ေကာင္ေလးရဲ႕အလုပ္လုပ္ခ်ိန္ကို မႀကိဳက္၍
ယတိပ်က္ရာဇသံအမိန့္ေပးခဲ့ရသည္။
ေန႕ခင္းအခ်ိန္မွာ အလုပ္မလုပ္ရဘူးဆိုရင္
တစ္ခါတည္းထြက္ဟု ေျပာလိုက္ရာ
အလုပ္မလုပ္ရမွာေၾကာက္သည့္ေကာင္ေလးက
ဘယ္လိုႀကိဳးစားတယ္မသိ ေန႕ခင္းဘက္
ေျပာင္းသြားသည္။
သားနဲ႕စကားေျပာေနတုန္း အိမ္ထဲဝင္လာသည့္
အရိပ္ကေလးေၾကာင့္ ႏႈတ္ဆက္လိုက္သည္။
"ေခတ္ ျပန္လာၿပီလား"
ဂုဏ္ရဲ႕အေမးကို ေခါင္းသာညိမ့္ျပၿပီး
စိတ္ဓာတ္က်ေနသူလို ဆက္သြားေနတာေၾကာင့္
မ်က္ေမွာင္ကုတ္မိသည္။
ေကာင္ေလးရဲ႕မ်က္ႏွာ မေကာင္းဘူး။
"ေဖေဖ ညီေလးေခတ္ တစ္ခုခု
ျဖစ္လာတာထင္တယ္"
"သား ထိုင္ေနခဲ့ဦး"
"ဟုတ္ ေဖေဖ"
ေကာင္ေလးရဲ႕ေနာက္ကအျမန္လိုက္ခဲ့ေပမဲ့
မမွီေပ။အခန္းေရွ႕အေရာက္မွာ
ငိုသံခပ္စူးစူး အသံထြက္လာၾကားလိုက္ရတာေၾကာင့္ အခန္းထဲဝင္ခဲ့လိုက္သည္။
ကုတင္ေပၚမွာ ေစာင္ကိုေခါင္းထိၿခဳံၿပီး
ေအာ္ငိုေနတဲ့ေကာင္ေလးဆီ အျမန္သြားရသည္။
"ေခတ္ ဘာျဖစ္လာတာလဲ"
"!အီး...ဟီး...ဟီး"
"ေခတ္ သက္ထက္ေခတ္"
ေစာင္ၿခဳံၿပီးေအာ္ငိုေနတဲ့ေကာင္ေလးကို
ေပြ႕ယူ၍ ေစာင္ကိုဖယ္ေပမဲ့ လက္နဲ႕ျပန္ကာ
ဆြဲထားတာေၾကာင့္ သက္ျပင္းေမာကိုသာ
ခ်မိသည္။
"ကိုယ္ ေမးတာေျဖဦး"
"!ဟင့္....အင့္ တစ္ေယာက္တည္းေနခ်င္တယ္"
"ကိုယ့္ကို ၾကည့္ၿပီးမွေျပာ"
ေကာင္ေလးရဲ႕မ်က္ႏွာကိုျမင္ရဖို႔ အခ်ိန္ေပးကာ
ေစာင့္ေနရသည္။ဂုဏ္ ေပြ႕ထားတဲ့အတိုင္း
ၿငိမ္ေနသည့္ ေကာင္ေလးက ေစာင္ကိုလက္နဲ႕
ကိုင္ကာ မ်က္ႏွာေပၚ႐ုံသာေဖာ္ၿပီး ကိုယ့္ကို
ၾကည့္လာသည္။
မ်က္လုံးကိုပြတ္ထားတာမ်ား ရဲေတာက္
ေနသည္ကို ေတြ႕ရတဲ့အခိုက္တန့္
ဘယ္လိုအရာကမ်ား ေကာင္ေလးကို
ငိုေစရတာလဲ သိခ်င္မိသည္။
"ဘာျဖစ္လာတာလဲ"
"အလုပ္မွာ ဆူခံရလို႔"
"ဘယ္သူကဆူတာလဲ"
YOU ARE READING
Love Hate Relationship (Completed)
Fantasyကြမ်းတမ်းတဲ့အရေးအသား ပါနိုင်သည့်အတွက် ကြိုက်မှဖတ်ပါ
