ဆိုင္အတြင္းသို႔ လက္တြဲကာ ဝင္လာေသာ အမ်ိဳးသမီးႏွစ္ဦးသည္ ပန္းခ်ီျဖစ္ေနသည္အား သိရွိသြားေသာအခါ ဆိုင္မွ မန္ေနဂ်ာ ျဖစ္ဟန္တူသည့္ အမ်ိဳးသမီးသည္ ပန္းခ်ီထံသို႔လာေရာက္ႏႈတ္ဆက္ေလသည္။
"အမ ပန္းခ်ီ ကိုယ္တိုင္ေရာက္လာတာလား အမ ကဗ်ာလည္းပါလာတာဘဲ"
ၿပဳံးခ်ိဳေသာ မ်က္ႏွာျဖင့္ ႏႈတ္ဆက္လာသူအား ကဗ်ာ ျပန္လည္ၿပဳံးျပလိုက္သည္။ ဤဆိုင္သည္ ပန္းခ်ီမၾကာခန ဝတ္စုံမွာေလ့ရွိသျဖင့္ ဤဆိုင္မွ ဝန္ထမ္းမ်ားအား ကဗ်ာမစိမ္းလွ။ သို႔ေသာ္ ပန္းခ်ီႏွင့္ေတာ့ပိုသိကြၽမ္းသည္။ ကဗ်ာ၏ ပြဲတက္ဝတ္စုံမ်ားအား ပန္းခ်ီသာ အမ်ားဆုံးစီစဥ္ေပးသူျဖစ္၍ ကဗ်ာသိပ္ပူပန္စရာမလို။
"ဟုတ္တယ္ ကဗ်ာ့အတြက္ ဝတ္စုံလာယူရင္းနဲ႔ ပန္းခ်ီအတြက္ပါ ဝတ္စုံေလးၾကည့္မလို႔"
"ပြဲတက္ဖို႔အတြက္ဘဲလား
"ဟုတ္တယ္ မွာထားတဲ့ဝတ္စုံနဲ႔ လိုက္ဖက္မဲ့ဝတ္စုံမ်ိဳးလိုခ်င္တယ္"
"ရပါတယ္ ဆုလိုက္ျပေပးမယ္ေနာ္"
"အိုေခ ဆု ပန္းခ်ီမွာထားတဲ့ဝတ္စုံေရာရၿပီလား"
"ရၿပီ အမ"
"သြယ္ေရ အမ ပန္းခ်ီမွာထားတဲ့ ဝတ္စုံေလးယူလာခဲ့"
"ဟုတ္မမဆု"
ဆုသည္ ဆိုင္မွ လက္ေထာက္ဝန္ထမ္းအား ဝတ္စုံယူလာေပးရန္ၫႊန္ၾကားလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ ပန္းခ်ီအား ဝတ္စုံျပရန္ ေခၚသြားလိုက္သည္။
"အမပန္းခ်ီ မွာထားတာ အနက္ေရာင္ဆိုေတာ့ အခု အျဖဴေရာင္သုံးမလား
အေရာင္ကဆန္႔က်င္ဘက္ဆိုေပမဲ့ အျဖဴနဲ႔အနက္တြဲလိုက္ရင္ ပိုလိုက္ဖက္တယ္ ၿပီးေတာ့မွာထားတဲ့ ဝတ္စုံနဲ႔လိုက္ဖက္ေလာက္မဲ့ ဒီဇိုင္းလည္းရွိတယ္ အမပန္းခ်ီ စိတ္ႀကိဳက္ေ႐ြးဝတ္ၾကည့္မလား"
"ကဗ်ာ့ကိုအရင္စမ္းဝတ္ခိုင္းၾကည့္မယ္ ၿပီးေတာ့မွ ပန္းခ်ီေ႐ြးမယ္"
"ဒါဆို အမကဗ်ာကို အရင္စမ္းၾကည့္ဖို႔ေခၚသြားလိုက္မယ္"
"သြယ္ေရ အမကဗ်ာကို ဝတ္စုံစမ္းဝတ္ဖို႔ေခၚသြားလိုက္"
YOU ARE READING
ပြိုကျလျက်ရှိသော မိုးရိပ်
Short Storyလောကဓံရေ အရာအားလုံးကို ယူသွားပါ ဒါပေမဲ့ ကဗျာ့ကိုတော့ ပိုင်ဆိုင်ခွင့်ပေး (နှိုင်းယှဉ်ဝင့်လွှာ) ကဗျာ့အတွက် ပျော်ရွှင်ခြင်းဆိုတာ ပန်းချီလေ (ကဗျာခြွေ) ကမ္ဘာမှာ ပျောက်ပျက်မသွားတဲ့အရာက ဘာလဲဆိုရင် ကဗျာ့အပေါ်ထားတဲ့ ချစ်ခြင်းဘဲပေါ့ (မြတ်ပန်းချီခြယ်)
