Dangy

Untitled Part 41

Φτάνω σπίτι και ο Δημήτρης δεν είναι εκεί,δεν ανησυχώ,μπορεί να πήγε για καφέ ή να φάει έξω με φίλους του,ελπίζω μόνο φίλους του. Κι αν είναι κι η Εύουζ εκει; Θεέ μου ζηλεύω. Υπάρχουν πολύ καλύτερες από εμένα αλλά δεν νομίζω να τον κάνει καμία να νιώθει όπως τον κάνω εγώ να νιώθει.

Η ώρα περνάει και χαζεύω τηλεόραση. Νιώθω έναν ξαφνικό πόνο,δεν μπορώ να καταλάβω που όμως,κάπου στις φλέβες,στο αίμα ίσως; Τα χάπια δεν ξέρω αν με βοηθάνε,θυμάμαι τα λόγια του γιατρού,οτι θα προσπαθήσει να σώσει τα παιδιά μου κι ότι για εμένα δεν υπάρχει ελπίδα. Βέβαια,δεν ξέρω καν αν θέλω να κάνω οικογένεια,ούτε ο Δημήτρης δεν θέλει μάλλον. Είμαστε μικροί,μικροί για γάμο και παιδιά,όχι για να είμαστε μαζί.

Η ώρα περνάει βαρετά χωρίς αυτόν σπίτι,σχεδόν νυχτώνει. Βαριέμαι τόσο πολύ που πηγαίνω να συμμαζέψω. Συμμαζεύω το μπάνιο,το σαλόνι,την κουζίνα το δωμάτιο της Μάριαζ και του Δημήτρη. Το σπίτι θα γίνει σαν καινούργιο.

Έχω ήδη τελειώσει όλα τα δωμάτια εκτός από της Μάριαζ κα του Δημήτρη. Μερικές φορές φοβάμαι να μπω εκεί μέσα,δεν ξέρω ποτέ τι θα βρω. Το δωμάτιο της Μάριαζ δεν είναι όπως αυτό στην Σουηδία,είναι σαν μικρό υπόγειο αλλά διακοσμημένο ωραία,δεν ξέρω πια που μένει η Μάριαζ από τότε που είχε μαλώσει άγρια με τον Δημήτρη,φαντάζομαι τώρα που τα ξαναβρήκαν θα μένει εδώ. Ξεσκονίζω τα ράφια και την ντουλάπα της. Μέσα έχει ακόμα τα συνιθισμένα αλλά προτότυπα μαύρα και άσπρα της ρούχα. Μέσα στο κομοδίνο της υπάρχουν πολλά ακριβά κοσμήματα,μάλλον είναι της μητέρας της. Της βιολογικής της μητέρας. Υπάρχει και ένα μονάχα βιβλίο,αυτή έχει μόνο ένα και εγώ χίλια. Είμαι τόσο κουτσομπόλα,χριστέ μου. Ανοίγω το βιβλίο και βρίσκω μια φωτογραφία με αυτήν και την μητέρα της. Είναι ολόιδιες. <<Στην αγαπημένη μου και μονάκριβη μου κόρη,Μιράντα,η μητέρα σου.>> η αφιέρωση πίσω είναι υπέροχη. Κρατάει και αυτή ημερολόγιο,δεν πρόκεται να το ανοίξω όσο και να θέλω να μάθω το παρελθόν της και του Δημήτρη. Δεν πρέπει όμως. Έτσι φεύγω γρήγορα από το δωμάτιο της.

Η ώρα έχει περάσει,έχει πάει 7. Δεν έχει επιστρέψει ακόμα κι πραγματικά ανησυχώ. Προσπαθώ να ξεχαστώ όμως συμμαζεύοντας το δωμάτιο του. Το όλο δωμάτιο μυρίζει το άρωμα του,αχ λατρεύω να βρίσκομαι εδώ. Οι ντουλάπα του είναι γεμάτη με τα τέλεια ρούχα του. Καθαρίζω το γραφείο του και μέσα στο συρτάρι βρίσκω προφυλακτικά και τα χάπια του. Δεν τα έχει αγγίξει καν. Είναι γεμάτα πακέτα 3 χρόνια πριν. Τι σκατά; έτσι δεν θα γίνει ποτέ καλά! Το ημερολόγιο του είναι ανοιχτό,α όχι καθόλου επίτηδες. Με δοκιμάζει or what ? Νόμιζα ότι το είχε αφησει στην Σουηδία,αλλά νομίζω έχει κι άλλα και αυτό είναι το πιο πρόσφατο. Δεν κρατιέμαι κι διαβάζω στην σελίδα που έχει παρατημένη.

Η ημερομηνία είναι χθεσινή. Στο πάρτι της Εύουζ. Πότε πρόλαβε κι τα έγραψε; καταγράφει την κάθε του στιγμή. <<Η Εύουζ είναι σωστή πουτάνα,μου τρίβεται συνέχεια όχι ότι δεν μου αρέσει,σε όλους θα άρεζε να του τρίβονται και να τους κάνει να σηκώνεται η πούτσα τους,αλλά με αηδιάζει. Δεν ξέρω τι σκατά έχω πάθει αλλά αυτό το συναίσθημα θέλω να το νιώθω μόνο με την Άντζελα. Την εξοργίζει που με βλέπει με άλλες,μου αρέσει που ξέρω ότι νοιάζεται αλλά κι εγώ το παρακάνω μερικές φορές. Δεν νομίζω να νομίζει ότι δεν την αγαπάω έτσι; Χα,είναι χαζή. Πολύ χαζή. >>

Παραλείπτω τα χθεσινά και πάω λίγο σε πιο παλιές ημερομηνίες, 5 Φεβρουαρίου 2015. Η μέρα στο σινεμά. <<Η Άντζελα είναι ακόμα μια κοπέλα που με γουστάρει τρελά,είναι όμορφη,με μια ομορφιά που δεν έχουν οι άλλες,την πηδούσα άνετα. Η Εύουζ συνεχίζει να μου κολλάει κι ας έχουμε τελειώσει,όχι ότι είχαμε αρχίσει βασικά,για να περνάω την ώρα μου την είχα,κι αυτή κι όλες. Δεν θέλω να δεσμεύομαι ρε γαμώτο και δεν το καταλαβαίνει καμία. Και ναι είμαι μαλάκας,γουστάρω να τις πηδάω και για να τις ρίξω τις λέω τα γλυκανάλατα ''σαγαπώ''. Η Άντζελα όμως είναι αλλιώς,δεν πρέπει να κολλήσω γαμώτο,δεν θέλω να αγαπήσω πραγματικά,θα γίνω πούστης και μαλάκας και αηδιάζομαι και μόνο στη σκέψη.>>

Σχεδόν κλαίω,δεν μπορεί να τα εννοεί αυτά έτσι; Έχω πιστέψει ότι με αγαπάει,ελπίζω να έχει αλλάξει από τότε και να αγάπησε πραγματικά. Δεν θέλω να σκέφτομαι έτσι..και τι ήταν εκείνο; τα είχε με την Εύουζ; η ηλίθια! την μισ..η πόρτα ανοίγει. Ο Δημήτρης με φωνάζει και βάζω γρήγορα και άτσαλα μέσα το τετράδιο και σκουπίζω τα δάκρυα μου .

''-Εδώ είμαι''λέω και προσπαθώ να χαμογελάσω.

''-Μωρό μου; Κλαις; Συγγνώμη που άργησα..έφαγα έξω με τον Μπέλι και συγγνώμη.''λέει και με φιλάει.

''-ήταν και η Εύουζ εκεί;''λέω και δεν τον κοιτάω στα μάτια.

''-όχι; πως σου ήρθε αυτό; δεν κάνω παρέα πια με αυτήν,είσαι μια και μοναδική για μένα καταλαβέτο.''λέει και φένεται να το εννοεί. Δεν ξέρω τι να πιστέψω,μου λέει ψέμματα ότι παίρνει τα χάπια,δε μου έχει πει ποτέ ότι τα είχε με την Εύουζ και με οποιαδήποτε άλλη,μου κρύβει πολλά για το παρελθόν του και γενικά..φοβάμαι. Θέλω να ζω με αλήθεια,και με αυτόν. Ζητάω πολλά;