Dangy

Untitled Part 29

//..\\

Είμαστε ήδη πέντε μέρες μαζί και όλα πηγαίνουν τέλεια,φοβάμαι και μόνο στη σκέψη οτι μπορεί να μαλώσουμε και να χαλάσει όλο αυτό που έχουμε. Είναι πρωί,και ξυπνάμε αγγαλιά,το φως του ήλιου μπένει στα μάτια μας και μας ξυπνάει κάπως δυσάρεστα,θα κοιμόμασταν κι άλλο. Η κλειδαριά της πόρτας όμως ανοίγει.

''-Σκατά. Τι δουλειά έχεις εδώ,σου είπα να μη έρθεις.'' λέει ο Δημήτρης και ντυνόμαστε γρήγορα ψάχνοντας τα ρούχα μας τα οποία είναι πεταγμένα στο πάτωμα εδώ κι εκεί. 

Η Μάριαζ μπαίνει μέσα και δεν είναι μόνη της. Είναι μαζί με τον Χρήστο. WHAT? Γνωρίζονται μονάχα μία βδομάδα και τον φέρνει και στο πατρικό της; Η όπως σκατά λένε το σπίτι που έμενε με τον πατέρα της και της μητριά της και τον θετό αδελφό της. Τον κοιτάζω κάπως,πρέπει να τη θέλει πολύ για να έρχεται μαζί της στην άλλη άκρη της ευρώπης. 

''-Κι εγώ σου έχω πει πολλά για τα οποία δεν με ακους!''του την μπένει η Μάριαζ και ο Δημήτρης φένεται αναστατωμένος. 

''-Μπορούμε να μείνουμε και οι δύο εδώ,εγώ στο δωμάτιο μου με τον Χρήστο κι εσύ με την..στο δικό σου.''λέει και με δείχνει. Ξέρω οτι θυμάται πως με λένε αλλά δεν το λέει για κάπιο λόγο.

''-Όχι..δεν θέλω,θα φύγουμε.''λέει και με τραβάει από το χέρι,ανεβαίνουμε πάνω και πακετάρουμε. 

''-Θα μπορούσαμε να κάνουμε αυτό που λέει,ε;'' λέω και προσπαθώ να μη νευριάσει. 

''-Να κάνω αυτό που θέλει; ΌΧΙ! Είναι σκύλα ρε Άντζελα, δεν το καταλαβαίνεις; Θέλει να μου κάνει τν ζωή δύσκολη,θέλει να γίνετια το δικό της.''νευριάζει. 

Κάνω οτι μου λέει για να μην θυμώσει μαζί μου,για να μην μαλώσουμε. Κατευαίνουμε στο σαλόνι και ο Δημήτρης πηγαίνει να κλείσει εισητήρια και να αποχερετήσει τους φίλους του. Μου λέει να προσέχω και να μην ξενοίγουμε στην αδελφή του,δεν την αποκαλεί αδελφή του ποτέ. 

''-Χρήστο τι σκατά κάνεις εδώ; δεν την ξες σχεδόν καθόλου και έρχεσαι μαζί της;'' λέω σιγανά στο αυτί του όσο η Μάριαζ σημαζεύει. 

''-Δεν καταλαβαίνεις. Πρώτη φορά νιώθω έτσι με την πρώτη..εννοώ οτι και μαζί σου ήταν ωραία..αλλά όχι έτσι.'' προσπαθεί να με κάνει να ζηλέψω; Δεν το καταφέρνει.

Τον αφήνω να ζήσει τον ''μεγάλο του έρωτα'' και περιμένω σιωπηλά τον Δημήτρη.

Έρχεται μέσα με τα εισητήρια στο χέρι,και πέρνει τις βαλίτσες,μου κάνει νόημα να πάρω κι εγώ τις δικές μου και να φύγουμε. Δεν λέει ούτε γεια και απλά κλείνει τη πόρτα. Του χάλασε τη διάθεση,τώρα θα γυρίσουμε Ελλάδα; Δεν θέλω,ήταν τόσο ωραία ατές τις πέντε μέρες.

Είμαστε ήδη στο αεροδρόμιο και δεν έχουμε μιλήσει ακόμη. Προσπαθώ να ανοίξω κουβέντα. 

''-Μην στεναχωριέσαι..θα περάσουμε αλλού τις υπόλοιπες μέρες μας.''

''-Που; Στο σπίτι μου και στο σπίτι σου; Σε παγκάκια; Εγώ ήθελα να σου προσφέρω κάτι άλλο,κάτι ξεχωριστό και όχι τα συνιθισμένα!''

Το αεροπλάνο προσγειώνεται και εμείς μπένουμε μέσα. Σε όλο το ταξίδι δεν μιλάμε και είναι μουτρωμενος. Ξέρω οτι του χάλασε τα σχέδια αλλά δεν πειράζει,περνάω υπέροχα οπουδήποτε κι αν είμαι μαζί του. Οι γονείς μου θα λείπουν για μία βδομάδα ακόμη,θα μπορούσαμε να μείνουμε σπίτι μου. 

Πατάμε Ελλάδα και η διάθεση μου χαλάει καταυεθείαν. Δεν μου αρέσει που ξαναέρχομαι εδώ,δεν μου αρέσει σχεδόν τίποτα εδώ εκτός από αυτόν. Περπατάμε προς την έξοδο του αεροδρομίου και δεν μιλάμε,δεν μου αρέσει αυτό. Δεν μου πιάνει καν το χέρι,με αυτή θύμωσε εμένα δεν μιλάει. 

''-Τώρα τι; δεν θα μιλάμε; '' λέω προσπαθώ να καταλάβω ή τουλάχιστον να του φτιάξω το κέφι 

''-Απλά άστο..πήγενε σπίτι σου και θα τα πούμε'' δεν με κοιτάει καν στα μάτια όταν το λέει και φεύγει. Με αφήνει μόνη μου στο αεροδρόμιο. Θα πάρω ταξί για να πάω σπίτι μου,είμαι έτοιμη να κλάψω που με άφησε έτσι. Είμαι τυχερή δηλαδή που δεν με άφησε στη Σουηδία! Δεν τον καταλαβαίνω. Τη μια στιγμή είναι το πιο τρυφερό και υπέροχο αγόρι και την άλλη το πιο σπαστικό και γεμάτο θυμό . 

Φτάνω σπίτι μου και κάνω ένα κρύο ντουζ για να συνέλθω. Θα μείνω μόνη μου; όταν λέει <<θα τα πούμε>> μόνο που δεν τα λέμε. Δεν πέρνει τηλέφωνο εκτός αν θέλει σεξ. Δεν το πιστεύω οτι μιλάω έτσι,τα περισσότερα δεν τα εννοώ.