°°°သူမ°°°
အပိုင်း(၂၂)
ဆေးရုံမှာ အကြာကြီးအိပ်နေခဲ့ရလို့ဖြစ်မည်။
သာယာ့မျက်လုံးတွေက ဆက်အိပ်မပျော်ဘဲ အလိုအလျောက်နိုးလာတော့သည်။
အပြင်မှာတော်တော်နေမြင့်နေသော်လည်း
အခန်းတွင်းမှာတော့ မီးရောင်မှိန်မှိန်သာရှိသည်။
အခန်းတွင်းမီးရောင်မှိန်မှိန်ကြားက သူ့ကိုရှာမိတော့ သာယာ့ဘေးတွင် ခုတင်ပေါ်ခေါင်းစောင်းကာအိပ်ပျော်နေသည်။
သာယာသူ့ကိုအားနာမိသလို သနားလဲသနားရသည်။
သာယာ့ကြောင့် သူဆေးရုံမှာပင်ပင်ပန်းပန်းဖြစ်သလိုနေရသည်။
အနားမှာလိုလေသေးမရှိအကုန်လိုက်လုပ်ပေးသည်။
သူ့ခေါင်းကဆံပင်လေးတွေထဲလက်ထိုးကာ ဆံပင်နုနုတို့ကို ကိုင်မိသည်။
အမြဲတမ်းလှန်တင်ထားတဲ့သူ့ဆံပင်တွေကဘေးတစ်စောင်းသူ့နှဖူးပေါ် အုပ်ကျနေသည်။
ဒီပုံစံနဲ့လဲ သူဟာတစ်မျိုးလေးကြည့်ကောင်းပြန်သည်။
ရုတ်တရက်သူမျက်လုံးဖွင့်လာသည်မို့ သာယာလက်ကိုပြန်ရုတ်လိုက်ရသည်။
"ပန်လေးအိပ်မပျော်ဘူးလား
ဘာလုပ်ချင်လို့လဲ မောင့်ကိုပြော"
"အိပ်ပျော်ပါတယ်……မနက်လင်းနေပြီမို့နိုးတာ
ဘယ်အချိန်ရှိပြီလဲဟင်"
"8နာရီခွဲ နိုးနေတာကြာပြီးလား
Sorry မောင်အိပ်ပျော်သွားတယ်"
"ရပါတယ် သူအိပ်ရတာအဆင်မပြေရင်
ဒီပေါ်လာအိပ်လေ"
သာယာအိပ်နေတဲ့ ခုတင်ကိုလက်နဲ့ပုတ်ပြလိုက်သည်။
ဆေးရုံခုတင်က VIPခန်းမို့ နှစ်ယောက်တော့အိပ်လို့ရသည်။
မဟုတ်လဲ သာယာကဆက်အိပ်လို့မရတော့။
"မောင် မအိပ်ချင်တော့ပါဘူး
ပန်းလေးပြန်အိပ်လေ"
"သူကဘေးမှာဖြစ်သလိုအိပ်နေတော့
သာယာအိပ်မပျော်လို့ လာပါဒီပေါ်မှာအိပ်လိုက်
သာယာအိပ်ရတာညောင်းနေပြီ ထိုင်နေလိုက်မယ်"
"တော်ပြီ အဲ့လိုဆို မောင်ပိုပြီးမအိပ်ချင်တော့ဘူး"
"ဟင် ဘာလို့လဲသူညကလဲကောင်းကောင်းမအိပ်ရဘူးလေ"
"မောင်က ပန်းလေဘေးမှာအတူတူအိပ်ချင်တာလေ ပန်းလေးကိုရင်ခွင်ထဲထည့်ပြီး"
![👑 သူမ 👑 [Completed]](https://img.wattpad.com/cover/377386653-64-k663861.jpg)