Bewitched My Husband To Be ✔️

BMHTB19: DECISION

KATHY POV

Narinig ko ang pagsarado ng pinto. Di ako makapaniwalang wala na si baby Xander. Ang tagal kong inalagan ang mga anak ko sa sinapupunan ko ganito lang ang mangyayari. Ang sakit sakit para ayaw kong maniwalang, gusto kong isipin na lahat na ito ay isang panaginip lang. Bakit sa panaginip parang buhay na buhay si Xander? Pinikit ko ang aking mga mata at inaalala ang panaginip kung saan kasama ko si Baby Xander. Napakagwapong bata, ang siglahin ito, palatawa katulad niya, mukhang makulit din at mukhang napakatalino ito. Pero ayon kay Drew wala na ito at kinuha na ng Panginoon. Napahikbi na lang siya, di man lang niya ito nasilayan. Kailangan niyang magpakatatag para kay Baby Thalia, di siya pwedeng maging mahina. Like Drew wish, makikipaghiwalay na ako sa kaniya. Alam kong na kokonsensya lang ito at peke ang ipinakikita nito sa kaniya concern. Kailangan niyang makausap ang magulang at ipaalam sa mga ito ang desisyon niya. Ayaw kong lumaki si Baby Thalia na nakikita nito na di kami nagkakasundo. Pupunan ko ang lahat ng kulang at di ko ipararamdam dito ang kakulangan. At kung dadating ang time na may magmahal sa kaniya sisiguraduhin kong ako ang mahal at di lang siya.

Pinahid niya ang mga luha sa kaniyang pisngi at inaalala niya ang mga nangyari bago pa ang panganganak niya.  Ang sakit sakit pala kapag nakita mo ang katotohan ng mga balita. Parang siyang sinampal nang nakita niya ang mga ginagawa ng mga ito. Ang bababoy nila, mga walang hiya don pa nila ginagawa ang mga kamunduhan nila.

Ngayon di na ako papayag makalapit pa sa amin si Drew. Sisiguraduhin niya di makikita ni baby Thalia ang kalokohan ng ama.

Sa ganon sitwasyon nakita niyang bumukas ng pinto at iniluwa nito si Dap.

"Bessy..." tatakbong at niyakap agad ako nito.

"B-Bessy, ang sakit sakit... ang baby ko huhuhuhu.." dito ko na naibuhas ang lahat ng luha ko. Ganon pala yun kapag may nag cocomfort sayo don mo lang nararamdaman na mahina pa rin ang isang tao.

"Shhh... tahan na Kathy. Di makakatulong sa kalagayan mo ang pag-iyak,"  pag-alo nito sa kaniya.

"Dap, help me. Help me please..."  alam ko di nito maintindihan ang mga sinasabi ko. Mas lalo akong yumakap sa kaniya. "Please, gusto kong lumayo kasama si Baby Thalia. Papalayain ko na si Drew, tama na ang kahibangan ko. Siguro di naman siya malulungkot kapag nawala kami. At tanggap ko na talaga di kami meant to be. At ang katanghan ko ang dahilan ng pagkawala ng anak ko." Bumuntong hininga muna siya bago ipagpatuloy ang sasabihin.  'Help me to find a lawyer. Kailangan ko nang iprocess ang annulment ng kasal namin ni Drew. Please bessy..."  inalis nito ang pagkakayakap sa akin. Nakita ko ang pagkunot ng noo na parang nagtatanong.

"Are you serious?" -Dap

Masakit pero ito ang katotohan. Di ako mahal ni Drew at kailangan ko na siyang pakawalaan na. Di ko na ipipulit ang sa sarili ko dito pa. Tama na... period... end na... finish na... stop na..., napahikbi na lang siya sa mga naisip niya.

"Okay, hahanap tayo na pwedeng makatulong sayo. Basta tumahan ka na makakasama sayo ang laging pag-iyak. Thalia needs you kaya please stop crying...."  sa pagkakataon na ito na mimiss ko ang bonding namin tatlo. I, Dap and Sofia. Kapag magkakasama kami parang kaya namin ang lahat ng promblema. Walang nang nagtatangkang mambully sa amin dahil doble ang kapalit ng ganti namin. "Kathy, I'm so glad na gumising ka na. Araw araw dinadalaw kita dito. At alam mo ba ang ganda ni Thalia. Hmm... kamukha ng magaling na ama,"  tumaas ang kilay nito. "Pero kapag pinagmasdaan mo siya mukhang mana sayo ang ugali. Makulit, maingay hahahaha..." tumawa ito ng malakas. Alam kong may problema rin ito pero di mo ito makikitahan ng malungkot na mukha.

"Ganon ba maingay talaga ... hmm at least maganda anak ko."

"You want cake? Kahapon idalhan kita ng paborito mong cake, wait kumain ka.." naglakad ito patungong ref.