Η συνάντηση / the meeting

Ε Ι Κ Ο Σ Ι Τ Ρ Ι Α (23)

"Εμ, γεια.. συγνωμη αν ενοχλώ" λέει ο Ζέιν μπροστά μου

Τι γίνετε ρε παιδιά;

"Ούτε καν δεν ενοχλείς φυσικά." Του χαμογελάω

Σοκ. Σοκ. Σοκ.

"Αμ ωραία, δηλαδη φαντάζομαι.." Τρίβει το χέρι του στον αυχένα του. Ποσο το λατρευω οταν το κάνει αυτο

Κλείνω την πορτα πίσω μου και επικεντρώνομαι στον Ζέιν. Θεέ μου εχει κρύο..

"Ήρθα εδω, βασικα να ζητήσω συγνωμη για την συμπεριφορα μου το πρωι..ημουν απότομος και δεν το συνηθίζω..δεν μαρεσει να ειμαι απότομος" λεει σιγανά

"Ξέρω" του χαμόγελαω και ανοίγω να χερια μου για να τον αγγαλιασω

Ανταποκρίνεται και Θεε μου, νομιζω οτι αυτη η αγκαλιά ειναι τοσο ζέστη, τοσο οικία.

ΞΥΠΝΑ φωνάζει το υποσυνηδιτο μου

Τραβιέμαι σιγα σιγα απο την αγκαλιά του. Όπα κατσε η μαμα είναι αυτη που έρχετε.

"Οπ, εμ γεια σας. Γεια σου Ζέιν τι κάνεις;" Πλησιάζει κιαλλο. Της κατάλληλες ώρες ρε μαμα

"Εμ γεια σας κυρια ελπίδα καλα.." Λεει ο Ζέιν με εναν πολυ αμήχανο τόνο

"Λοιπον μαμα, μεσα ειναι η Σάι θα κοιμηθούμε εδω απόψε και θα παμε αυριο μαζι σχολειο. Μπες μεσα" λεω γρηγορα. Γιατι;

"Θέλεις να περαςεις μέσα;" Ξανα επικεντρώνομαι στον Ζέιν

"Εμ, οχι καλυτερα αστο. Για αυτο ήρθα. Καληνυχτα.." Λέει και παει να φύγει

Γυρνάω προς την πορτα και χτυπάω το κουδούνι. Επρεπε να εχω πάρει κλειδιά..

Η πορτα ομως δεν αργεί να ανοίξει απο την μαμα μου. Με το που μπω μεσα τρέχω στις σκάλες για να φτάσω γρηγορα στην σοφίτα. Πρεπει να το πω στην Σαγιέν.

"Σάι!" Λεω λαχανιασμένη αφού εχω κλείσει την πορτα πισω μου.

"Πες το παιδι μου. Ήρεμα ήρεμα" κανει μια μάταια προσπάθεια να με καθησυχάσει

Δυστιχως ή ευτηχως , η επίδραση του επανω μου ειναι τεράστια.

"Τι έκανα κάτω Σαγιέν;"

"Δεν ξέρω θα σε ρωταγα" ανασηκώνει απλά τους ώμους της

"Σάι κάποιος ήρθε και μιλούσαμε" της λεω ενώ καθομαι στο κρεβατι μου

Η πόρτα ανοίγει, και μπαίνει μεσα η μαμα μου.

"Έφερα σεντόνια για την Σαγιέν! Και λίγα ΟREO και γάλα!" Λεει απλά