10:30 Am
သူရိန်နေသည် ကောင်းကင်ထက်တွင် ဝံ့ကြွားစွာ ထွက်ပေါ်ပြီးနောက် လောကတစ်ခွင်၏ အလယ်တည့်တည့်သို့ပင် ရောက်လုနီးခဲ့ပြီ။ အိပ်ယာထက်မှ အကြင်သူသည်တော့ ညအချိန်ကဲ့သို့ပင် နှစ်ခြိုက်စွာ အိပ်ပျော်နေဆဲ။ အလုံပိတ်ထားသော အခန်းထဲမှ air corn ၏ အအေးဓာတ်သည် ပြင်ပမှ နေရောင်၏ အပူရှိန်နှင့်ခြားနားနေသည်။
ပန်းချီသည် ချစ်ရသူကဗျာ နိုးလာချိန်တွင် စားနိုင်ရန် ပေါင်မုန့် နှင့် ကြက်ဉကြော် ၊ နွားနို့ များအသင့်ပြင်ထားလိုက်သည်။ ထို့နောက် အိပ်နေသူအားနှိုးရန် အိပ်ယာထဲသို့ပြန်ဝင်လာလိုက်သည်။
"ကဗျာ"
"...."
အိပ်မောကျနေသော ချစ်ရသူသည် ငြိမ်လျက်သားပင်။
"ကဗျာ အချစ်ရေ ထဖို့အချိန်တန်ပြီနော်"
တဖက်လှည့်ကာ အိပ်နေသော ကဗျာသည် ပန်းချီဘက်သို့လှည့်ကာ ဖက်လိုက်သည်။
"ခနလောက်ထပ်အိပ်ချင်သေးတယ်"
"မအိပ်နဲ့တော့ ကဗျာနော် အိပ်ပုပ်ကြီးနေတယ်"
ရင်ခွင်ထဲတိုးဝင်လျက်သားဖြင့် အိပ်နေသေးသော အကြင်သူသည် ချစ်စဖွယ်အကောင်ပေါက်လေးကဲ့သို့ပင်။
"ကဗျာ အိပ်နေတာကြာနေပြီ ညနေတောင်ရောက်တော့မယ် "
"ဟင်! "
ပန်းချီစကားကြောင့် အိပ်နေရာမှ အလန့်တကြား ထထိုင်လိုက်သော ကဗျာသည် အိပ်ချင်မပြေသေးသည့်ပုံပင်။
"တကယ်ကြီးလား"
"တကယ်ပေါ့ ညနေတောင်စောင်းနေပြီ"
ရုက်တည်ဖြင့် ကဗျာမေးသမျှ သူမဖြေနေလိုက်သည်။
"ကဗျာ့ကို ဘာလို့မနှိုးတာလဲ"
"ကိုယ်နှိုးတယ် ကဗျာက မထတာ"
"ဘာလို့အဲ့လောက်အကြာကြီး အိပ်မိသွားတာလည်း မသိဘူး ပိတ်ရက်လေး အပြင်သွားမလို့ပါဆို"
"ကိုယ်နှိုးတယ်လေ ပုံစံမျိုးစုံနဲ့ကို နှိုးတာ ကဗျာက မထဘဲဆက်အိပ်နေတာ"
"ဟင် "
နားရွက်ဖျားများ နီရဲလာသောကဗျာသည် ထိပ်လန့်သွားသည့် ပုံစံမျိုးဖြင့် ဖုန်းအားကောက်ကိုင်ကာ နာရီကြည့်လိုက်သည်။
YOU ARE READING
ပြိုကျလျက်ရှိသော မိုးရိပ်
Short Storyလောကဓံရေ အရာအားလုံးကို ယူသွားပါ ဒါပေမဲ့ ကဗျာ့ကိုတော့ ပိုင်ဆိုင်ခွင့်ပေး (နှိုင်းယှဉ်ဝင့်လွှာ) ကဗျာ့အတွက် ပျော်ရွှင်ခြင်းဆိုတာ ပန်းချီလေ (ကဗျာခြွေ) ကမ္ဘာမှာ ပျောက်ပျက်မသွားတဲ့အရာက ဘာလဲဆိုရင် ကဗျာ့အပေါ်ထားတဲ့ ချစ်ခြင်းဘဲပေါ့ (မြတ်ပန်းချီခြယ်)
