Dangy

Untitled Part 33

//..\\

Η μητέρα μου μπένει φουργιόζη και τρελαμένη μέσα στο σπίτι. Κάθομαι στον καναπέ βλέποντας τηλεόραση αλλά μου την κλείνει. 

''-Τι κάνεις εκεί;'' λέω και την κοιτάω με θυμό,έβλεπα κάτι που με ενδιέφερε. 

''-Άντζελα,δεν ξέρω τι μου έχεις κρύψει όλο αυτόν το καιρό..με ποιόν βγένεις παιδί μου; '' τι με ρωτάει; πως το έμαθε;

''-Άκουσε με..είμαι δεκαεφτά χρονών κοπέλα,μπορώ να έχω αγόρι.''

''-Μπορείς..φυσικά και μπορείς,εγώ τον ξέρω;  Εσύ βασικά τον ξέρεις; '' 

''-Φυσικά και τον ξέρω γιατί έχεις τόσο μεγάλο πρόβλημα;'' δεν καταλαβαίνω πως το έμαθε,από ποιόν και τι πρόβλημα έχει που έχω αγόρι..

''-Έχω τόσο μεγάλο πρόβλημα γιατί πήρα τις εξετάσεις αίματος σου! Αυτός ο τύπος σου έχει κολλήσει AID'S. Ξες τι πάει να πει αυτό άντζελα; οτι πέρνει ναρκωτικά,οτι είναι μολυσμένος και οτι τώρα έχεις μολυνθεί κι εσύ. Και αυτός ο ιός δεν φεύγει άντζελα,τα παιδιά σου θα το έχουν! Καταλαβαίνεις τι έχει γίνει άντζελα; '' τρελένεται και το ίδιο κι εγώ. AID'S? θεέ μου,χάνω τη γη κάτω από τα πόδια μου και δεν ξέρω τι να της απαντήσω. Τρέχω και πηγαίνω να πάρω το λεωφορείο,θα πάω στον Δημήτρη,πρέπει να μου εξηγήσει! 

Πηγαίνω και χτυπάω θυροτηλέφωνο.

''-Ναι;'' λέει σιγανά

''-Δημήτρη άνοιξε μου..η άντζελα είμαι.''

Μου ανοίγει και τρέχω πάνω να ανέβω. Λαχανιάζω. Είναι μισό γυμνός,φοράει μόνο το μποξεράκι του και είναι πανέμορφος αλλά πρέπει να ξεκαθαρίσω. Έχω έναν ιό στο σώμα μου και δεν θα φύγει,και φταίει αυτός. 

''-Δημήτρη ξέρεις..είχα ζαλάδες και πυρετούς αυτές τις μέρες..και έκανα κάποιες εξετάσεις αίματος..''λέω όσο πιο ψύχραιμα μπορώ..''και τι στο καλό δεν μου έλεγες τόσο καιρό δημήτρη;'' 

DIMITRI'S POV 

Είναι θυμωμένη και έτοιμη να κλάψει..ήξερα οτι θα το μάθαινε κάποια στιγμή αλλά όχι τόσο σύντομα. Θα φύγει,σίγουρα θα φύγει. 

''-Άντζελα..συγγνώμη,δεν ήθελα να σε πληγώσω δεν θα το έκανα ποτέ.'' 

''-Το έκανες όμως δημήτρη! Κι όχι μόνο σε μένα αλλά και σε άλλα κορίτσια,αυτές δεν της σκέφτηκες;''λέει και δάκρυα πλημμυρίζουν το υπέροχο πρόσωπό της. 

''-Αυτές δεν με ένοιαζαν! Δεν με ένοιαζε αν τις πλήγωνα,αν της κατάστρεψα,γιατί δεν ένιωθα τίποτα. Νιώθω μόνο μαζί σου,και αυτό με πληγώνει περισσότερο από εσένα. '' 

''-Αχ δημήτρη..και τώρα; τι θα κάνω; τα παιδιά μου θα βγουν με μόλυνση; Με αρρώστια; Θα ζω έτσι για πάντα δημήτρη; δε το θέλω αυτό..''λέει και πέφτει στην αγγαλιά μου,δεν έχει φύγει ακόμα,με αγαπάει στα αλήθεια γαμώτο και την κατέστρεψα. 

''-Μωρό μου ηρέμησε..θα το περάσουμε μαζί..ηρέμησε..''της λέω χαιδεύοντας της τα μαλλιά καθώς έχει σχεδόν αποκοιμηθεί στα μπράτσα μου. Όταν ξυπνήσει θα της τα εξηγήσω όλα,θα την κάνω καλά. 

Angie's POV

Ξυπνάω και βρίσκομαι στην αγγαλιά του. Οποιαδήποτε άλλη στη θέση μου νομίζω θα τον έβριζε,θα τον ρεζίλευε και θα τον παρατούσε,αλλά εγώ όχι..ίσως αυτό να είναι το σωστό και για τους δυό μας αλλά δεν αντέχω να το κάνω. Τον λατρεύω τόσο πολύ,θα ήθελα να καταστραφώ μαζί του,και δεν με νοιάζει τίποτα άλλο.

''-Δημήτρη;΄''λέω και τον κοιτάω βαθιά στα μάτια.

''-Ναι μωρό μου..''

''-Δεν θα σε αφήσω..''λέω και τα μάτια μου ξανακλείνουν.

Είναι συγκινημένος,δάκρυα τρέχουν από το υπέροχα λέιο πρόσωπό του και με φιλάει. Νιώθω υπέροχα μαζί του,έστω και τώρα. Η μητέρα μου δεν θα θέλει να με ξαναδει,θα αρχίσει το κύρηγμα ξανά και ξανά

''-Μπορώ να μείνω μαζί σου για μερικές μέρες;''λέω στο δημήτρη

''-μπορείς να μείνεις για όσο θες.'' λέει και πεταλούδες τριγυρίζουν το στομάχι μου ξανά. Με αγγίζει και ρίγος πιάνει όλο μου το κορμί . Λατρεύω να με αγγίζει. Κάθε άγγιγμα από οποιονδήποτε άλλον θα μου ήταν σκέτη αηδία.