Dangy

Untitled Part 23

//..\\

Οι μέρες περνάνε γρήγορα,μαζί του.  Έρχομαστε κάθε μέρα όλο και πιο κοντά,και μαθαίνω όλο και πιο πολλά πράγματα για αυτόν,και αυτός για εμένα. Με κάνει τόσο χαρούμενη. Αυτό που ζω μαζί του,δεν το έχω και δεν νομίζω οτι πρόκεται να το ζήσω ξανά,αυτό που ζούμε είναι μοναδικό.

Σήμερα δεν τον έχω δει όλη μέρα,είναι τρίτη ώρα και ξέρω οτι έχει γυμναστική,ξέρω καλύτερα το δικό του πρόγραμμα παρά εκείνος το δικό του. Μπαίνει στην τάξη του και είναι καταυδρωμένος,το φούτερ του το κρατάει στα χέρια του και έχει μείνει γυμνός από πάνω,είναι τόσο σέξυ. Της Εύουζ της τρέχουν τα σάλια και κοιτάει σαν λυσάρα,ηλίθια. 

''-Δεν ήξερα οτι είσαι τόσο γυμνασμένος..''του λέει και του πιάνει το μπάτσο,κρατιέμαι να μην της πω τίποτα,να μην της τραβήξω τα μαλλιά και να μην της τη βάλω να τα φάει. 

''-Δεν ήξερες,κρίμα,τώρα το έμαθες,έφευγες;''λέω και γίνομαι ζηλιάρα γκόμενα,όμως είναι μόνο δικός μου,φένεται να του αρέσει που πήρα τον έλεγχο,δεν θα αφήνω τέτοια κορτισάκια να τον αγγίζουν,μόνο εγώ τον αγγίζω.

Τα μάυρα της μάτια γίνονται ένα,σαν γάτας. Έχει σκάσει από την ζήλεια της,πρέπει να καταλάβει επιτέλους οτι είναι μόνο δικός μου. Είναι πάντα τόσο τσούλα,βγάζει τα βυζιά της έξω για να την προσέξει ο Δημήτρης. Αυτός όχι οτι δεν τα κοιτάει,αλλά δεν της δίνει σημασία. 

//..\\

Με πηγαίνει σπίτι και σε όλη την διαδρομή μου λέει για τα παιδικά του χρόνια. Το σπίτι του στη Σουηδία ήταν δυόροφο,τεράστιο. Η μητέρα του ήταν συγγραφέας και ο πατέρας του μουσικός. Ο θανατός τους προήλθε από ένα ατύχημα. Το αυτοκίνητο τους έπεσε σε μια γέφυρα κοντά στο σπίτι τους και δεν μπορούσαν να σωθούν,έχει περάσει πολλά,δεν θέλω να στεναχωριέται,θέλω να είναι χαρούμενος.

Στο σπίτι μου δεν είναι κανείς τέτοια ώρα,θέλω να κάτσω μαζί του για το μεσημέρι,θα μπορούσαμε να παραγγείλουμε ή να μαγειρέψουμε κιόλας. Μια πλάτη αγοριού φένεται στην εξώπορτα της πολυκατοικίας μου,what? Θεέ μου,είναι ο Χρήστος. Πως ήρθε; Ο Χρήστος,ο πρώην μου,που τώρα πια προσπαθούμε να είμαστε φίλοι,ειναι πιο ψηλός από τον δημήτρη,αλλά όχι πιο όμορφος. 

''-Βρε καλώς την.''λέει και έρχεται και με αγγαλιάζει. Σχεδόν με σηκώνει,και μπορώ να καταλάβω τον θυμό του Δημήτρη,δεν έχουμε μιλήσει για παλιές μας σχέσεις ακόμα. 

''-Τι..τι κάνεις εσύ εδώ; Γιατί δεν είσαι ασβεστοχώρι;'' λέω και δεν μπορώ να κοιτάξω τον Δημήτρη,δεν μιλάει,δεν συστήνεται καν.