ga gewoon naast de tweeling zitten. Haroen kijkt mij aan en lacht. Ik lach terug, al merk je snel dat het een niet gemeende lach was. Ik kijk rond, iedereen praat, lacht, wanneer plots het licht uitvalt.. dat moest er ook nog bij..

Ik: Eh, wat gebeurt er?
Haroen: Shuuuuuut..
Ik: Kifash shuut? Het licht is...

...: HAPPY BIRTHDAY TO YOUUUUUU! HAPPY BIRTHDAY TO YOUUUUU!! HAPPY BIRTHDAY TO YOUUUU MINA!! HAPPY BIRTHDAY TO YOUUUUUU!!

Huh? Ik was in shock?! Ze stonden daar allemaal te zingen met een taart en kaarsen in een vorm van een hartje! Het was zo lief! Ze waren het dus niet vergeten!! Ik was heel de tijd gemeen aan het doen voor niets! Ik verstopte mij achter mijn handen en werd rood tot en met. Haroen komt naast mij staan en trekt mijn handen weg.

Hij: Kijk! Je moet blazen!
Ik: Haha, nee... 
Hij: Jawel! Zied!
Mijn vriendin (aan de andere kant):  Je moet een wens doen hé.
Ik: Ik weet niet wat ik moet wensen..
Hij (in mijn oor): Wens dat je met mij trouwt inshaAllah
Ik: WAT?

Ik kijk snel om naar hem, omdat ik even niet helder kan nadenken.

<3 <3 <3  LIKE & COMMENT <3 <3 <3