BÖLÜM 7

3.2K 248 39
                                    

- Kızzz? Allah belanı! Al bir bezi de sil dedim sana şu televizyonun ekranını değil mi?! Kalk kalk hayde!

Didem:

- Kümes gibi evi her gün temizliyoruz ya yeter!

- Kızım. Misafirler gelecek. Rezil mi olalım?

- Ya her gün misafir mi çağırılır be?

- Sus kız kalk dediğimi yap! en sonunda satacağım seni kocaya kurtulacağım ha! Bir babandan çekiyorum bir de senden, kalk!

Didem, makyajını bırakmış, aynalı masasından kalkmıştı. Eli mahkum annesine yardım edecekti. Odasından çıktı ve mutfaktan temizlik bezi aldıktan sonra koridorun sonundaki salona geldi. Çalışması bile bir mucize olan iri, külüstür televizyonun ekranının tozunu, su dolu kovaya batırıp çıkardığı ve sıktığı bez ile silmeye başladı. Televizyon açıktı ve karıncalıydı. Biraz göz atmak için tepesine yumruğu indirdi ve ekran yerine gelmişti.
Arka odadaki süpürge sesi susmuştu. Annesi içeri geçti ve kendisini koltuğa attı.

- Kız? Aç bakayım şu televizyonun sesini.

Didem, televizyonunu iri düğmesine basılı tutarak sesi açtı. O sırada, Kamu Spotu bir reklam yayınlanmaktaydı:

" Tedbir alın, hastalanan görürseniz ona yaklaşmayın. Eğer siz hastaysanız, ya evden çıkmayın, ya da bu numarayı arayın, kendinizi devlete emanet edin. Korumada olacaksınız. Kendinizi ve sevdiklerin için. Dikkate al!
Zombi öldürmez, tedbirsizlik öldürür!"

Didem ve annesi, reklamı korku ve şaşkınlıkla izlemişlerdi. O sırada kapı gürültüyle çalınmaya başladı.

- Kızım kapıya bak bakayım.

Didem hızlıca kapıya yöneldi. Delice vuran kimdi acaba ? alacaklı gibi.. belki de ev sahibiydi.
Kapıyı açtı, gelen ablası Sanem'di. Yüzü kıpkırmızı, son derece halsiz ve bitkin görünüyordu.

- Abla?

Didem'in ses tonunu duyan annesi hızla kapının yanına geldi. Kızını zor ayakta durduğunu görünce:

- Kızım neyin var? geç içeri çabuk geç. Didem yardım et ablanı içeri taşıyalım kızım.

- Tamam anne.

Didem, ablası Sanem'in sağ kolundan tutarak içeri geçmesine yardım etti.

Sanem, iyi görünmeye çalışarak:

- İyiyim ben, bir şeyim yok.

Sanem'i koltuğa oturttular. Annesi yüzüne dokundu. Ateşi vardı, hem de haddinden fazlaydı.

- Yanıyorsun sen ya. ateşin çok fazla. N'aptın böyle kendine be kızım? Kız, sende bakma öyle aval aval, git bi su getir ablana, yanıyor kızcağız.

YAŞAYAN SON ÖLÜLER "Zombi"Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin