İlk Bakışta

Karen'in Kardeşi

Uyandığımda karşımda bir bayan vardı.Neye uğradğımı şaşırdım yanındaki siyah bavuluyla odanın ortasına durmuş otuz iki dişini görebileceğim bir şekilde sırıtıyor.Yataktan hemen doğrulmak isterken yataktan düştüm ayağımın ağrısına aldırmadan doğruldum.Neden odanın ortasında durmuş bana manalı manalı bakıyor?

"Merhaba"

Olanların şokuyla cevap vermem biraz gecikti.

"Merhaba"deyip elini sıktım.

"Ben Karen'in kardeşi Elif"güldü ve cümlesine devam etti.

"Senin kendini tanıştırmana gerek yok yengem oluyorsun."

"Sen yanlış anladın galiba..."

Dudağını kenara doğru büzerek:

"Yengem utangaç biri"dedi ve odadan çıktı.

Bende içimden yengen olmak isterdim düşüncesini geçirirken yatağa otrup bir of çektim.Karen hala hayvan gibi uyuyor.

"Karen hadi uyan."

"Karenn!"

"Kardeşin burada"

Umursamıyor veya hala ayıkmadı.

"Biliyor musun ben çok sabırlı biri değilim."

Evet tamda aklınızdan geçen şeyi yapıcam kafasından aşağıya su boşaltıcam.Ukalaca sırıttıktan sonra aklımdan geçeni yapmak için harekete geçiyordum ki Karen belimden tutarak kendine çekti.Uykulu bir şekilde:

"Islanmayı sevmiyorum beş dakika daha"dedi.

Beni kendine biraz daha çekti kollarını bana sarmış kafası ise ensemle omuzumun arasındaydı.

"Hadi gençler vedalaşın artık kahvaltı hazır."

Mutfaktan gelen ses bu pozisyondan vazgeçmemizin sebebiydi.Hazırlandıktan sonra kapıyı açtım.Karen'in çoktan mutfağa indiğini düşünüyordum ki duvara yaslanmış telefonuyla oyun oynuyor.Benim kapıyı açtığımı görünce telefonunun ekranını kilitleyip cebine koydu.

"Neden mutfakta değilsin?"

"Ayağının iyi olması gerekiyor çünkü."

Elini belime doladı ve yürümeme yardım etti.Ayağımı hiç unutmuyor ben ise onun kadar umursamıyorum.Karen'in kardeşi kahvaltıyı hazırlamış masada bizi bekliyor.Karen beni sandelyeye bıraktıktan sonra yanıma oturdu.

"Ne zamandan beri sevgilisiniz?"

Beni öksürk tuttu Karen önündeki suyu bana uzattı birkaç dakika sonra geçti.

"Senin sandığın gibi bir şey yok aramızda"

Karen'in söylediklerinin sayesinde benim bir şey dememe gerek kalmadı.

"Tabi tabi ondan sarılarak uyuyordunuz."

Yüzümün önümdeki domatesin renginde olduğuna eminim.

"Ben uyur gezerim ondan öyle olmuştur."

Cümlemin sonuna doğru sesim kısılıyordu.Karen'in lafa karışmasıyla tamamen sustum.

"Yeter artık Elif!"

"Öff tamam tamam.Ayağına ne oldu?"

"Burktum."

"Geçmiş olsun."

"Teşekkür ederim."

"Burada mı kalıyorsun?"

Elif'in telefonu çaldı ve masadan kalktı.Bende bunu fırsat bilip Karen'le konuşmaya karar verdim.

"Artık burada kalmak istemiyorum."

"Kardeşimden mi rahatsız oldun?"

"Hayır ama zaten evim karşıda merak edersen gelirsin."

Hala ikna olmamışa benziyordu bu yüzden devam ettim.

"Hem ayağımın abartılıcak bir yanı yok gayet iyi."

"Tamam seni bırakıyım."

MEDYADA ELİF