Patron Bey

21. bölüm

Alkan eve girip valizini yere koyduğu gibi kapıya itilmiş ve dudaklarına atlayan adam yüzünden şaşırmıştı. Buna memnuniyetle karşılık verirken kumral onu kravatından yakalayıp sürüklemeye başladı, geri geri gitse bile onu öpmeyi bir an bile bırakmıyordu.

Arkasındaki açık kapıdan geçip kapıyı kapattı, elleri ceketini sıyırırken durmadan öpüyordu. Dilini ağzında hissedip inledi, bu hissi bir ayrı seviyordu.

Gömleği de üstünden çıkınca eli kemerine gitti, bir anlık farkındalıkla elini tuttu. Dudağının sertçe ısırılmasıyla elini çekti, kemeri açıldı. Pantolonun beline soktuğu parmaklar tenini okşarken sığ nefesler alıyordu burnundan.

Pantolonu da çıkıp çamaşırla kalınca Cüneyt onu yatağa itti, kendi de soyunmuştu. Kucağına yerleşen ağırlıkla gözlerini açtı, sevimli bir ifadeyle ona bakıyordu kumral.

"Hadi sarıl, öğlenki kucak yetmedi bana." Gülerek adamın beline sarıldı ve kendine çekti. Tekrar öpüşmeye başladılar, o ara kapı açılıp kapandı ve Tim'in sesi duyuldu.

"Abiii, barbunya aldım pazardan. Çok güzeller, akşam ayıklayıp buzluğa atalım." Alkan anlamsızca kapıya bakarken Cüneyt güldü.

"Tamam abim, hadi yemeği yap artık. Valla gelir seni yerim, fare.." Tim gülerek mutfağa gitti.

Kaldıkları yerden devam ederken kardeşinin evdeki koşturmacalı sesleri duyulabiliyordu. Evin duvarları çok inceydi ve Alkan tedirgindi, Cüneyt ise umursamazdı.

Bir süre sonra mutfaktan müzik sesi yükseldi, Timuçin yemek yaparken müziksiz duramazdı. Uzun zamandır devam eden bu alışkanlık şu an işine yarıyordu Cüneyt'in.

"Sevsene beni biraz güzelim. Bak böyle okşa beni." Bir elini kalça arasına yönlendirip okşattı, Alkan delirmek üzereydi, Timuçin olmasa onu yine ağzına alabilirdi.

"Yapma Cüneyt, Tim duyacak." Cüneyt adamın boynunu öpmeye devam ederken omuz silkti.

"Müzik açık, duymaz merak etme." Alkan yine de rahat edemiyordu, biraz daha öpüp kucağından indirdi kumralı.

"Hadi bana kıyafetlerinden ver." Cüneyt iç çekerek dolabına yöneldi, kalın ve bol bir eşofmanı çıkartıp sevgilisine verdi. Birde en sevdiği sweatini...

Bordo ve önünde eski model bir araba resmi basılıydı, Alkan bunu görünce gülümsedi. Babasının eski model aracının aynısıydı resmen...

"Bu arabaya binmek ister miydin?" Cüneyt sırıtıp resme baktı, gözleri tekrar sarışına döndü.

"Bu arabaya binmek istemezsem kafayı yemişim demektir, tabi ki isterim." Alkan ona bakıyordu sadece, onun için normal olan bir şey Cüneyt için mutluluk sebebi olabiliyordu.

Onu mutlu görmeye bayılıyordu...

"Bu arabayla sahil kenarında, elimizde simitlerimizle ve çaylarımızla kahvaltı edip öpüşmemiz, harika bir filmin en romantik sahnesi gibi olurdu." Yüzünü huzur bürüyen kumral ona dönünce yutkundu sarışın.

"Ama bu arabaya sahip değiliz ve hava da çok soğuk, yaz gelince düşünelim bu romantik şeyleri." Alkan sesli sesli gülüp onu kollarına çekti.

"Ben ısıtırım seni, merak etme. Ruslar kolay üşümez, ben de yarı Rus'um..." sevgilisinin ensesini öpüp odanın çıkışına yöneldi.

Karşısında pembe polar pijamalı, saçını tepesinde palmiye gibi toplamış ve hafif de olsa makyajlı bir Timuçin görmeyi beklemiyordu. Hoşuna gitmişti, sevimli duruyordu küçük adam...

"Çok sevimli olmuşsun Tim.." genç hafifçe gülünce abisi onu kolunun altına aldı.

"Kız... süslenmişsin ama yemek hazır mı?" Sadece kafasını sallayıp pıtı pıtı mutfağa ilerledi, ilk kez evlerinde masaya üçüncü bir tabak konuluyordu. Anneleri öldüğünden beri iki kişilerdi...

"Beğenirsiniz umarım..." önüne konulan ev yemeğine baktı Alkan, çok güzel kokuyordu.

"Elinize sağlık, güzel kokuyor." Çatalını alıp yemeye başladı, diğerleri de yerken biraz nasıl yediklerine baktı belli etmeden. Onları taklit ediyordu biraz, Cüneyt ekmekten kopartıp yemeğin suyuna batırdı ve kardeşinin anlattığı şeyi dinlerken ağzına attı.

Bu yediĝi en huzurlu yemek olabilirdi, sevgilisini doyasıya izliyor ve mükemmel bir ev yemeği yiyordu. Bugünün tarihini aklına kazıdı...

2 Eylül 2024....

Bugün sevgilim ve kardeşiyle ömrümün en huzurlu akşam yemeğini, onların evinde ve sofrasında yedim....