İlk Bakışta

Aç Kollarını

Karen elimi tuttu ben Şok.Umursamamaz bir tavırla oyun merkezinden dışarı çıktık ama çıkar çıkmaz elimi bırakması beni sinirlendirdi.Alperen'den pek hoşlanmadığı kesin.Arabaya bindik.
"Neden elimi tuttun izin istedin mi?"
Seslenmiyor,duymazlıktan geliyor.
"Benden izin almadan elimi tutma!"
Yine seslenmiyor.Elimi tutmak istediği için değil de Alperen'e uyuz olduğu için tutması beni deli etmeye yetiyor.
Araba birden durdu.
"Ne oldu?"
"Bilmiyorum"
Bu yoldan hep korkarım fazla ışıksız.Karanlık ortamlar beni kasıyor.Bu yoldan geçerken şoför her kimse ona hızlı geçmesini söylemişimdir.
"Karen hadi hızlı bak da gidelim buradan!"
"Görünüşte hiçbir şey yok,sanırım devam edebiliriz."
İçimden derin bir oh çektim.Biraz yola devam ettikten sonra motordan duman gelmeye başladı.
"Devam etmemiz tehlikeli olabilir."
Karen arabayı kenara çektikten sonra arabadan indik.
"Ee napıcaz şimdi?"
"E madem yolda kaldık yan tarafımızdaki ormanın tadını çıkartıcaz"
Belli korktuğumu biliyor ve benimle dalga geçiyor.
"Saçmalama Karen madem yolda kaldık birini ararız gelir bizi alır."
"Burada telefon çekmez"
"Öff ya benim evim neden böyle bir yoldan geçiyor?"
"Çünkü evlerimiz okula yakın ve okula da bu yoldan gidiliyor"
Karen'e çok zekisin bakışı attıktan sonra rahat tavırlarını izlemeye başladım.
"Burada bekleyelim geçen arabaları durdurmaya çalışırız."
Neredeyse bütün arabalara otostop çektik ama duran yok insanlığı gömmüşler ruhumuz duymamış.
"Neyse sabah olunca biraz yürürüz."
Yalnız ben karanlıktan korkarım demedim tabiki de bana küçümseyici gözlerle bakmasını istemiyorum.Farların hemen önüne oturduk,bu havada arabanın içinde oturursak bayılabilirim.Karanlıktan korktuğum için kalp atışlarım gitgide hızlanıyor.Farların veya telefonunun ışığını açmasını istesem korktuğumu kanıtlamış olurum.Artık araba da geçmiyor ve her an sanki bir şey çıkıcakmış gibi gelirken kalp ritminin düzensiz olmasına hak veriyorum.Gözlerimi kapatıp,yüzümü gökyüzüne doğru döndükten sonra yutkunmamı engelleyemiyorum.
"Alya sana sarılabilir miyim?"
Gözlerimi hala açamıyorum ama onun gülmemek için kendini zor tuttuğunda yemin edebilirim.
"Karanlık beni korkutuyor."
Karen beni utandırmamak için kendisinin korktuğunu söylüyordu.ı
"Tamam sarılabilirsin ama sadece sen korktuğun için."
Bana sarılmasından kısa bir süre sonra kalp atışlarım düzelmeye başladı Karen'in kollarının içinde huzurluydum ve galiba korkumu tek geçiren şey buydu.

Alya'ya sarıldığımda kalp atışlarını hissedebiliyorum.Ve korktuğunu anlamak çok zor değildi.Onu bu haliyle ürkek bir kediye benzettim.Kalp atışları düzene biniyor ve bu da beni rahatlatıyor.Onun uyuduğuna emin olduktan sonra ben de uyumaya karar verdim ve ona şu sözcükleri söyledim.

"Elini sadece ben istediğim için tuttum."