Η συνάντηση / the meeting

Δ Ω Δ Ε Κ Α (12)

"Φίλε ναι το βλεπω πως την γουστάρεις αλλα το θέμα ειναι να μην μπορεί να το δει αυτη" αρχίζει να λέει ο Χάρρυ

"Τι εννοέις" ρωτάω γρήγορα. Δεν εχω καταλαβει τιποτα.

"Εννοώ, οτι ναι, της έδειξες οτι την θες και το ξερει, αυτο που πρέπει να κάνεις τώρα είναι να μην της μιλας και να μην της δίνεις σημασία. Οσο την φτύνεις τόσο θα κολλάει , πίστεψε με" εξηγεί ο Χάρρυ. Τι λέει αυτος ρε;

"Ναι καλά ουτε καν" αρρνουμε να ακολουθήσω το σχεδίου του. Είναι οτι χειρότερο

"Ε τότε τι να σου πώ ρε Ζέιν, κάτσε να την περιμένεις πότε θα χωρίσει με τον άλλο και ταυτόχρονα παρακάλια την κιόλας." Λέει ο Χάρρυ απότομα και ξαναπιάνει το βιβλίο του απο το τραπέζι

Η αλήθεια είναι πως με βάζει σε υποψίες. Μήπως όντως πρέπει να κάνω σαν να μην με ενδιαφέρει; Αλλα μετά τι θα κερδίσω; Δείχνοντας της οτι δεν με ενδιαφέρει, θα καταφέρω μόνο να την απομακρύνω κιάλο. Αλλα απο την άλλη δειχνοντάς της οτι την θέλω δεν βλέπω προκοπή. Μήπως αν το δοκίμαζα; Ενταξει δεν εχω να χάσω τιποτα εδω που τα λέμε..

.

"Ρε! Ζέιν!" Φωνάζει ο Χάρρυ πάνω απο το πρόσωπο μου με αποτέλεσμα να με ξυπνησει

"Τι είναι ρε γιατί με ξύπνησες;" Ίσα ίσα που ακούγομαι

"Τρώμε ρε! Πίτσες! Σήκω!" Χαρρυ μου λέει και με πιάνει απο τους ώμους

"Καλά μωρε τώρα! Φύγε απο πάνω μου" του λέω και τοποθετώ τα χέρια μου πίσω απο την μέση μου ώστε να μπορέσω να στηριχτώ σε αυτα. Με πήρε ο ύπνος μάλλον καθώς σκεφτόμουν την στρατηγική μου. Έχει σκοτεινιάσει και σηκώνομαι απο τον καναπέ μου. Περπατάω αργά μέχρι την κουζινα τρίβοντας τατροχρονα τα ματια μου. Φοράω την βερμούδα την μαύρη απο το πρωι.. Ωραια.. Μπαίνω μεσα στην κουζινα και την βλέπω. Κάτι είπαμε Ζέιν.

Το να το παίζω αδιάφορος δεν ήταν όσο εύκολο όσο περίμενα. Ισα ισα κου χαρακτηριζόταν και δύσκολο. Όλη την διάρκεια του δείπνου δεν της έριξα ούτε μια ματια και δεν της έδωσα καν τον λόγο. Ήμουν πεοσυλομενος μόνο στο φαγητό μου. Αρχικά το σχέδιο "γραψτην" πέτυχε. Θέλω να δω αν θα καταλάβει και την αντίδραση της.. Ελπίζω να πετύχει...