İlk Bakışta

27.bölüm

Gece saattin 2.30ğunda uyandım sebebi gördüğüm bir kabustu.Karen'in evindeydim ve her yer çok karanlıktı her yerde onu ararken karanlık korkumun bastırmasıyla yatağımdan sıçradım.Çok sık kabus görmem sanırım ruh halim son olaylardan sonra kötü etkilenmişti.elimi yüzümü yıkadıktan sonra onu çok fazla özlediğimi hissettim siz hiç yaşadınızmı bilmiyorum ama aşırı derecede görme hissi içimde belirmişti özleme duygusundan biraz farklı bir his bu hissin oturup geçmesini bekliyecek cinsten bir insan olduğumu hiç sanmıyorum saçlarımı dağınık bir topuz yaptıktan sonra koyu kotumu giyip bordo tişörtümü üzerime geçirdim sessiz bir hayalet gibi kapıya doğru ilerledim ses çıkarmamaya extra özen gösteriyordum çünkü Arda bey en ufak bir sese uyanmaya hazır bir insan Alın işte bir tane daha olumsuz yönü gerçi olumlu yönüne daha önce rastlamadım hayatını şirkete adamış titiz ve sürekli ciddi bir insan çekilmez bir vaka dış kapıyı açarken ne kadar ses çıkartmamaya özen göstersemde gıcırdama sesini engelleyememiştim kapının dış tarafına geçtikten sonra kapıyı kapatmaya yönelmedim bile kapıyı kapatırkenki sesin doğuracağı sonuç tıpış tıpış odama dönmek olurdu hırsız mı?umrumda bile değil bisikletimin olduğu yöne doğru yöneldim ve işte oradaydı bisikletimi sessizce bahçe kapısından çıkardım kalbim hızlı hızlı çarpıyordu.Eski günlerime sanki tekrar dönüyordum uzun zamandır kendi evimde kalan bir insan olarak böyle şeylere gerek kalmıyordu Karenin evinin uzak olduğunu biliyordum ama hava güzeldi ve kafamın dağılmasına ihtiyacım vardı onu göremeyeceğimi düşünmek istemiyordum hatta kokusunu unuttuğumu felan galiba kokusundan fazlaca etkilenmiştim düşüncelere dalarken karenin evini yarılamıştım bile müziğe kendimi vererek yarıya kalan yoluda tamamladım ve işte evinin önündeydim kalbik sanki göğüs kafesime sığmıyordu evin ışıkları yanmıyordu muhtemelen uyudu telefonlarımada cevap vermiyor camına taş fırlattım ama hiç işe yarayacak gibi durmuyor buraya kadar gelmişken onu göremedenmi gidicem? Düşünmesi bile garip geldi evin etrafında dolaşmaya başladım odasındaki sürgülü kapı aklıma geldi odasının hemen yanında ki ağaç tırmanabileceğim cinsten ağaca tırmanmaya başladım kolumdaki çizik izlerine yenilerinin eklendiğini hissediyordum.Odasına yaklaştığım dala yaklaştım dalında sarkıp kendimi balkona bıraktım ve evet odasındaki sürgülü kapı açıktı.Burayı çoğu zaman açık bırakıyor.Yatağında yoktu odanın kokusunu ciğerlerim doldurana kadar çektim.salondan kahkaha sesleri geliyordu salona doğru yöneldim holde vestiyerin üstündeki bilet dikkatimi çekti Karen Başar adına alınmış bir Londra bileti geri dönüşü yok ve yarın uçak kalkıyor. bana bundan hiç bahsetmiyordu.Karen görüş açıma girmişti.

*Olum hile yapıyosun lan işte

*Eee yılların futbolcusuyuz

*Buda mı gol değil be!

*Olum Hasan koşsana

Gibi söylemlerin sesi geliyordu elimdeki bileti aldığım yere geri bıraktım Karen görüş açımdaydı ama onu görmek iyi gelmeyeceğinden kafamı kaldırıp ona bakmadım.Daha açık konuşmak gerekirse korktum içimin parçalanmasından ve kaldıramamaktan.Karen benim için farklıydı o benim uzun zaman sonra bulduğum huzurum,çocukluğum eski Alya olma sebebim en çok kendimi hissettiğim tek insan.Eğer anne ve babanızın hiç yanınızda olduğunu hissetmediyseniz ve kendi kendinizi büyüttüyseniz bu hisler hayatınızdaki her şeye beded olacak güçte oluyor.Sessizce odasına geri döndüm komidinin üzerindeki parfüme gözüm çarpsada kapıya yöneldim kahretsinki görmezden gelemicem parfümü ceketimin cebine koydum ve ağaç yardımıyla bahçeye sarkıp kendimi serbest bıraktım çıktığımın çok az bir süresinde indim.Bisikletime atlayıp olanca hızıyla sürmeye başladım.Ben güçlü bir insanım tahmin edebileceğinizden daha çok.Çünkü bazen güçlü olmak zorunda olursunuz ve bu zorundalıklar size huy olarak geri döner.Gözümden süzülen yaşları sertçe sildim ağlamaktan nefret ediyorum ve olabildiğince yapmamaya çalışıyorum.Çünkü göz yaşları çok masumlar ve ve ağlarken en güçsüz anınızdasınızdır.Ağlamak güçsüzlük değildir fakat ağladığınız an en güçsüz anınızdır.Her fikre bile açık hale gelebilirsiniz duygusal çöküntünüze kendinizi kaptırıp.