Η συνάντηση / the meeting

Ε Ι Κ Ο Σ Ι Τ Ε Σ Σ Ε Ρ Α (24)

"Καλημέρα Λίαμ!" τον χαιρετάω σαν να μην τρέχει τίποτα. Γιατί πραγματικά δεν τρέχει.

"Εμ, όλα καλά; Εσύ Σαγιέν;"

"Όλα μια χαρά Λίαμ" του χαμογελάει

"Ναι, Άμι μπορώ να σου μιλήσω για λίγο; Οι δυό μας"

Άντε πάλι. Είμαι τόσο μπουχτισμένη να τον ακούω που απλά κοιτάω το παράθυρο.Δεν έχω ακούσει σχεδόν τίποτα από ότι μου έχει πει.

Σχεδόν όλο το σχολείο είχε κάνει παρέλαση μπροστά στα μάτια μου. Δεν ξέρω που είναι η Σαγιέν αλλά θα ευχόμουν να έρθει από εδώ και να με πάρει. Δεν ξέρω γιατί μου βγήκε μια τέτοια άρνηση.. Αλλά δεν με πολύ ενδιαφέρει.. Κάτσε τι γίνετε εκεί στο προάυλιο; Μια μεγάλη μάζα μαθητών έχει κάνει έναν κύκλο γύρω από ένα παγγάκι. Παρακολουθούν τόσο προσηλωμένοι. Η Σαγιέν μπαίνει μέσα στο σχολείο από την μεγάλη γαλάζια πόρτα φουριόζα.

"Άμι τρέχα" φωνάζει και μου κάνει νοημα

Ο ΖΕΙΝ?

χωρίς να πω τίποτα τρέχω κυριολεκτικά όσο πιο γρήγορα μπορώ μέχρι το σημείο με τα πολλά παιδιά. Έχουν αρχίσει να φεύγουν μερικά καθώς από πίσω μου ακούω την καθηγήτρια Ιωάννου να έρχεται

"τι έγινε;" πηγαίνω κατευθείαν στον Ζέιν ο οποίος βρίσκετε κουλουριασμένος επάνω στο παγκάκι.

Αν δεν απατώμαι, κλαίει;

"Σε παρακαλώ είναι όλα εντάξει ηρέμησε" λεώ και τον παίρνω μια σφιχτή αγκαλιά.

Νομίζω ότι έπειτα από αυτή την εικόνα άκουσα ένα κρακ.

"Όλα θα είναι καλά." συνεχίζω να του ψιθυρίζω.

Γαμώτο θέλω να πάνε όλα καλά για αυτόν τον άνθρωπο. Δεν έκανε σε κανέναν τίποτα.

Το κουδούνι όμως χτυπάει, όπως πάντα τις καταλληλότερες στιγμές.

"Πάμε πάνω;" τον ρωτάω με ένα χαμόγελο.

Εκείνος γνέφει και επιτέλους βλέπω εκείνα τα μελί μάτια να με κοιτάνε.

Ανεβαίνουμε τις μαρμάρινες σκάλες μέχρι που οδηγούμαστε στην τάξη μας. Λοιπόν, τι πρέπει να κάνω τώρα; Μήπως να καθίσω μαζί του αυτές τις 4 ώρες μαθήματος; Δεν ξέρω πραγματικά..

"Θέλω να ξέρεις ότι ο Άλεξ και όλο αυτό το παρεάκι δείχνουν το πόσο και καλά ανώτεροι είναι με αυτά που κάνουν. Πίστεψε με είσαι πολύ καλύτερος από αυτούς και δεν χωράει αμφιβολία για αυτό."