"စာရင္းကအဆင္ေျပသြားၿပီ ညီေလးေခတ္
စိတ္မညစ္နဲ႕ေတာ့ေနာ္"
"ဟုတ္ အစ္ကို"
"ေန႕လည္စာ စားခ်ိန္ေရာက္ေနၿပီ
ကိုယ္တို႔ ေန႕လည္စာစားဖို႔ အိမ္ျပန္ၾကမလား
သားေရာ လိုက္ခဲ့"
"ဟုတ္ ေဖေဖ"
"ကဲ အငိုမင္းသားေလး ႂကြပါဗ်"
ဦးဂုဏ္အေျပာေၾကာင့္ ပါးျပင္ထပ္က
မ်က္ရည္စီးေၾကာင္းကို လက္နဲ႕ပြတ္ရင္း
ရယ္ျပမိသသည္။
"ကိုယ့္အမ်ိဳးသားေလးက အငိုသန္ေလး"
"အလုပ္မထြက္ေတာ့ဘူး ဦးဂုဏ္"
"ပထမ စကားပဲအတည္ယူမယ္
မင္းကို အိမ္မွာပဲ ေအးေဆးေနေစခ်င္တာ
တစ္ေနကုန္ပင္ပန္းေနမွာရယ္၊ ညတိုင္း
ကိုယ့္ေၾကာင့္ပင္ပန္းေနမွာရယ္က
မင္းရဲ႕က်န္းမာေရးကိုထိမွာဆိုးတယ္"
"ဦးဂုဏ္ကလည္း ေခတ္တို႔ေနာက္မွာ
!အစ္ကို"
႐ုံခန္းထဲကထြက္၍စကားေျပာရင္း
လမ္းေလွ်ာက္ၾကရာ ဦးဂုဏ္စကားေၾကာင့္
အစ္ကို႔ကိုအားနာမိလို႔ လွည့္အၾကည့္။
ျမင္လိုက္ရတဲ့ျမင္ကြင္းေၾကာင့္
ထိတ္လန့္သြားရသည္။အစ္ကိုေလ
ၾကမ္းျပင္ထပ္မွာ ေခြေခြေလး လဲေနတာ။
ဦးဂုဏ္က အစ္ကို႔ကို ေျပး၍ေပြ႕ယူလိုက္သည္။
"!သား !ေဟး"
"!အစ္ကို ေနမေကာင္းဘူးထင္တယ္
လုပ္ပါဦး"
ကုပၼဏီကဝန္ထမ္းတခ်ိဳ႕လည္း ေျပးလာၾကၿပီး
အစ္ကို႔ကိုစိတ္ပူစြာ ေဘးမွာဝိုင္းအုံေနၾကသည္။
"ေဆး႐ုံပို႔မွျဖစ္မယ္ ေခတ္
သားကို ကိုယ္ေပြ႕ခဲ့မယ္။မင္းက ကိုအင္အားဆီ
ဖုန္းဆက္ေပး"
"ဟုတ္ ဦးဂုဏ္"
အစ္ကို႔ကိုေပြ႕လ်က္ ေရွ႕ကေနသြားေနသည့္
ဦးဂုဏ္ေနာက္လိုက္ရင္း ဦးအင္အားဆီ
ဖုန္းေခၚလိုက္သည္။တတ္မည့္ေဆး႐ုံေရာက္ရင္
သူ႕ဆီဖုန္းဆက္ေပးဖို႔ေျပာကာ သူေရာ
ထြက္လာမည္ဟု ေျပာလာသည္။
အစ္ကို႔ကို သနားမိတယ္ အစ္ကို႔ေရာဂါ
ျပန္ျဖစ္ေနတာလားမသိဘူး။
ေခတ္က အစ္ကို႔ကို ပင္ပန္းေအာင္လုပ္မိလို႔
သတိလစ္သြားတာလားေတြးမိၿပီး
စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိရသည္။
YOU ARE READING
Love Hate Relationship (Completed)
Fantasyကြမ်းတမ်းတဲ့အရေးအသား ပါနိုင်သည့်အတွက် ကြိုက်မှဖတ်ပါ
