Α Μ Ι ' S P.O.V
"Εδώ ειναι" λέω στην Σαγιέν με το που φτάνουμε στο σπίτι του Νάιαλλ
"Όμορφο φενεται.." Λέει. Φενεται πολύ ανχωμένη για καποιο λόγο.
"Λοιπον, πάμε" λέω και περπατάω πια προς την πόρτα του
"Γεια!" ανοίγει ο Νάιαλλ την πορτα με το που χτυπάμε κουδούνι
"Γεια" του χαμογελάω. Εχει κάτι;
"Περάστε μέσα" μας λέει
Η ατμόσφαιρα ειναι πολυ παγωμένη. Και προβλέπετε να γινει ακομα πιο παγωμένη. Αυτο που μου την σπαει είναι οτι δεν ξερω τι προηγήθηκε πριν και εκανε ετσι και τους τρεις τους. Ο Χαρρυ παίζει με τα δαχτυλά του, ο Ζέιν κοιτάει κατω ενώ πιάνει το πρόσωπο του με τα χερια του. Υπάρχουν 4 μπουκάλια απο άδειες μπυρες επάνω στο τραπέζι.
Καθόμαστε με την Σάι, στον μεγάλο άδειο καναπέ. Ο Νάιαλλ με τον Ζέιν στον λιγο πιο μικρο και ο Χάρρυ στην γνωστή πολυθρόνα. Θέλω να ξεκινήσω την κουβεντα αλλα πως; Ειληκρινα γίνομαι πολυ αμήχανη με κατι τέτοιες σκηνες..
"Τα νεα σας" γιατι πεταω βλακείες;
"Τα ιδια" ανασηκώνει τους ώμους του ο αδερφός μου.
Αποτυχημένη προσπάθεια πρωτη.
"Αμ, δεν ξερω τι λέγατε πριν και είσαστε ετσι αλλα εγω θέλω να μιλήσουμε για ενα συγκεκριμενο σοβαρό θέμα!"
"Ναι. Εχεις δικιο." λέει ο Χάρρυ
Επιτυχημένη προσπάθεια δεύτερη.
Κοιτάω την Σαγιέν, η οποία μου χαμογελάει. Μετα το βλεμμα μου πέφτει επάνω στο Νάιαλλ, ο οποίος μου κάνει νόημα να συνεχίσω. Παμε λοιπον.
"Ήθελα να πω δυο πραγματα στον Ζέιν.
Ζέιν, βλεπω τι γίνετε στο σχολειο και αν θέλεις να ακούσεις την συμβουλή μου πρέπει να μιλήσεις. Μην κάθεσαι και τους ακούς. Ο Άλεξ απο το δημοτικό ακόμα που τον ξέρω κάνει τα ίδια.
Καταλαβαίνω δεν μπορείς να φανταστείς ποσο, την θέση σου. Δεν φταις εσυ. Το προβλημα είναι αυτα τα παιδιά. Δεν εχουν να ασχοληθούν με τιποτα, δεν εχουν καν προσωπικότητα. Βλέπεις, αναζητούν γνώμες, κριτικές ακομα και φίλους αν το παίξουν μάγκες. Ετσι και κάποιοι ανθρώποι, που προφανος δεν στέκουν, βλέπουν ελκυστική την καταστροφή του αλλου.
Μην σου περασει καν απο το μυαλό οτι εσυ φταις ή οτι ισχύουν κατι απο όλα αυτα που λένε.
Θα σου το λέω συνεχεια, γιατι ξέρω πολυ καλά ποσο ανάγκη το εχεις να ακούς οτι είμαι διπλα σου. Εγω και ολοι εμεις που βρισκόμαστε σε αυτο το δωματιο. Ειμαστε ολοι εδω για εσενα, για οτιδηποτε χρειαστείς.
Και η Σαγιέν, που δεν την ξερεις αλλα πραγματικά και αυτη σε νοιάζεται.
Προσπάθησε σε παρακαλώ να αντιδράσεις σε αυτούς, και εμεις θα ειμαστε εκει." Τελειώνω αυτον τον μονόλογο. Δεν ξερω πως ακούστηκαν ολα αυτα, αλλα μου βγήκαν κατευθείαν. Θυμηθηκα.
ESTÁS LEYENDO
Η συνάντηση / the meeting
Fanfic~ήξερα οτι η επίρρια που ειχε επάνω μου, ήταν καλώς ή κακώς μεγάλη~ ~οταν είμαι μαζί της ξεχνάω το σκοτάδι στο οποίο ανήκω~ ~όλα είχαν ξεκινήσει απο εκείνη την άκυρη συνάντηση..~
