Η συνάντηση / the meeting

Ε Ν Τ Ε Κ Α (11)

Ενδέκατο κεφάλαιο~

Z A Y N ' S   P.O.V

"Εμ.. μαλλον προτειμώ να κοιμηθώ μόνη και να μην μοιραστώ το κρεβάτι μου με κάποιον οπότε θα επιλέξω την πρωτη εναλλακτική μου.." Λέει και γελάνε με τον Νιαλλ.

ΔΗΛΑΔΗ..

Θα κοιμηθει απο κάτω του Χαρρυ. Οχι οχι. Γιατι διάλεξα αυτον τον καναπέ που κοιμαμαι εξ αρχής;

Λοιπόν Ζάιν ξέρεις κάτι; Ήρεμα. Δεν ήρθε η συντέλεια του κόσμου. Είναι απλά μια γνωστή σου! Που ενταξει εχεις φιλησει.. Και που σκευτεσαι.. Αλλα δεν έχει σημασία. Αυτός που θα έπρεπε να ζηλεύει θα έπρεπε να ήταν το αγόρι της. Εγω δεν της είμαι τίποτα παραπάνω απο γνωστός. Ενταξει βγήκαμε μια φορά και τι; Της αρεςει και έχει σχεση με αυτο το πραγμα που δεν θυμάμαι ούτε το όνομά του.. Αφού είναι αδερφή του κολλητού μου σημαίνει οτι θα την βλέπω συχνά. Και αυτο συμαινει οτι αν κάνω ετσι κάθε φορά που θα είναι με τον γελοίο δεν θα μας βγει σε καλο.

Δύο ώρες μετα έχουμε καθίσει και οι τέσσερις να δουμε μια ταινία, ναι την πιο άθλια για να λέμε και τις αλήθειες, και έχουμε πια ξαπλώσει ο καθε ένας στα "κρεβάτια" του. Τι να κάνω; Και αυτη και αυτος είναι προσηλωμένοι στα κινητά τους. Η Αμι δεν μου έχει δώσει ούτε μια καταραμένη ματια. Πρέπει να κανω κατι.. Ή μήπως οχι. Το μόνο που μπορω να κάνω για να μην την φέρω σε δύσκολη θέση είναι να της στείλω ενα μύνημα στο Facebook.

Πληκτρολογώ το όνομα της στην αναζήτησή και αρχίζω να χαζεύω το προφίλ της. Σε όλες τη της τις φωτογραφίες είναι υπέροχη. Δεν επιλέγω να αποθηκεύσω καμια. Οχι Ζέιν φίλε μου δεν έχεις φάει τέτοιο κόλλημα.

Να της στείλω μύνημα; Ναι η όχι;

Οχι!

Θελω να δω τι θα κανει.. Θα προσποιηθεί οτι δεν με ξέρει;

Και αν δεν με θυμάται; Τι γίνετε τότε;

Εντάξει αποκλείεται να μην με θυμάται. Τι στο διάολο. Εχουμε περασει χρόνο μαζι την προιγουμενη εβδομάδα.

Η ώρα έχει πάει 3 το βράδυ και δεν με παίρνει ο ύπνος. Σηκώνομαι απο το κρεβάτι μου και βγαίνω  στο μικρό ξύλινο τραπεζάκι στην αυλή. Ενα τσιγάρο είναι ότι πρέπει. Ανοίγω το πακέτο και ανάβω ενα. Ρουφάω την πρώτη τζούρα και κάνω μια προσπάθεια να σταματήσω να σκεύτομαι τι πάει λάθος...σβηνω το τσιγάρο και μπαίνω μεσα στο σαλόνι. Βλέπω την Άμι να κοιμάται τόσο μα τόσο ήρεμα.. Ειναι πολυ γλυκιά.. Και πολυ χαζη για να θελει αυτο το κατασκεύασμα.. Σκύβω λιγο και χαϊδεύω τα κάστανα της μαλλιά.. Δεν... Απλά δεν.. Ξαπλώνω στον καναπέ και κλείνω σφιχτά τα μάτια μου. Κάνω μια προσπάθεια να διώξω τις σκέψεις μου... Και με παίρνει ο ύπνος..