Untitled Part 39

20 2 0
                                    

Ο Δημήτρης χαμογελάει μόλις με ακούει να μιλάω έτσι για αυτόν,λες και δεν το περίμενε,λες και δεν ξέρει ότι είναι ο μοναδικός για μένα. Δεν μπορώ να ανασάνω από την ομορφιά του. Τα λακκάκια του αναγράφονται στα ζυγωματικά του και είναι πραγματικά πανέμορφος,οποιαδήποτε θα λύγιζε στην ομορφιά του. Μου πιάνει το χέρι και το φιλάει ενώ ταυτόχρονα με κοιτάει και το βλέμμα του είναι τόσο σέξι.

Με βάζει πάνω στο μηχανάκι και πηγαίνουμε πολύ γρήγορα. Τα μαλλιά μου ανεμίζουν και η μυρωδιά του είναι κόντρα στο πρόσωπο μου. Γυρνάμε στους δρόμους ώρες τώρα,έχει πάει 2 τα χαράματα και δεν ξέρω που με πάει. Το τηλέφωνο του Δημήτρη χτυπάει.

''-Να στο σηκώσω;''λέω

''-Θα χαλαστούμε πάλι..''λέει και δεν καταλαβαίνω και το σηκώνω.

''-Νναι;''λέω κάπως.

''-Άντζελα; Εσύ είσαι; ''η φωνή είναι γνωστή αλλά δεν μπορώ να καταλάβω ποιος είναι

''-Ναι λέω,ποιός είναι;''

''-Η Λόπη! Άκου! Η Εύουζ πήρε και φίλησε επίτηδες μπροστά στην Μάριαζ τον Χρήστο και της πετούσε υπονοούμενα,πλακώθηκαν και η Μάριαζ είναι στο νοσοκομείο..η Εύουζ δεν έπαθε τίποτα εκτός από μια μελανιά,κακό σκυλί  ψώφο δεν έχει..και η Μάριαζ έπεσε στο τραπέζι και χτύπησε στο κεφάλι..και μού είπαν να πάρω τηλέφωνο τον Δημήτρη μιας και είναι αδέλφια. Είναι σοβαρά. Μπορεί να έρθει νοσοκομείο; θα τον χρειάζεται. ''λέει και κοιτάζω τον Δημήτρη με γουρλομένα μάτια.

Σταματάμε την μηχανή και με κοιτάει με το ύφος του τύπου <<τι στο πούτσο έγινε;>>. Κλείνω την Λόπη και εξηγώ στον Δημήτρη και βιαστικά βάζει μπρος την μηχανή. Την αγαπάει. Ακόμα κι αν την βρίζει,ακόμα και αν τσακώνεται συνέχεια μαζί της,ακόμα κι αν λέει πως δεν την αγαπάει,την αγαπάει.

//..\\

Σε όλη την διαδρομή βρίζει από μέσα του αλλά χωρίς να το θέλει ακούγονται. Μάλλον ήθελε να περάσει την νύχτα μαζί μου,κάπου ρομαντικά,ή γενικά κάπου μαζί μου,κι εγώ αυτό ήθελα και μας χάλασαν τα σχέδια. Η Εύουζ είναι τόσο ηλίθια! Την Μάριαζ την συμπαθώ πολύ,κι ας έλεγε και λέει όλα αυτά τον Δημήτρη.

Φτάνουμε στο νοσοκομείο και ο Δημήτρης τρέχει ανήσυχος να βρει την Μάριαζ και εγώ τον ακολουθώ από πίσω. Μόλις βρίσκουμε το θάλαμο την βρίζει κι έπειτα την αγγαλιάζει . Χαίρομαι που είναι καλά με την αδελφή του,έχει αυτό που εγώ δεν είχα ποτέ. Κι πραγματικά χαίρομαι για αυτόν. όταν είναι αυτός καλά είμαι κι εγώ.

DangyWhere stories live. Discover now