Don't dare me | Hyunlix

35

.

.

.

Felix üniversiteyi kazanmış ve yeni bir şehre taşınmıştı. Henüz 18 yaşını doldurmamıştı ama sınavlarda gösterdiği başarı sayesinde bu hayalini gerçekleştirmişti.

Ailesi, bu yeni şehirde onun üniversite arkadaşlarıyla birlikte kalmasına izin vermişti. Felix'in en yakın arkadaşı Seungmin de aynı öğrenci evinde onunla birlikte kalıyordu. Evleri, dört öğrenciye yetecek genişlikte, sade ama sıcak bir öğrenci eviydi.

Babası bu karara biraz mesafeli yaklaşsa da, Felix'in büyüdüğünü kabul etmek zorundaydı.

Belki de içten içe, Hyunjin'den biraz olsun uzaklaşacağı için bu durumu memnuniyetle karşılıyordu.

Ancak bilmediği bir şey vardı: Hyunjin, Felix'ten hiç de uzak kalmamıştı.

Aksine, Felix'e her zamankinden daha yakın olmak için onun kaldığı eve oldukça yakın bir yerde bir ev tutmuştu. Bu, yalnızca Hyunjin ve Felix'in bildiği, titizlikle planladıkları bir sırrıydı.

Hyunjin ve Felix, yeni evin tüm detaylarını birlikte düşünerek döşemişlerdi. Mobilyalar, duvar renkleri, perdeler... Her şey Felix'in içini ısıtacak ve Hyunjin'i yanında hissettirecek şekilde seçilmişti.

Felix için bu yeni şehirde bir başka heyecan vardı. Hyunjin'in aynı şehirde, üstelik yakınlarda bir ev tutması, ona büyük bir sevinç ve huzur veriyordu. Her hafta sonu ya da fırsat buldukça Hyunjin'le birlikte vakit geçirebilecek, ona hiç olmadığı kadar yakın olabilecekti.

Babasının baskıları yüzünden Hyunjin'le daha önce istedikleri gibi birlikte olamamışlardı; babası ikisinin ruh eşi olduğunu fark etmek istemese de Hyunjin ve Felix için bu güçlü bağ kaçınılmazdı.

Şimdi ise Felix, Hyunjin'e dilediğince sarılabilecek, onunla özgürce vakit geçirebilecekti. Bu düşünce onu her geçen gün daha da heyecanlandırıyordu.

Hyunjin, Felix'in kaldığı eve on dakikalık yürüme mesafesinde bir daire tutmuştu. Felix ile birlikte her ayrıntıyı düşünerek, özenle döşemişlerdi.

Ev, geniş camlardan gün ışığını içeri dolu dolu alan, ferah ve sade bir yerdi. Hyunjin'in koyu renkli deri koltukları, duvarlardaki birkaç sanat eseri ve salonda küçük bir kitaplık ile odanın görünümünü tamamlıyordu.

Mutfak kısmında Felix için birkaç yemek malzemesi de hazır bulundurmuşlardı. Felix'in sevdiği atıştırmalıklar ve içecekler buzdolabında yerlerini almıştı.

Hyunjin, her hafta sonu bu eve gelmeyi ve hafta içi fırsat buldukça Felix ile vakit geçirmeyi planlamıştı. Felix'in bu şehirde yeni bir düzene alışmasını ve ona destek olmayı istiyordu.

Her hafta sonu, sessizce bu eve gelip Felix'in yanında olmaktan büyük bir mutluluk duyacaktı. Felix de aynı şekilde, bu yeni düzen için çok heyecanlıydı.

Hatta bir çanta kıyafetini Hyunjin'in evine bırakmış, ihtiyaç duyduğunda orada kalabilmek için her şeyi hazırlamıştı.

Felix'in babasının sert uyarılarına ve ona koyduğu sınırlamalara rağmen, Hyunjin'e burada daha özgürce yakınlaşabileceğini bilmek ona huzur veriyordu.

Felix, bu yeni hayatta özgürlüğü keşfetmek ve Hyunjin'le kendini bulmak istiyordu. Hyunjin'in yanındayken hissettiği güven ve huzur, burada daha da güçlüydü.

Ne zaman onu düşündüğünde, kalbinde tarifsiz bir sıcaklık hissediyordu. Bu yeni şehirde Hyunjin'le kendi dünyalarını yaratmış gibi hissetti.

Hyunjin ve Felix'in bu sırrı ikisi arasında bir oyun gibiydi; öğrenci evinde sıradan bir hayat yaşarken, Hyunjin'in yanına gittiğinde bambaşka bir dünyaya adım atıyordu.

Öğrenci evinin hareketli, neşeli ve bazen dağınık ortamından uzaklaşıp, Hyunjin'in yanına geçtiğinde sakin ve dingin bir atmosferle doluyordu.

Felix'in kalbi her hafta sonu Hyunjin'in evine gideceği günü beklerken çarpıyordu. Hyunjin'e duyduğu derin bağ, her geçen gün daha da güçleniyordu ve ikisi de bu yeni düzende birbirlerine olan sevgiyi doyasıya yaşamayı dört gözle bekliyorlardı.