DALGAKIRAN

37.BÖLÜM

Gülümsemek, yeni doğmuş bebeklerin bile anlayabileceği kadar evrensel bir dildir.

MultiMedia: Deniz-Evren-Yankı

"Son yazılılar da bittiğine göre benim için okul bitmiştir valla."

Deniz'le son zamanlarda iyiydik. Yani normal iki arkadaş gibi. Birbirimize iğneleyici şeyler söylemekten vazgeçmiştik.

"Okullar 16 Haziran'da kapandığına göre çok fazla bir şey kalmamış."

Berkay'ın cümlesiyle içime su serpilmiş gibi olurken 12.sınıf olacağımız aklıma gelince 'hevesini kursağında bırakmak' deyimini 3 saniye içinde tam anlamıyla yaşamıştım.

"1 dakika bugün 2 haziran mı!?"

Ecrin'in bir tarihe bu kadar takılmasına anlam verememiştim. Kendisi de fazla tepki verdiğinin farkına varıp ağzında bir şeyler gevelemişti.

"Ne oldu ki? Niye bu kadar şaşırdın?"

Ecrin'in söylediği şeyle en çok ilgilenen kişi her zamanki gibi Burak olmuştu.

"Yani..şey.. Zaman ne kadar çabuk geçiyor. 12.sınıf oluyoruz desenize."

Bir şey saklar gibi bir hali olduğunu anlayabilmiştim. Sınıfa çıkınca bunu sormayı aklımın bir köşesine yazdıktan sonra öğle yemeği masasında dönen muhabbeti dinlemeye devam ettim.

"Geri kalan günlerde okula gelmeyeceğimize göre neler yapacağımızı planlamaya başlayabiliriz."

"Direnç'e katılıyorum ama şu günleri baş başa geçirmek isteyen sevgililer de var grupta. Ecem, sen de öyle düşünmüyor musun?"

Sert olmak yerine neşeli bir şekilde ağzımdan dökülen kelimeler Ecem'i keyiflendirmiş gibi görünüyordu. Deniz'e dönüp gülümsediğimde ifadesizce suratıma bakıyordu. Ne kadar aramızdaki soğukluk geçmiş olsa da arada bir sinir etmek hoşuma gidiyordu.

"Onlara karışmayız ama bizim de keyfimizi bozamazlar."

Direnç'in neşeli sesinin arkasındaki gıcıklığı sezebiliyordum. Ardından gözünü kırpınca düşüncelerim onaylanmış oldu.Herkes yemeğini bitirince ayaklandık. Görünüşe bakılırsa plan kurma işi ertelenmişti. Eğer güzel planlar kurarsak Evren'i de çağırmayı planlıyordum. Biraz yabancılık çekebilirdi ama sonradan alışacaktı. Çünkü bizim grupla Evren'i ilk tanıştırdığım gün herkes sevmişti. Tabi Deniz hariç. Yankı da uyum sağlayabilmesi için sıcak davranıyordu. Şu an tam anlamıyla yakın bir arkadaş edinememişti ama bizim gruba alışacağını umuyordum.Yemekhaneden çıkınca herkes farklı yerlere gittiler. Ben ve Ecrin de kantine çikolata almaya gittik. Sıra çok olmadığı için şanslıydık. Birlikte satış yapılan yere doğru ilerlerken yemekte aklımda bir şey olduğunu hatırladım. Ama ne olduğunu hatırlayamadım. Ecrin'e ne soracaktım? Biraz düşündükten sonra aklıma geldi.

"Ee şu ağzındaki baklayı çıkar bakalım. Bugün 2 Haziran'sa n'olmuş?"

"Önemli değil ya."

Kantinde satış yapan ablaya isteklerimizi söyleyince Ecrin'e ifadesiz bir bakış attım. Para üstelerini ve çikolatalarımızı alıp sınıfa doğru yürümeye başladık.

"Evet. Dinliyorum."

Tatmin olmadığımı belirten ses tonum Ecrin'in pes etmesini sağlayabilmişti.

"5 Haziran Yankı'nın doğum günü de ondan. Önemli değil demiştim."

"Hadi ama önemli olmadığı için mi bir an dilini yutacak gibi oldun."