Η συνάντηση / the meeting

Σ Α Ρ Α Ν Τ Α Ε Π Τ Α(47)

"Άμι!" Ακούω μια γυναικεία τσίριδα ενώ αναπηδώ στην θέση μου στον καναπέ. Ο Ζέιν ξανα κάθεται στην θέση του,και ξεροβήχει απο αμηχανία φαντάζομαι..

Γυρνάω να δω απο ποιά προήλθε η φωνή που άκουσα πριν.. Κατσε μαμά;

"Τι γίνετε εδω;" Συνεχιζει και γυρνάω να την κοιτάξω.

Θεέ μου φαινεται έξαλλη.

"Εμ, ναι, γειά σας κυρια ελπίδα.. Εμ, να φευγω εγώ σιγά σιγά" σηκώνεται ο Ζέιν απο τον καναπέ τρίβωντας τον αυχένα του.

"Ναι παιδί μου καληνυχτα" μιλάει η μητέρα μου απότομα, ενώ ο Ζέιν φεύγει

"Καληνυχτα" βλεπω τον Ζέιν να μου κλείνει το μάτι λίγο πριν χαθεί απο το οπτικό μου πεδίο

"Αμι θέλεις να μου δώσεις καποια εξήγηση ή το θεωρείς περιττό" με κοιτάει με ενα υπεροπτικό βλεμμα που πραγματικά δεν θα αντέξω για πολύ

"Να σου δώσω μαμά. Απλά με τον Ζέιν είμαστε μαζι. Αυτό ειναι το τόσο σημαντικό" ανασηκώνω τους ώμους μου και ξεκινάω να πηγαίνω προς τις σκάλες

"Τόσο καιρο; Και εγω τι είμαι εδω; Δεν μου είχες πει τιποτα! Μονο τα παιδιά τα παιδιά και τα παιδιά. Παρέα είναι αυτό που είδα;" η μητέρα μου ωρύεται.

"Καλύτερα να τα πούμε α'υριο νυστάζω πολύ, καληνύχτα!" φωνάζω και αρχίζω να ανεβαίνω γρήγορα τις σκάλες που οδηγούν στην σοφίτα μου

Βγάζω γρήγορα απο πάνω μου το φόρεμα μου, καθώς και τα μποτάκια μου, και φοράω τισ χουχουλιάρικες πιτζάμες μου.

Με γρήγορες κινήσεις πηγαίνω στο μπάνιο όπου ξεβάφομαι και βουρτσίζω τα δόντια μου. Τελειωμένη και ξεθεωμένη χώνομαι κάτω απο το μαλακό μου πάπλωμα.

Τα λόγια του Ζέιν αρχίζουν και ξαναπαίζουν στο μυαλό μου. Είχε δίκιο.. Τί σκεφτόμουν.. Ήμουν ενθουσιασμένη για κάτι που δεν μου είχε περάσει ποτέ απο το μυαλό..

Μήπως όμως τώρα μου περνάει;

Z A Y N ' S P.O.V

"Τελικά είναι όλα καλά ή να περιμένω να φάω ξύλο;" προσπαθώ να αστειευθώ στην κοπέλα μου που βρίσκεται στην οθόνη μπροστά μου

"Όταν έφυγες ήταν κάτι παραπάνω από έξαλλη αλλά το πρωί που έκατσα να της μιλήσω και να της υπενθυμίσω την ηλικία μου σαν να άλλαξε γνώμη" την ακούω να γελάει και ένα χαμόγελο εμφανίζεται στο πρόσωπο μου