🍓දහසයවෙනි ස්පර්ශය🍓

23 5 0
                                    



මිහිරු ගෙදර එද්දි ශනුද් හිටියෙ ලේස්ති වෙලා.මිහිරුත් වොශ් එකක් දාගෙන පහළට එද්දි ශනුද් කොෆී එකකුත් හදාගෙනම මිහිරු එනකම් බලන් ඉන්නවා.

"බොන්න"

"ලුණු දැම්මෙ නැහැනෙ"

හිනාවෙන ගමන් මිහිරු කොෆී එක බොන්න ගත්තා.ශනුද් මිහිරුගෙ දිහා බලල මුකුත් නොකියම නිහඬවුණා.ශනුද් මුකුත් නොකියන්නේ ලැජ්ජාවක් දැනුන නිසා කියල මිහිරුත් දන්නවා.ආපස්සට පිළිතුරක් දුන්නත් ඔහුගෙන් ලැබෙන්නෙ කෙටි පිළිතුරක් විතරයි. තාමත් ඒ හිතේ මිහිරු ගැන පැහැදීමක් නැහැ වගේ.

දෙන්නම කේතකගෙ ගෙදරට එනකොටත් කේතක ඔවුන්ගේ පැමිණීම බලාපොරොත්තුවෙන් මිදුලෙ තිබුණ බෙන්චි එකට වෙලා ගේට්ටුව දිහා බලාගෙන ඉන්නවා.

"මේ එන්නෙ කපල් එක"

"ට්‍රැෆික් එකට අහුවුනානෙ...එපා වුණා"

මිහිරු අතේ තිබුණ පාර්සල් එකත්  කේතකට දීලා ගේ ඇතුලට යද්දි ශනුද් කේතකත් ඔහු පිටිපස්සෙන්ම ගියා.

"ශනුද්...ඉතින් කොහොමද....."

"වරදක් නැහැ කේතක අයියට කොහොමද"

"මමත් හොඳින්"

කේතක ටික වෙලාවක් කතා කර කර ඉඳලා ආයෙත් කිචන් එක පැත්තට ගියා.ශනුද් මුළු සාලෙ පුරාවටම ඇස් යවන ගමන් මිහිරු එක්ක සාලෙ තිබුණ සෝෆා එකේ වාඩිවුණා.

විවිධ විවිධ මෝස්තර එකතු වුන වෛවර්ණයෙන් කරපු නිර්මාණ මුළු සාලෙ පුරාම තිබුණා.මල් පොච්චියක පවා රටාවක් ගිහින් හැඩවෙලා.ඒවා හැම එකක්ම වගේ පුදුම තරම් ලස්සනයි වගේම සාලෙට ගෙනාවෙත් අමුතු ආකර්ෂණයක්.මුළු ගෙදරම හිතට හරිම සැහැල්ලුවක් දැනෙන තැනක්. කේතක කලාවට ආස කෙනෙක් කියන්න මේ හැමදේකින් බලන ඕන කෙනෙක්ට තේරුම් යනවා. මොක්කදෝ හේතුවකට ශනුද්ට මේ ගෙදර ඇතුලට ආවම හුරු පුරුදු බවක් දැනුනා.ඇයි කියල නම් ශනුද්ට තේරුණේ නැහැ.

සාලෙ එක පැත්තක තිබුණෙ පවුලේ හැමෝම එකට ඉඳගෙන ගත්ත ෆොටෝස්. ඒවා රාමු කරල එල්ලල තිබුණා.ඒත් ශනුද් නම් කවදාවත් කේතක ගෙ පවුලෙ අය දැකල තිබුණෙ නැහැ. කේතක පවුලෙ තනි ලමයා බවනම් ෆොටෝස් බලද්දි ඔහුට තේරුණා.ඒත් කේතකව ඒ හැම තැනකම දකිද්දි ශනුද්ට මහ අමුත්තක් දැනුනා.

ස්පර්ශ | BL | OngoingWhere stories live. Discover now