BÖLÜM 11

3K 214 10
                                    

Gökalp:

- Abi benim içim hiç rahat değil, başta önemsemedim, annemin gereksiz evhamları dedim ama bende Selen'in durumundan endişe etmeye başladım... Allah'ım inşallah iyidir...

Gökalp'in çaresizliği arkadaşlarını da üzmüştü.

Ertuğrul:

- Er ya da geç haber alacaksınız kardeşim, merak etme ya, hastalık baş gösterdiyse halkı da korumak devletin vazifesi, onları korumaya almışlardır, yengem ve sen boşuna korkuyorsunuz.

Serpil:

- Ero haklı, sadece bekleyin biraz sabır.

- Bu söylediklerinize sizde inanıyor musunuz gerçekten?

durdu, kafasını ve kulaklarını geçen siyah, dalgalı saçlarını ellerinin arasına alıp yere baktı, radyodaki adamın söyledikleri aklından çıkmıyordu, insanlığın sonundan bahsediyordu, bu ne demekti? ufaktan ufaktan artık tırsıyordu, en azından şimdilik, sadece kardeşi ve dayısı için.

Serpil, sütkardeşi Gökalp'in omzuna dostça dokundu:

- Sakinleş, eğer gerçekten adamın anlattığı gibi bir tehdit varsa bu hepimiz için.

Ertuğrul:

- Başta sakinleş diyor, sonra korkutuyor, sende bir tuhafsın kızım.

Serpil ona cevap vermedi.

Gökalp:

- Annem Edirne'ye gitti geçen gün.

Serpil:

- Aa, neden?

- Neden olacak dayım ve Selen'den haber alamayınca topukladı Edirne'ye, burada bekleyecekti aslında ama ananem'in evine gitti, onlarla halleşecek falan.

Ertuğrul:

- Annem de gitti yengemle, iki elti.

Araba da sessizlik hakimdi, kimse gerçekten ne söylemesi gerektiğini bilemiyordu artık.

Serpil, dayanamadı, bir anda içlerine girdikleri, bu korku ve stresli havayı dağıtmak istedi birden bire:

- Lan yemişim salgınını be! yok oğlum öyle bir şey, bir b.k olmaz.

Ertuğrul şaşkınlıkla espri yapmaya zorladı kendini:

- Hayırdır gene bir kişilik değiştiriyorsun, ne bu mahalle delikanlısı pozları?

- Biraz öyle oldu, kızları ihmal etmekten erkekler gibi konuşuyorum bazen, özür.

YAŞAYAN SON ÖLÜLER "Zombi"Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin