Dangy

Untitled Part 52

//..\\
Όλη η βδομάδα  μου πέρασε σκέφτοντας το τι θα κάνω. Σήμερα θα πάω να δω ξανά τον Δημήτρη,να μιλήσουμε λίγο καλύτερα. Να ξεκαθαρίσουμε. Θα μπορώ να βρω τα λεφτά για να τον βγάλω,ίσως πάρει λίγο καιρό αλλά τουλάχιστον θα είμαστε καλά,νόμιμοι και όχι κυνηγημένοι,και καλά. Θα είμαι ήρεμη,στη χώρα μου και με αυτόν.
Η Μάριαζ μου κορνάρει με το αμάξι της για να κατέυω. Θα πάμε μαζί στο Δημήτρη,θα ήθελα να ανοίξω κουβέντα να της το πω για το σχέδιο του Δημήτρη,αλλά μπορεί να μην της το έχει πει ακόμα.
''-Ξέρεις..έχω βρει έναν καλό δικηγόρο,ακριβό βέβαια αλλά καλό. Θα τον πληρώσω και έχει πολλές πιθανότητες να βγει γρήγορα. Τι λες; θα βοηθήσεις;'' της λέω
''-Εμ,δεν ξέρω. Βασικά,ξέρω οτι στο έχει πει ο Δημήτρης,για το σχέδιο. Εγώ είμαι μαζί του. Αν πας μαζί του,θα πρέπει να τα αφήσεις όλα πίσω,για πάντα. ή για όσο είσαι μαζί του.Αν όχι θα πρέπει να τον ξεχάσεις Άντζελα,για πάντα. '' λέει και νιώθω ένα σφίξιμο στη καρδιά μου. Ξέρω οτι είναι μεγάλη απόφαση αλλα πιστεύω έχω πάρει την απόφαση μου. όσο καλή ή κακή μπορεί να είναι .
Τον βλέπω πάλι από τα κέλιά και αχ νιώθω τόσο κενή και τόσο..τόσο μόνη. Φοράει την ίδια μπλούζα,μαύροι κύκλοι και είναι ταλαιπωρημένος. Τους μισώ που τον κάνουν να περνάει έτσι,χάλια! Μισώ την Εύουζ θα την κάνω να περάσει χάλια σε αυτή της ζωή.
''-Μωρό μου μου έλειψες..τα σκέφτηκες αυτά που σου είπα; Έχω συννενοηθεί με τον φίλο μου,σε ΄5 μέρες στη πίσω αυλή στις 4 το βράδυ. Θα φύγουμε ή θα φυγω μόνος.''
''-Δημήτρη,ξέρεις οτι δεν μπορώ να ζήσω μακρυά σου,αυτό που μου έβαλες ήταν μεγάλο δίλλημα αλλά αδιέξοδος. Φυσικά και θα έρθω μαζί σου. Θέλω όμως να μου υποσχεθείς κάτι. Θα είμαστε για πάντα μαζί,θέλω αυτό να κρατήσει για πάντα. Θέλω να πεθάνω ξέροντας οτι θα πεθάνω ενώ έχω περάσει την ζωή μου μαζί σου. Μη με αφήσεις.''λέω και σχεδόν δακρίζω.
''-Το υπόσχομαι .''λέει και μου στέλνει φιλάκια από το τζάμι.
Τον αποχερετώ και φεύγω με την Μάριαζ. Έχω 5 μέρες να ετοιμάσω τα πάντα,και να πω στους γονείς μου τι κάνω..ίσως όχι όλα βέβαια.
Αποφασίζω να πω τη Μάριαζ να με αφήσει στο σπίτι μου. Δεν ξέρω τι έχω να αντιμετωπίσω,τους φοβάμαι λίγο αλλά οτι και να μου πουν εγώ θα φύγω. Ο Δημήτρης είναι οτι πιο πολυτιμότερο έχω,κάτι παραπάνω από την μαμά μου και τον μπαμπά μου όσο περίεργο κι αν ακούγεται αυτό.Χτυπάω θυροτηλέφωνο,το αμάξι είναι κάτω οπότε είναι σπίτι. Τρέμω στο τι θα πω,αλλά παίρνω βαθιές ανάσες και μπάινω.
''-Αγγελικούλα μου!''λέει ο μπαμπάς μου και με αγγαλιάζει .
''-Άντζελα μπαμπά! Η μαμά;''
''-Εδώ είναι,μας έχει φάει η αγωνία,η μάνα σου έχει πέσει στα ψυχοφάρμακα,οτι φταίει αυτή που έφυγες..''
''-όχι όχι. Θέλω να σας μιλήσω. για αυτό ήρθα άλλοστε.''
''-Νικολέτα! Έλα 'δω. Ήρθε.''
Η μαμά μου με βλέπει και τα μάτια της είναι κατακόκκινα . Κρατάει χάπια και νερό. Την έχω καταντήσει χάλια και νιώθω άσχημα γαμώτο. Με αγγαλιάζει και κλαίει. Μην κλάψεις άντζελα,είσαι δυνατή. Δείξε πως έχεις γίνει μια σωστή και ανεξάρτητη γυναίκα.
''-Μαμά,μπαμπά. Καταρχάς θέλω να σας ζητήσω ένα μεγάλο συγγνώμη που έφυγα,και δεν είπα τίποτα,που σας άφησα να ανησυχείτε για το τίποτα. Ο λόγος μαμά κι μπαμπα ήταν ο δημήτρης. Ο Δημήτρης είναι..δεν ξέρω αν θα καταλάβετε,πλέον τα πάντα για μένα. Μέναμε σε ένα ωραίο σπίτι στο κέντρο και τώρα θα πάμε στη Σουηδία μαζί με τους γονείς του. Η θεραπεία μου πάει πολύ καλά,σχεδόν έχω απαλαχτεί από τον ιό,θέλω να καταλάβετε οτι με προσέχει σαν τα μάτια του. Κι ότι και να μου πείτε εγώ θα πάω.'' λέω και νιώθω να φεύγει ένα βάρος από μέσα μου.
Το βλέμμα των γονιών μου είναι απερίγραπτο. Δεν ξέρουν τι να πουν,τους καταλαβαίνω. Αλλά αυτοί δεν καταλαβαίνουν εμένα. Η μαμά μου πέρνει μια βαθιά ανάσα και ο μπαμπάς μου της κρατάει το χέρι,μάλλον για να συγκρατήσει το στόμα της.
''-Άντζελα..δεν ξέρω τι να σου πω. Νιώθω άχρηστη,οτι έχω απετύχει ως μητέρα. Δεν σε μεγάλωσα για να κολλήσεις αρρώστια και να φύγεις με έναν άγνωστο σε άλλη χώρα. Σε μεγάλωσα για να πάρεις το πτυχίο σου,να κάνεις ταξίδια και να ασχοληθείς με το τραγούδι όπως ήθελες. Αυτά δεν ήταν τα όνειρα σου; Είσαι ευτυχισμένη ΄λοιπόν που με έχεις καταντήσει έτσι; Είσαι ευτιχισμένη που έχεις καταντήσει  εσύ έτσι;'' λέει και δάκρυα κυλάν από τα μάτια της.
''-Μαμά..είμαι ευτυχισμένη με τον Δημήτρη όσο δεν ήμουν ποτέ στη ζωή μου,μέχρι να τον γνωρίσω δεν πίστευα οτι μπορεί κάποιος να είναι τόσο χαρούμενος . Αν όντως με αγαπάς όπως λες και θες να είμαι ευτυχισμένη θα με αφήσεις να το κάνω και θα μου δώσεις τη ευχή σου κιόλας.! Αλλιώς θα μείνεις με τις τύψεις οτι έκανες την κόρη που δεν έκανε αυτό που ήθελε. '' νιώθω δυνατή για πρώτη φορά. Τα λέω όπως τα νιώθω και το ευχαριστιέμαι.