Λοιποοον, συγνωμη που άργησε το πάρτ αυτο:( και επίσης συγνωμη για το μπέρδεμα στο προηγούμενο παρτ.. Το άλλο βιβλίο μου ,το οποίο έχει δημοσιευτεί, μπερδεύτηκε με αυτο και Αντί να γραφω Άμι έγραφα Ντιάνα που ειναι στο αλλο:( Θα το διωρθωςω ομως chill out:)Σορρυ και παλι.. Ααα επίσης αν έχετε χρόνο θα ήθελα να του ρίξετε μια ματιά.. Ειναι πάλι με τον Ζέιν αλλα τελείως διαφορετική ιστορια.. Αν θελετε λοιπον.. Θα σήμαινε πολλα:D Τελος πάντων με αυτα.
Καλη ανάγνωσηηηη <3
"Λοιπόν, Ζέιν και Άμι όλα καλά;" Ρωτάει ο αδερφός μου σπάζοντας την σιωπή.
"Όου, εμ ναι.. Υποθέτω" ανασηκώνω τους ώμους μου
"Εσύ Ζέιν;" Στρέφει την προσοχή του προς τον Ζέιν
"Ναι καλα είμαι" λεει και καθαρίζει τον λαιμό του
"Μαλιστα.. Αφού είμαστε καλα όλοι, ναι Χάρρυ καλά είσαι το βλέπω στα μάτια σου, για να μου πείτε και εμένα γιατί ήσασταν το πρωί στον ίδιο καναπέ;" Ρωτάει τελικά ο Νίαλλ.
Βασικά δεν έχει νόημα να μην του πω την αληθεια οποτε.. Γιατί οχι;
"Εμ_"
"Δεν ήταν και πολυ καλα, έβηχε και ήρθε σε εμενα γιατι κρύωνε" με διακόπτει ο Ζέιν. Τι στα κομμάτια λεει; Δεν βγάζει καν νόημα
"Ε;" Ρωτάμε ταυτόχρονα με τον αδερφό μου
"Καλα ναι σίγουρα.. Τέλος πάντων, τι έγινε με τον Λίαμ, Άμι;" συνεχιζει τις ερωτήσεις ο Νάιλλ
"Τίποτα άστο" σηκώνομαι απο την θέση μου και βγαίνω έξω.
Το μόνο που χρειάζομαι τώρα είναι λίγος καθαρός αέρας. Ήμουν ήδη πολύ χαρούμενη απο την χθεσινή βραδιά και τωρα μπορω να πω οτι έχουν αλλάξει όλα. Μέσα σε διάστημα περίπου 6 ωρών, έχω χάσει τον κολλητό μου, και έχω κανει μια κουβέντα με τον Ζέιν.
Η αληθεια είναι πως απο την πρώτη στιγμη ένιωσα μια έλξη για αυτον. Και φέρθηκε πολυ εντάξει τώρα που το ξανα σκεύτομαι. Μακάρι να πάνε όλα καλα..
Απο τις σκέψεις μου με βγάζει ο αδερφός μου ο οποίος κάθεται στην καρέκλα δίπλα μου.
"Τί έγινε ρε; Μην νομίζεις οτι σε πίστεψα μέσα" λέει κατευθείαν
"Πολλα " ανασηκώνω τους ώμους μου
"Τελεια. Μήπως θέλεις να γίνεις έστω λιγο πιο σαφής;" Λέει μαλακά
"Έχασα τον κολλητό μου και..." Του το λέω ή οχι; Ο Ζέιν γιατί δνε είπε τίποτα;
"Και..;" Πιέζει
"Ναίλλ, είμαι ερωτευμένη" ξεκινάω
"Πάρα πολυ ωραία.. Και τότε γιατι δεν είπες στον Λίαμ οτι_"
"Δεν είναι ο Λίαμ" τον διακόπτω "Είναι καποιος άλλος, καποιός φίλος σου" λέω. Ελπίζω να κάνω το σωστό
"Θα τον σκίσω!" Χτυπάει τα χερια του στο τραπέζι και σηκώνεται επάνω
"Θα το εκτιμούσα αν άκουγες όλα που έχω να σου πω" λεω αρκαιτα δυνατά ώστε να γυρίσει και να ξανακάτσει πισω στην καρέκλα του.
"Ακουω" απετει και τα μάτια του είναι κόκκινα. Έχει θυμώσει πραγματικά.
Ξεκινάω να του τα λέω όλα. Απο εκείνη την βραδιά που γνώρισα τον Ζέιν, τότε με την Μπέτυ, το 'σχέδιο' μου με τον Λίαμ, για την συμπαράσταση που μου έδειξε μέχρι εχθές το βραδυ.
Με κοιτάει με ένα πολύ περίεργο ύφος μπορω να πω. Θέλω να φυγω τωρα.
Ο κολλητός μου με θεωρεί τσούλα, ο αδερφός μου επιςης, και με τον Ζέιν δεν εχουμε μιλήσει καθόλου απο εχθές το βραδυ.
ΤΕΛΕΙΑΑ..
Σηκώνομαι γρηγορα απο το τραπέζι και πηγαίνω μεσα στο σπίτι. Ο Χάρρυ και ο Ζέιν κάθονται στους καναπέδες που κάθονταν και πριν. Αρπάζω τον σάκο μου και τον φοράω. Θα φυγω απο εδω το συντομότερο. Αρκαιτο κόσμο διέλυσα.
Κοπανάω την πόρτα πισω μου και χώρις να κοιτάξω τίποτα, ξεκινάω για να πάω στον σταθμό των τρένων. Θα πάω σπίτι μου τώρα κιόλας.
Εεε μην ξεχαστείς vote and comment 😉❤️
ESTÁS LEYENDO
Η συνάντηση / the meeting
Fanfic~ήξερα οτι η επίρρια που ειχε επάνω μου, ήταν καλώς ή κακώς μεγάλη~ ~οταν είμαι μαζί της ξεχνάω το σκοτάδι στο οποίο ανήκω~ ~όλα είχαν ξεκινήσει απο εκείνη την άκυρη συνάντηση..~
