Η συνάντηση / the meeting

Σ Α Ρ Α Ν Τ Α Π Ε Ν Τ Ε (45)

Αυτο το Σαββατοκύριακο ήταν υπεροχο. Φυσικα και θα ήταν αφού δεν εχουμε σχολειο, αλλα αυτο ήταν διαφορετικό απο τα υπόλοιπα.

Μπορει το πρωινό του Σαββάτου και της Κυριακής να αφιερώθηκα στα μαθήματα μου, όμως η επικοινωνία μου με τον Ζέιν, ήταν υπαρκτή.

Το Σάββατο το βράδυ πέρασε απο εδώ, και με έβγαλε έξω, πηγαίνοντας κινηματογράφο. Δεν ξέρω πως του ήρθε μια τέτοια ιδέα, αλλά όπως και να έχει εγω το απόλαυσα. Περάσαμε υπέροχα, τρώγοντας ποπ κόρν, με μια ταινια δράσης μπροστα μας.

Εχθες το απόγευμα, μετά το διαβασμα μου, μιλήσαμε με κάμερα μέσω λάπτοπ. Δεν θυμάμαι για ποσες ώρες, παντός σίγουρα για αρκαιτές. Κάναμε πλάκες, γελούσαμε.. Ήταν τέλεια. Θα προτιμούσα φυσικα να τον είχα κοντα μου αντί μιας οθόνης, αλλα και αυτό ειχε την επιρειά του.

Το πρωί, ο Ζέιν ήρθε να με πάρει απο το σπίτι για να πάμε στο σχολείο. Η Σαγιέν, πέραςε το Σαββατοκύριακο της στον αδερφό μου, και την έφερε αυτος στο σχολειο σημερα, πριν πάει στην σχολή του.

Χέρομαι τόσο πολύ, που έχουμε χτίσει μια τοσο ωραια παρέα. Ποτέ δεν ειχα μια 'παρέα'..

Η μητέρα μου δεν εχει μάθει για την σχεση μου για τον Ζέιν ακόμα, αλλα δεν μπορώ να πω πως δεν θέλω να της το πω ή κάτι τέτοιο..

Και τώρα βρίσκομαι εδώ. Στο θρανίο μας, κάνοντας ο Θεός να το κάνει βιολογία. Είναι η τελευταια ώρα πριν κλείσουν τα σχολεία για Χριστούγεννα. Αύριο είναι το ρεβεγιόν. Σήμερα θα έρθουν τα παιδιά στο σπίτι για μα στολίσουμε δέντρο. Ο Νάιαλλ προσφέρθηκε αρχικά. Ποτέ δεν είχα καμια ιδιαίτερη σκασίλα για να στολίσουμε..

Απο τις σκέψεις μου με βγάζει ο χτύπος του κουδουνιού. Τέλος το σχολειο. 2 εβδομαδες διακοπές. Επιτέλους! Θα κάτσω να διαβασω σίγουρα, πρέπει να φορτσάρω με τν ύλη για να μπορω να είμαι πιο χαλαρή μετα τις διακοπές, στο διαβασμα για τις εξετάσεις που θα δώσω για να περάσω σε ένα πανεπιστήμιο. Ο καιρος πέρασε τόσο γρηγορα.. Ακούς εκει.. Πανεπιστήμιο.. Ποιος να μου το έλεγε.

"Άμι!" Κουνάει ο Ζέιν το χέρι του μπροστα μου για να μου αποσπάσει την προσοχή.

"Οχ αφαιρέθηκα" του χαμογελάω και κλείνω την τσάντα μου

"Κάτι καταλαβα" γελάει και μου δίνει ένα φιλί στο μάγουλο.

"Λοιπόν τι κάνουμε;" Ρωτάει διαστακτικά η Σαγιέν.

"Λέω να πάμε σπίτια μας για να ετοιμαστούμε για το απογευμα!" Προτεινω

"Καλα! Θα πάρω τον Νάιαλλ να έρθει να με πάρει!" Λέει η Σαγιέν και φευγει σιγα σιγα απο το οπτικό μου πεδίο