YAŞAYAN SON ÖLÜLER "Zombi"

BÖLÜM 14

- Abla, iyi misin?

Sanem'in siyah kıvırcık saçları darmadağındı ve gözlerinin önünü kapatmıştı. Fakat elleriyle saçlarını düzeltmeye yeltenmiyordu, yüzünün rengi değişikti, saçlarının arasından yüzünün oldukça solgun olduğu görülebiliyordu. Ağır adımlarla, ayakları apır sapır bir şekilde Didem'e yaklaşıyordu.

- Ablacığım çok korkuttun bizi ya, iyi misin biraz?

Sanem cevap vermemişti.

- İyi hissetmiyorsan, şey yapmasaydın.

Sanem hala konuşmuyordu, ağır adımlarla Didem'e yaklaşmaktaydı.

- Abla geçen gün olanları ben sana anlatama...

Tam o sırada Sanem, Didem'in üzerine hızla atıldı, cümlesini tamamlayamadan bir anda neye uğradığı şaşıran Didem korkudan çığlık atmıştı. Sanem, büyük hırıltılar çıkarıyordu. Didem, omuzlarından tutmuş ittiriyor, korku ve şaşkınlıktan, kesik kesik çıkan sesiyle bağırıyordu.

- Annee!!! Buraya gel!! İmdaatt!!!

Zorla tuttuğu ablasını daha fazla tutamayacaktı, gücü tükeniyordu.
Tam o sırada Nurdan Hanım, Sanem'i arkasından yakaladı, bluzundan tutup, tüm gücüyle kendine doğru çekti. Yere yapışan Sanem, daha sinirli büyük hırıltılar çıkartmaktaydı. Nurdan Hanım, hızlıca Sanem'i yerde sürükleyerek odasına doğru çekmeye başladı.

- Anne?!

Didem korkudan nutku tutulmuş bir şekilde tir tir titriyordu.

- Anne ne yapıyorsun?!

- Yardım et! tut ayaklarından! Çabuk ol!

Didem yardım edememişti, Nurdan Hanım hızlıca onu çıktığı odasına sürüklüyordu. O sırada Nurdan Hanım'ın takati kesilmiş, yaşadığı ani duygular nedeniyle birden ağlamaya başlamıştı. Elleri de Sanem'in bluzundan kaymıştı. Sanem o aralıkta ayağa kalkmaya çalışıyordu, yerden kalkıp doğrulmaya başlayan Sanem, annesinin üzerine atıldı, kızını büyük bir hızla duvara ittiren Nurdan Hanım, o ona tekrar yaklaşmadan kapıyı açtı. O esnada Didem, ürkek adımlarla annesinin bulunduğu koridora geliyordu.

Nurdan Hanım:

- Kızım kendinde misin?! kendine gel!

deyip iki tane tokat yapıştırdıysa da Sanem'in büyük ve sinirli hırıltılarından başka bir ses işitmiyordu.

- Didem!!

Nurdan Hanım, Sanem'in kollarından tutup hızlıca odasına doğru savuracaktı ki Sanem, hışımla Nurdan Hanım'ın kolundan bir parça koparmıştı. Nurdan acıdan bağırmamaya çalışarak son bir gayretle kızını odaya kapatmak için davranacaktı fakat imkansızdı, kolundan oluk oluk kan akmaktaydı. O anda Didem hızlıca ablasının arkasına yaklaşıp, omuzlarından kuvvetlice odasına ittirip, hızla kapıyı kapatıp, kilidin üzerinde olan anahtarla kapıyı kilitlemişti.