Η συνάντηση / the meeting

Ε Ι Σ Α Γ Ω Γ Η & Ε Ν Α (1)

ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΚΑΙ ΠΡΩΤΟ ΚΑΦΑΛΑΙΟ~

Δεν ξέρω γιατί επιμένει ακόμα για κάτι τέτοιο. Λές και δεν την ξέρω.. Είναι απλά να μην της μπει κάτι στο μυαλό.. Αλλά δεν μπορώ να καταλάβω γιατί θέλει να με αναγκάσει να κάνω κάτι τέτοιο. Αφού δεν θέλω. Ποτέ δεν ήθελα.

"Ελα γλυκιά μου τελείωνε! Δεν θα κάνεις άθλο!" Η φωνή της μου τρυπάει τα αυτιά. Απλά αναρωτιέμαι πόση δυνατή φωνή πρέπει να έχει για να ακούγεται μέχρι την σοφίτα;

"Δεν θέλω να έρθω σου είπα!" Προσπαθώ να φωνάξω αλλά η φωνή μου δεν βγαίνει όσο δυνατή την ήθελα.

"Άμι θα έρθω επάνω αν δεν έχεις κατέβει μέσα στα επόμενα 3 λεπτά! Έδωσες τον λόγο σου!" Συνεχίζει να τσιρίζει.

"Το ξέρω, όμως μαμα να δεν.."

"Τελείωνε βάλε ένα τζιν παντελόνι και μια μπλούζα και κατέβα κάτω!" Με διακόπτει πριν καν προλάβω να της εξηγήσω γιατί δεν θέλω να με πάει σε εκείνη την γιορτή ή οτι είναι.

Ξέρει πολύ καλά οτι δεν μου αρέσουν τέτοιου είδους εκδηλώσεις αλλά τίποτα. Δεν έπρεπε να το υποσχεθώ απλά. Αλλά απο την άλλη δεν μπορούσα να πώ όχι σε εκείνα τα ακουστικά και στην σύνδεση με το γρήγορο Ίντερνετ. Νομίζω εχει βρεί τα κουμπιά μου. Δεν έχω βέβαια άλλη επιλογή θα κάτσει να μουρμουρίζει μέχρι να κατέβω κατω.

Αποφασίζω λοιπόν να ανοίξω την ντουλάπα και να βγάλω έξω ένα από τα τζιν παντελόνια μου και μια απλή μάυρη κοντομάνικη μπλουζα και να τα φορέσω. Βρίσκω μπροστά μπυ τα Μπορντό μου vans και τα φοράω. Μερικές φορές είμαι ευγνώμων που δεν μαζεύω το δωμάτιο μου.

"Τελειώνεις;" Ακούω την μητέρα μου να λέει απο κάτω.

"Τώρα μωρέ έρχομαι. Δώσε μου 2 λεπτά να χτενιστώ μονο!" Λέω και αρπάζω την βούρτσα μου.

Δίνω δυό βουρτσιές και πιάνω τα μαλλιά μου ένα κότσο.Ταχύτατα αρχίζω να κατεβαίνω τις σκάλες για το σαλόνι για να βρω να με περιμένει η μητέρα μου με ένα μακρύ μπλέ φόρεμα ετοιμασμένο στην τρίχα. Δεν ήμουν ποτέ έτσι παρά όλες τις προσπάθιες της μητέρας μου. Δεν με ένοιαζε ποτέ το πως δείχνω και τί περνάω στον κόσμο.

"Ναί.. Εντάξει πάμε" λέει τελικά η μαμά μου αφού με κοιτάει απο πάνω μέχρι κάτω

Δεν θέλω να της ανοίξω την κουβέντα του γιατί ήθελε να με πάρει σε αυτή την κατεστραμμένη γιορτή. Θα αρχίσει τα γνωστά. Ξέρω. Θα είναι όλοι οι συνάδελφοι της, ο "καλός" κόσμος. Όλοι σνομπ και απλά θα χαζεύω στο κινητό μου όλη νύχτα. Τι υπέροχο που ακούγετε.. Οχι. Θα ήμουν σπίτι, στο κρεβάτι μου, με το λάπτοπ μου, και τα επεισόδια του pretty little liars αγκαλιά. Αλλά όχι. Έπρεπε να ερθω εδω.