YERYÜZÜ GÖKYÜZÜ'NE AŞIK

32. BÖLÜM > 3 FOTOĞRAF

Eve girer girmez yatağa koştum. 1-2 saat uyuyup sonra tamamen ders çalışmayı planlıyordum. Tabii ki bu plana sadık kalmayıp uyandıktan sonra da 1-2 saat oyalanıp sadece 1 saatçik çalışacaktım.

Tam uykuya dalıyordum ki telefonumun melodisi kulaklarımı tırmaladı. Bu uykumu bölene sövmek için telefonu açtım.

"Alo Görkem ?"

"He Merve ne oldu ?"

"Kanka yarın okul yok ! Kar tatili !"

Çığlık atarak ayağa kalktım ve mutluluk dansı figürlerimi sergiledim. Yorulunca geri yatağa atladım.

"Off ! Harika !"

"Aynen. Dur Burak ağlıyor. Evde ikimizden başka kimse yok. Ona bakmam lazım."

"Tamam canım. Görüşürüz." deyip gözlerimi kapattım.

Yarın tatil olması yarın ki kimya sınavının ertelenmesi anlamına geliyordu. Tabi ki bu tatili sınava daha çok çalışarak geçirmeyecektim. Hemen Gökşen'i aradım.

"Bize gelsene." deyip konuyu uzatmamaya çalışıyordum.

"Neden ?"

"Yarın okul yokmuş. Birlikte gece film falan izleriz."

"Tamam. Yarım saate oradayım. Yalnız çok acıktım. Geldiğimde evde yemek olmazsa seni yerim." dediğinde gülüp telefonu kapattım ve pizzacının numarasını tuşladım ama ondan önce Doruk'u aramalıydım.

Belki de hepbirlikte toplanıp otururduk. Telefonu ilk çalışında açmıştı.

"Efendim Görkem ?"

"Nerdesin ? Ne yapıyorsun ?"

Sesini duymayı seviyordum. Bugün olanlardan sonra benden biraz uzak durmuştu. Öğlen birlikte yemek yerken bile konuşmadan sürekli bir yerlere dalıyordu ama sonra teneffüs de hiç bir şey olmamış gibiydi. Bunun için mutluydum. Uzak durmasını istemiyordum. O bana uzak durdukça sanki kalbimden bir şeyler sökülüyordu. Bir an ayrıldığımızı düşündüm. Elbette bir gün ayrılacaktık. Belki kendi isteklerimizle belki ölümle. Çocuk gibi hayaller kurmak istemiyordum. Anı yaşıyordum ama onunla bir aile olma düşüncesini de kafamdan silip atamıyordum. Belki de korktuğum için geleceği düşünmek istemiyordum. Korktuğum bir çok şey vardı. Onlardan biri de terkedilmekti.

Doruk "Görkem orada mısın ?" deyince toparlanıp "Evet. Dalmışım öyle. Söylediğini duyamadım." dedim.

"Çalışıyorum. Kafedeyim 12'ye kadar bugün. Yarın okul yokmuş bende mesaiye kaldım."

"Tamam. Kolay gelsin. Ben de öylesine aradım zaten. " Sonuçta gelemeyecekti , boşuna sormanın bir anlamı yoktu.

"Tamam. Görüşürüz."

"Görüşürüz."

- - - - -

Gökşen'in "Kalk hadi ! Dışarı çıkcaz !" diye anırmasıyla kar tatiline gözlerimi açtım.

Dün gece bizde kalmıştı ve gece boyu sohbet edip film izlemiştik. Geç yattığımız için çok uykum vardı ama uyandırmasını bile özlediğim için bir şey demedim. Gözlerimi ovalayıp yatakta doğruldum.

"Nereye gidiyoruz ?"

"Kestane yemeye."

"Oha ! Ciddi misin sen ?"

Kestane yemeyeli baya uzun zaman olmuştu.

"Salak mısın Görkem ?"

Mal ya bir de dalga geçiyor.