Dangy

Untitled Part 53

//..//

Δεν έχει αντίδραση,απλά με κοιτάει με ανοιχτό το στόμα. Έχω εκνευριστεί μαζί της και φεύγω. Έχω ήδη ετοιμάσει τις βαλίτσες και του Δημήτρη επίσης. Δεν πειράζω τίποτα άλλο. Το ημερολόγιο του το αφήνω εκεί. Στο σπίτι εκείνο έχει τα πάντα. Ελπίζω να μπορώ να επιζήσω με τα αγγλικά γιατί δεν ξέρω γρι σουηδέζικα.

//..//

Απόψε . Μετράω τις ώρες για να φύγουμε. Κι αν κάτι δεν πάει καλά; Αν δεν προλάβω να πάω; Αν δεν έχει θέσεις το ελικόπτερο; Θα φύγει και τι; Θα μείνω μόνη; Τρέμω και μόνο στη σκέψη. Το μυαλό μου θωλώνει, ζαλίζομαι. Δεν ξέρω αν θα τα καταφέρουμε.
Παίρνω τηλέφωνο τον Χρήστο,πρέπει να τον αποχερετήσω. Έστω και από το τηλέφωνο.

''-Χρήστο;'' λέω σιγανά.

''-Άντζελα! Τι έπαθες; Είναι 2 το βράδυ.''

''-Ναι,συγγνώμη. Απλά,φεύγω απόψε με τον Δημήτρη,στη Σουηδία,για πάντα. Να είσαι καλά και να προσέχεις καλέ μου,και προσέχεις και την Μάριαζ. Είναι υπέροχη και σου αξίζει μια τέτοια. Ελπίζω να σε ξαναδώ κάποτε.''λέω και κλαίω.

''-Μα τι ; πως ; πότε; Αχ βρε Άντζελα! Κι εσύ να προσέχεις.'' λέει και το κλίνω. Ποιά έμεινε; Η Τέιλορ!

''-Τέιλορ;''

''-Ναι; ''

''-Η κολλητή σου είμαι. Η Άντζελα. ''

''-Σώπα. Τι έγινες εσύ ρε; Που χάθηκες; Σχολείο δεν ερχόσουν και τώρα για ένα καφέ δεν πήρες. Ντροπή σου. '' λέει χαριτωμένα ενώ εγώ πλαντάζω .

''-Συγγνώμη,απλά,είναι τόσα πολλά που έχω παραλέιψει να σου πω, και τώρα δεν έχω ούτε τον χρόνο ούτε την ελευθερία να στα πω. Απλά θέλω να σου πω οτι ήσουν η καλύτερη κολλητή που θα μπορούσα να έχω. Σε αγαπώ.''λέω και το κλείνω.

Πάει 3 μισή και φεύγω. Το λεωφορείο έρχεται αμέσως και σταματάω στις φυλακές. Είναι σαν έρημος. Πηγαίνω στην πίσω αυλή,εκεί που μου είπε ο Δημήτρης. Βλέπω ένα ελικόπτερο,έναν τύπο με ράστα και κάτι άλλους μαντράχαλους. Είμαι η μόνη γυναίκα εκεί πέρα και νιώθω άβολα. Ο Δημήτρης δεν είναι εκεί .

''-Θέλεις κάτι;'' μου λέει ο τύπος με τα ράστα.

''-Εμ..βασικά,ψάχνω τον Δημήτρη. Αλεξόπουλο; ''

''-Είσαι η άντζελα; '' λέει και γνέφω.

''-Ναι,ο Δημήτρης μας έχει πει ότι είσαι σημαντική για αυτον. Κρίμα που δεν μας νοιάζει. '' λέει και ανοίγω διάπλατα τα μάτια μου. ΤΙ σκατά; Νιώθω το κεφάλι μου μέσα σε μία μαύρη σακούλα και ένα σπρέι να με κοιμίζει. Πέφτω.

DIMITRI'S POV

Είναι 4. Τρέχω έξω κρυφά και είναι όλοι εκεί. Μόνο αυτή λείπει. ΤΙ στο διάολο; Μπαίνουν όλοι μέσα και ο Λούκας περιμένει να μπω κι εγώ.

''-Δεν ήρθε; ''λέω στον Λούκα

''-όχι φίλε,λυπάμαι. '' ΤΙ; Δεν μπορεί να μην ήρθε. Υποσχεθήκαμε κάτι. Για πάντα.

''-Δεν φέυγω χωρίς αυτή. Θα περιμένουμε. ''

''-Ρε Δημήτρη,βιαζόμαστε. Αν βγει κανάς φύλακας θα φάει ο καθένας από εσάς άλλα 10 χρόνια κι εγώ άλλα τόσα. Δεν άξιζε αν δεν ήρθε. Θα βρεις άλλη γάματη.''

''-Βούλοστο γαμώτο σου. Φυσικά και άξιζε. Μόνο αυτή είναι για μένα το καταλαβαίνεις; μόνο αυτήν.''

''-Στ'ρχίδια μου. Εμείς φεύγουμε,αν θες έλα. Αν όχι κάτσε εδώ και περίμενε αυτή και τα 10 χρόνια φυλακής να έρχονται . '' ο πούστης δεν καταλαβαίνει. Τα χάνω σχεδόν. Γιατί δεν ήρθε; Το τηλέφωνο της το έχει κλειστό και δεν μπορώ να τη βρω πουθενά. 10 χρόνια ακόμα; Αν φύγω όμως..γαμώτο Άντζελα.

Νιώθω πολλά για αυτό το γαμημένο κορίτσι. Μπορώ να νιώσω κι άλλα περισσότερα. Δεν θέλω να χαθούν. Δεν ήρθε όμως. Φένεται οτι αυτή δεν ένιωθε τα ίδια. Μαλάκα Δημήτρη. Πήδημα ήθελε κι αυτή. Πήδημα και φήμη. Τα έχω χάσει. Τρελένομαι στην ιδέα οτι τώρα μπορεί να γαμιέται με τον Στέφαν τον Χρήστο ή όποιον μαλάκα την ακουμπίσει. Θα την ακουμπάει άλλος τώρα; Αυτή το επέλεξε. Κλείνω τα συναισθήματα μου για αυτήν. Την διαγράφω . Δεν έρπεπε να αρχίσω να νιώθω καν για αυτήν. Είχα κάνει γαμημένα όνειρα για μας. Τελικά δεν άξιζε΄,λέω από μέσα μου και φεύγω.

//..//
<<Ο Δημήτρης φέυγει,χωρίς την Άντζελα. Δεν ήξερε όμως πόσο τον αγαπούσε,δεν ήξερε οτι ήταν τα πάντα για αυτήν. Βασικά,το ήξερε,απλά δεν ήθελε να το παραδεχτεί. Δεν είχε συνιθίσει να αγαπιέται ούτε και να αγαπάει. Ήταν τα πάντα του. Τώρα είναι έτσι. Αυτός μακρυά της,και κυνηγημένος από την ελληνική αστυνομία και αυτή ''παγιδευμένη'' και μόνη,χωρίς αυτόν. Πως θα είναι άραγε η ζωές του μετά από αυτό το τραγικό γεγονός; Τι τους επιφιλάσει η μοίρα;>>

 ΒΙΒΛΊΟ 1ο ΤΈΛΟΣ.