Dangy

Untitled Part 14

Μερικές φορές ντρέπομαι να τον κοιτάξω στα μάτια,νιώθω οτι θα καρφωθώ εκεί και δεν θα μπορώ να ξεκολήσω,οτι θα γίνω ρεζίλι. Αλλά είναι τόσο όμορφος,οποιαδήποτε άλλη δεν θα μπορούσε να ξεκολήσει. 

Κάποιο παιδί από το Α3 μου πέρνει το μπουφάν,θα μπορούσα να νευριάσω όμως δεν θα το κάνω,είμαι δίπλα του και δεν θέλω να χαλάσω τη στιγμή. Τσαντίζεται αυτός για εμένα και το λατρεύω. 

''-Άσε κάτω το μπουφαν της!''του λέει με θυμωμένο βλέμμα,κάθομαι ακόμα πάνω του.

Το αφήνει,τον φοβάται,σχεδόν όλοι το κάνουν,ή μάλλον τον σέβονται,όχι; 

Συνεχίζω να τον κοιτάω,τώρα με κοιτάει κι αυτός. Με κοιτάει πρώτα στα μάτια και σιγά σιγά νιώθω τα μάτια του να προχωράνε,πρώτα στο στήθος μου,εκεί νιώθω πιο άβολα από όλα τα άλλα σημεία του σώματός μου,είναι μικρό και αυτός έχει συνιθήσει σε μεγάλα,αρρωσταίνω στην ιδέα οτι μπορεί κάποια ή ακόμα κάποιες να τον ακουμπάνε. Έπειτα κατευαίνει όλο και πιο κάτω,στα πόδια μου και ξανά στο στήθος μου. 

Γελάω. Κάθε φορά που τον κοιτάω έχω αυτό το χαζοχαρούμενο βλέμμα,δεν είναι επειδή τον κοροιδεύω απλά νιώθω τόσο τέλεια που είμαι μαζί του και μου βγαίνει η χαρά μου! 

''-Γιατί γελάς;''με ρωτάει,αλήθεια περιμένει απάντηση; 

''-Χωρίς λόγο.''λέω και συνεχίζω να γελάω 

''-Ξέρεις οτι όταν μια κοπέλα χαμογελάει χωρίς λόγο σε ένα αγόρι..είναι..''

''-Τι; ''

''-Δεν ξέρεις;''

''-Όχι δεν ξέρω.'',του λέω ψέμματα,φυσικά και ξέρω 

''Κααλάα,θες να σε πάρω αγγαλιά;''αλλάζει γρήγορα θέμα και μ'αρέσει,μπορεί να κατάλαβε οτι ήμουν σε άβολη θέση. Το γεγονός οτι φιληθήκαμε 2 φορές ή μάλλον μια μισή για αυτόν ίσως δεν σημένει και τίποτα,για εμένα σημένει τα πάντα. 

Του γνέφω θετικά,με αγγαλιάζει και το μόνο που μας χωρίζει είναι το διαχωριστικό των δύο θέσεων. 

''-Και για να κάνω λίγο πιο ρομαντική την στιγμή..''λέει και τα δάκτυλα του ενώνονται με τα δικά μου,αυτή είναι η αγαπημένη μου στιγμή. Είμαστε σαν ζευγάρι έτσι,τον κοιτάω,με κοιτάει,μου φιλάει το μάγουλο. Είναι τόσο καλός! 

Γυρνάω να δω τι κάνει η Τέιλορ. Τρώει μαζί με τον Μπέλι. Ο Μπέλι είναι όμορφος,όχι σαν τον Δημήτρη αλλά είναι. Οι φακίδες που σκεπάζουν το πρόσωπο του τον κάνουν πολύ χαριτωμένο και ο συνδυασμός των μαύρων του μαλλιών και τον πράσινων ματιών του είναι υπέροχος. Δεν τον έχω γνωρίσει όμως θα ήθελα,είναι φίλος του δημήτρη,οπότε θα ήθελα. Θέλω να ξέρω τα πάντα για αυτόν,κι εκείνος τα πάντα για εμένα,όμως για εμένα τα πάντα μου είναι αυτός. 

Τα φώτα ξανασβήνουν και η ταινία αρχίζει. Θέλω να την παρακολουθήσω όμως ο Δημήτρης κάνει βλακείες για να μου αποσπάσει την προσοχή. Η Εύουζ μας κοιτάει,είναι έτοιμη να σκάσει από την ζήλεια της. 

Νιώθω το χέρι του να κατευαίνει πιο κάτω από την μέση μου,δεν με βολεύει αυτό που κάνει. 

''-Τι κάνεις εκεί;''του λέω,''πάρε το χέρι σου από εκει.''συμπληρώνω

''-γιατί; δεν είναι εκεί ο ποπός σου..εδώ είναι.''λέει και με χουφτώνει. 

''-δεν εννοώ αυτό,εννοώ οτι δεν με βολέυει.''λέω και πέρνει το χέρι του από εκει,το τοποθετεί και πάλι πίσω στη μέση μου. Το βλέμμα του φένεται να συγκινείτε κι ας μην του αρέσει η ταινία. 

Λίγα λεπτά αργότερα,έχει αρχίσει να βαριέται,το βλέπω. 

''-Άντζελα;''λέει σιγανά 

''-Ναι ''

''-Θες να πάμε τουαλέτα;''

Τι μου λέει τώρα; Τι να κάνουμε μαζί στην τουαλέτα; Είμαι σίγουρη οτι έχει πονηρά πράγματα στο μυαλό του. 

''-Τι λες;''του λέω 

''-Έλα πάμε.''με πιάνει από το χέρι και σηκωνόμαστε,κανείς δεν μας κοιτάει,ακόμα και οι καθηγητές είναι αποροφημένοι από την ταινία. 

''-Τι κάνουμε εδώ;'' του λέω,είμαστε στο φουαγιέ και δεν θέλω να μας πιάσουν να κάνουμε κάτι. 

''-Μπλόφα ήταν. Θες να φύγουμε; Θα πάμε σπίτι μου να κάτσουμε,αν θέλεις φυσικά.'' 

Φυσικά και θέλω να πάω σπίτι του,αλλά πως; Του γνέφω έχοντας βέβαια πολλές ερωτήσεις στο μυαλό μου αλλά τις αφήνω για τώρα.