Dangy

Untitled Part 51

//..\\

Μία βδομάδα χωρίς αυτόν. Τα λεφτά μαζέυονται αλλά το ποσό που μου ζητάει ο δικηγόρος είναι απίστευτο. Δεν ξέρω πως θα το βγάλω. Σήμερα είναι το επισκεπτήριο και θα πάω να δω το Δημήτρη. Μου έχει λείψει τόσο. Τα μάτια του,τα μαλλιά του, η αγγαλια του.

Ένας αστυνόμος με οδηγεί σε αυτόν. Πρώτη φορά μπαίνω σε φυλακή. Είσαι φυλακισμένος πίσω από κάτι σκουριασμένα σίδερα. Πως το κάνουν αυτό; Σου παίρνουν την ελευθερία,τη δική του ελευθερία. Γαμώτο. Ουρλιάζω μέσα μου.

Τον βλέπω. Φοράει ένα λαδί,βρώμικο μπλουζάκι και φένεται κουρασμένος. Και πάλι όμως είναι τόσο σέξι. Θα μπορούσα να τον φιλάω ακόμα και με το πιο βρώμικο μπλουζάκι για πάντα. Πειράζει τα μαλλιά του με τα δάκτυλα του όπως κάνει πάντα και είμαι έτοιμη να καταρεύσω. Δεν πιστεύω αυτό που βλέπω. Να είμαι αναγκασμένη να τον βλέπω πίσω από ένα τζάμι και να του μιλάω από ένα γαμημένο τηλεφωνάκι φυλακής. Με κοιτάει και φένεται έκπληκτος. Αρχίζει να φένεται σιγά σιγά το χαμόγελο του,τα λακκάκια του σχιματίζονται και πάει να βγει από το τζάμι για να με αγγαλιάσει ή να με φιλήσει ή οτιδήποτε που ξέρει οτι θα με κάνει να πετάω. Δεν τον αφήνουν όμως και το χαμόγελο του μετατρέπεται σε μίσος προς τους μαλάκες μπάτσους.

Κάθομαι απέναντι του. Η καρδιά μου κάνει αυτά τα περίεργα που κάνει και μπορώ να νιώσω τους παλμούς του να είναι δυνατοί. Σηκώνει το ακουστικό. Ακούω την ανάσα του και διαβάζω τα χείλη του. Είναι ταλαιπωρημένος,τι σκατά του κάνουν.

''-Μωρό μου,ήρθες..''

''-Ναι,ήρθα. Δεν ξέρω τι να σου προτοπώ μωρό μου,βρήκα ένα καλό δικηγόρο και ξαναέπιασα δουλειά εκεί που δούλευα. Θα μαζέψω τα χρήματα και θα βγεις,δεν θα σε αφήσω εδώ μέσα,δημήτρη νιώθω τόσο κενή χωρίς εσενα..''

''-Εκεί με το Στέφαν το μαλάκα; Γαμώτο Άντζελα! Δεν είμαι δίπλα σου και θα βρει ευκαιρία. Θα τα σπάσω όλα!''λέει και φωνάζει,μας κοιτάνε όλοι.

''-Ο Στέφαν έχει παρετηθεί μετά τον καυγά σας και εγώ πήρα τ θέση του! Και επιτέλους Δημήτρη,σταμάτα να γίνεσαι τόσο αλλαζόνας,για σένα το κάνω,για μας! Είμαι δική σου γαμώτο κατάλαβε το.''

Πλησιάζει πιο κοντά στο τζάμι και ψυθιρίζει,με δυσκολία ακούω τι λέει.

''-Απλά δεν καταλαβαίνεις οτι ο καθένας μπορεί να βρει την γαμημένη ευκαιρία και να έρθει πιο κοντά σου. Και πίστεψε με,αν σε αγγίξει ο οποιοςδήποτε θα τον γαμήσω..ε και επίσης δεν χρειάζεται να μαζέψεις λεφτά..έχω σχέδιο.''

Τι;

''-Τι έχεις; τι λες δημήτρη; πρέπει να βγεις νόμιμα από δω,αλλιώς θα είσαι κυνηγημένος για μια ζωή. Είσαι πολύ νέος γαμώτο. Κι τι σχέδιο; ''

''-Μη φωνάζεις! Έχω κάτι φίλους,έχουν νοικιάσει ένα ελικόπτερο και είμαστε σε επαφή. Μόλις βρω τη κατάλληλη ευκαιρία θα φύγουμε.''

''-ΦυγουΜΕ;που θα πάμε;'' μένω έκπληκτη

''-Εσύ κι εγώ άντζελα. Θα πάμε στη Σουηδία,μόνιμα αυτή τη φορά. Εδώ θα είμαι κυνηγημένος όπως είπες,αν με αγαπάς θα έρθεις μαζί μου. Δηλαδή,δεν μπορώ να φύγω χωρίς εσένα. Σε παρακαλώ.''λέει και με κοιτάει με αυτό το θλιμμένο βλέμμα.

''-Αμάν Δημήτρη.''λέω και του στέλνω ένα φιλί,θα ξαναπάω σε δύο μέρες που έχει επισκεπτήριο .

Περπατάω στους δρόμους για να πάω σπίτι,σε όλη τη διαδρομή σκέφτομαι. Έχω κάνει τόσα πολλά για το Δημήτρη. Έχω αφήσει το σχολείο,έχω πει χιλιάδες ψέμματα στους γονείς μου και τους έχω εγκαταλείψει χωρίς να τους έχω πει καν που πάω,τους αφήνω να υποφέρουν για εμένα. Έχω ''χάσει'' την Τέιλορ,δεν μιλάμε ποτέ σχεδόν. Τον γιώργο,τον κολλητό μου,ούτε ξέρω αν ζει ή αν πέθανε. Έχω γίνει δότης του AID'S. Έχω ξεπαρθενιαστεί από την πρώτη βδομάδα και έχω κάνει άλλα τόσα μαζί του σε μικρό χρονικό διάστημα. Έχω ταξιδέψει μαζί του μέχρι τη σουηδία. Τον εμπιστέυτηκα αυτόματα και αν και έχω ολοκληρωτικά καταστραφεί τον αγαπώ. Και τον αγαπάω δυνατά. Θα μπορούσα να κάνω άλλα τόσα μαζί του. Αρκεί να είναι μαζί μου. Νιώθω ασφάλεια κοντά του . Δεν μπορώ καν να κάνω μια σκέψη,μια υπόθεση για τη ζωή μου χωρίς αυτόν. Αν πω ναι και μείνω μαζί του εκεί για πάντα,΄θα είναι όλα τέλεια,υποθέτω. Εκεί θα είναι νόμιμος,δεν τον ξέρει κανείς. Δεν ξέρει κανείς οτι σκότωσε. Αν όμως με παρατήσε; τι θα κάνω; Αν δεν πάω μαζί του θα πρέπει να γυρίσω σπίτι μου,η ζωή μου θα είναι πάλι βαρετή. Θα με πρίζει η μητέρα μου για τις θεραπείες,για να της πω τα πάντα γιατο Δημήτρη,θα ξαναρχίσω σχολείο και θα ξαναβλέπω τα μόύτρα της Εύουζ. Νομίζω έτσι θα είναι η ζωή μου χωρίς αυτόν. Μια σκέτη κόλαση.